FanFic.nl

Danger

Yep, hij is bipolair

Mijn maag draaide om.

‘’nou, dat is fijn om te horen…’’ antwoorde ik sarcastisch.

Hij kuchte.

‘’je hebt humor. Daar hou ik van.’’ Hij draaide zijn hoofd naar rechts om de rook uit het raam te blazen, en deed het raam weer dicht.

‘’ja nou, ik hou ervan om te leven, dus als je het niet erg vindt om te vertellen waar je me heen brengt, want ik ben nu nog niet echt gerust gesteld.’’ Mompelde ik.

‘’rustig maar, ik ga je niet vermoorden.’’ Hij blies rook uit, maar deze keer opende hij geen raam. De rook bleef in de auto hangen tot het na een tijdje langzaam verdween. Toen hij klaar was met roken, gooide hij het in een klein asbakje in zijn auto.

‘’hoe moet ik dat nou weer weten? Ik zit in de auto met een moordenaar.’’ Ik rolde met mijn ogen, en kruiste mijn armen voor mijn borst.

‘’ga je dat de hele tijd in mijn gezicht gooien als ik mijn mond open doe om iets te zeggen?’’ hij gromde. Zijn stem laag, en zijn ogen donker.

Ik schraapte mijn keel en schudde mijn hoofd. ‘’nee,’’ piepte ik. ‘’sorry…’’ ik slikte. Mijn handpalmen begonnen te zweten.

‘’mooi, want ik ben niet in de stemming om naar jou te luisteren.’’ Hij richtte zijn aandacht weer op de weg. En probeerde kalm te worden.

Dit kind is A. geestelijk ziek B. gek of C. bipolair

Op dit moment ga ik voor bipolair.

‘’oh, nou dankjewel.’’ Sarcasme droop van mijn woorden af. ‘’het is zo plezierig om met jou samen te zijn.’’

De gênante stilte die tussen ons viel hielp ook niet echt mee.

‘’denk je dat dat mij wat uit maakt?’’ schoot hij terug. Hij pakte zijn stuur stevig vast. Ik zag dat omdat zijn knokkels helemaal wit werden.

Ik gaf geen antwoord. In plaats daarvan zuchtte ik. Ik keek vooruit. Ik deed niet eens de moeite meer om te praten.

Maar van hoe het eruit zag, werd hij daar ook niet blij van.

‘’Ga je me nog antwoord geven, of ga je me als een idioot negeren?’’ siste hij.

Mijn adem stokte in mijn keel. En mijn handpalmen werden klam.

Wat was zijn probleem?

‘’WTF wil je dat ik zeg dan?’’ schoot ik terug. Hij frustreerde mij.

‘’weet ik veel! Iets!’’ hij sloeg een andere weg in. ‘’maar ga me niet negeren.’’

‘’ik dacht dat je mij niet meer wilde horen?!’’ ik deed een wenkbrauw omhoog.

‘’nee, ik wou niet dat je gebruikt wat je hebt gezien. Ik heb niks over niet meer praten gezegd.’’

‘’Het zal wel.’’ Mompelde ik. Als hij wou dat ik ging praten, was dit het beste wat ie kon krijgen.

Gelukkig zei hij niks meer, en hield hij zijn ogen op de weg.

Ik probeerde mijn aandacht ergens op te richten omdat ik me verveelde. Mijn ogen vonden de zijkant van zijn gezicht.

Ik ging niet liegen, hij is best knap. En hij rookt ook nog eens. Zijn kaak was op slot. Het zag er sexy uit. Ik begon de sproeten in zijn nek te tellen. Toen ik bij 4 was, zuchtte hij in frustratie. Hij draaide zijn hoofd naar mij toe.

‘’wat? Zit er iets op zijn gezicht?’’

ik schudde mijn hoofd.

Ik wilde naar huis.

Of hij was helderziend, of hij wist gewoon wat ik dacht want hij zei:’’ oké, kijk. Je hebt teveel gezien. Ik kan je niet gewoon laten gaan. Dan zou ik een idioot zijn.’’ Hij likte zijn lippen. Zijn ogen waren op mij gericht, maar zijn hoofd bewoog niet.

Ik kon het niet helpen, maar ik was nerveus.

‘’ik beloof het.’’ Zei hij er snel achteraan.

Ik knikte langzaam.

In wat voor problemen heb ik mezelf nu weer gebracht? Ik sloeg mezelf op mijn voorhoofd. Dat gaf hem waarschijnlijk het gevoel dat ik niet echt positief over de situatie was, want hij begon weer te praten. ‘’ik meende wat ik net zei, over dat ik je geen pijn ga doen. ik moet nog een paar dingen uitzoeken, oké? Je bent zo weer thuis.’’

Ik was opgelucht toen de woorden die hij had gezegd waren gevallen. Maar het was niet goed genoeg om me gerust te stellen. Ik likte mijn lippen, en nam een aantal diepe zuchten. Ik probeerde de zenuwen de baas te worden door een keer hard te kuchen.

‘’zeg, ben je aan het bevallen ofzo? Want je klinkt net alsof je het er zo uit plopt.’’ Je kon wel zeggen dat ie zichzelf wel grappig vond. Ik begon te lachen.

‘’je hebt een schattige lach.’’ Smakte hij. Ik begon te blozen.

Yep, hij is bipolair.

‘’dankje? Ik vind mezelf meer als een hyena klinken, maar goed.’’

Nu schoot hij in de lach. Hij greep het stuur om de controle niet kwijt te raken, iets wat we er nu niet bij konden gebruiken.

‘’je bent grappig.’’

‘’ik probeer het.’’ Dat veroorzaakte nog meer gelach. Het was verfrissend voor de verandering.

‘’Jij bent het eerste meisje dat ik mee neem, met zo’n goed gevoel voor humor.’’ Ik verstijfde toen ik realiseerde wat hij zei.

‘’je hebt andere meisjes meegenomen?!” ik keek hem met grote ogen aan, toen hij begon te lachen voor de derde keer deze avond. Wow, we moeten veel calorieën verbrand hebben.

‘’ik maakte een grapje.’’ Hij sloeg met zijn rechter hand tegen zijn buik. Zijn linker hing op het stuur.

‘’je had je gezicht moeten zien. 1 woord.’’ Hij keek me aan. ‘’onbetaalbaar.’’

‘’ha ha ha. Grappig.’’ Ik gaf hem een neppe lach. Hij glimlachte.

‘’je hebt een mooie lach.’’ Gooide ik eruit. Ik schaamde me toen ik realiseerde wat ik had gezegd.

‘’dankje.’’ Hij lachte naar me. Hij liet met opzet zijn tanden zien. ‘’je hebt zelf ook een schattige lach.’’ Hij grijnsde.

Ik schudde mijn hoofd, en ik leunde terug in mijn stoel. Ik wist dat ik nog niet naar huis ging dus leunde ik naar de radio on hem aan te doen, maar hij deed hem meteen weer uit. ‘’hey!’’

‘’ik hou niet van muziek.’’ ‘zei hij op een toon.

‘’wie houd er nou niet van muziek?’’ ik keek hem aan met opgetrokken wenkbrauwen.

‘’ik. Nou, wees stil. En laat me rijden, oké? Ik moet nadenken.’’ Schoot terug hij. Hij schraapte zijn keel om zichzelf weer rustig te krijgen.

Ik nam deze kans om de waarheid uit hem te krijgen. ‘’oké, maar vertel me eerst wel even waar we naar toe gaan.’’

‘’zo fucking ongeduldig.’’ Zei hij met een onbekende toon, terwijl hij een sigaret pakt. ‘’we gaan naar mijn huis.’’ Mompelde hij, terwijl hij het raam open deed om de rook te laten ontsnappen.



Oh God, help me alsjeblieft

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.