FanFic.nl

Danger

Zit je niet lekker?

Ik ging naar het huis van een moordenaar. Wauw, echt een mooi verhaal om later aan mijn kinderen te vertellen.

Ik zuchtte. Ik wiebelde de hele tijd in mijn stoel. Ik zou liegen als ik zei dat ik niet nerveus was. Ik zou ook liegen als ik zei dat ik me niet schaamde als mijn kont langs het leer van mijn stoel schuurde, en het een scheet geluid maakte.

Danger kuchte. ‘’zit het niet lekker?’’ hij grijnsde, en keek snel opzij, en richtte daarna zijn aandacht weer op de weg.

Ik bloosde. ‘’nee, ik ben wagenziek…’’Oké, dat was een leugen. Ik haalde mijn schouders op.

Hij schudde zijn hoofd. ‘’Wat jij zegt.’’

Ik rolde met mijn ogen. Hij heeft serieus hulp nodig.

‘’rol je ogen niet naar me, bitch. Onthoudt,’’ hij greep mijn kin, en draaide mijn hoofd zijn kant op. ‘’Je zit in mijn auto.’’

Ik trilde bij zijn aanraking. Alles wat ik kon doen was knikken.

‘’Goedzo.’’ Hij drukte me weg. En legde zijn hand weer terug op het stuur.

Ik beet op mijn lip, om te voorkomen dat ik wat zou zeggen waar ik spijt van zou krijgen. Ik plaats daarvan keek ik uit het raam van de auto. Ik wou niks liever dan in mijn eigen bed kruipen. Lekker veilig, en waar ik trouwens in de eerste plaats ook zou moeten zijn.



We kwamen eindelijk aan bij, waarvan ik dacht, zijn huis. Omdat hij zijn auto in de garage parkeerde. Ik kon het niet helpen, maar mijn mond viel open, toen ik eenmaal het huis zag. Ik moet zeggen, ik ben onder de indruk. Het ziet er goed uit, van waar ik het zag. Ik draaide me om, en wachtte geduldig wat er ging gebeuren. Ik leunde mijn hoofd tegen de hoofdsteun en bedacht hoe triest mijn leven geworden was.

Ik kan niet zeggen dat ik teleurgesteld ben. Ik bedoel, ik zag het aankomen. Ik had alleen nooit gedacht dat het zo zou gebeuren.

Van alle dingen die vanavond hadden kunnen gebeuren – iemand die zo dronken was die overal kotste, een meisje je striptease doet(zulke dingen zijn eerder gebeurt, ga me niet pesten), een stelletje betrappen die ‘het’ doen—maar nee hoor. Ik zie dat er iemand wordt vermoord.

Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer mijn leven op een soap serie begint te lijken.

Ik was altijd het stille meisje, ik deed altijd mijn huiswerk, ik luisterde naar mijn ouders, ik haalde goede cijfers en ik zorgde voor mezelf. Ik liet mezelf niet teveel gaan als ik uitging. Ik was eigenlijk een goed meisje. Ik was verlegen, nukkig, en had soms een grote mond…

Maar ik deed meestal goede dingen. Ik heb nooit iets ‘slechts’ gedaan. Tot vannacht. Toen ik het huis uit sloop, en het was meteen de eerste keer dat ik iets heb gedaan, waardoor ik extreem in de problemen ben geraakt.

Nu zat ik hier. Ik een auto van een moordenaar die me naar zijn huis brengt.

Ik moet wel heel erg in gedachten zijn geweest, want ik had niet eens gemerkt dat Danger uit was gestapt, totdat hij de deur aan mijn kant openmaakte en ik er bijna uit viel. Ik gromde. Hij grijnsde waardoor ik nog harder bromde. ‘’zo niet grappig.’’ Zei ik, terwijl ik uit zijn Range Rover sprong.

‘’Voor mij wel.’’ Hij giechelde voordat hij de deur dicht sloeg en hij voor me kwam staan. Ik rolde in het geheim met mijn ogen, en volgde hem te voet. Het laatste wat er nu moest gebeuren, was dat ik verdwaalt raakte, en god weet wat er dan ging gebeuren.

Meegenomen worden door een moordenaar was genoeg om mij ervan te weerhouden om iets anders doms te doen.

Ik friemelde wat met mijn voeten terwijl hij in zijn broekzakken zocht om de sleutels van zijn huis. Ik beet op mijn lip, ik was nieuwsgierig wat er nu met me ging gebeuren.

Hij zei dat ik niet dood ging, maar wie zegt dat hij de waarheid spreekt? Ik bedoel, ik heb hem wel iemand zien vermoorden. Niet dat ik het iemand had vertelt, maar wie weet denken zij van wel, of vertrouwen ze mij niet.

‘’kom je nog, of moet ik je naar binnen dragen?’’

‘’huh?’’ ik schrok op uit mijn gedachten, en keek hem met nieuwsgierige ogen aan.

Hij schudde zijn hoofd, greep mijn arm en trok me naar binnen voordat hij de deur achter ons dicht sloeg. Hij draaide zijn hoofd naar mij om en keek me aan. ‘’volg mij.’’ En knikte met zijn hoof naar de trap.

Ik knikte.

Terwijl we de trap opliepen, beet ik op mijn lip. Voorzichtig om niet de aandacht te trekken van iemand anders die nu nog op was, op dit late uur.

Hoe laat was het eigenlijk?

‘’hoe laat is het?’’ zei ik plotseling. Dat gebeurt me nou altijd in situaties zoals deze. Op een of andere manier zeg ik dan altijd wat ik denk.



‘’kwart voor 2. Hoezo?’’ hij liep een kamer in, waarvan ik dacht dat die van hem was. Mijn ogen vielen bijna uit hun kassen, toen de realiteit tot me door drong. Ik was zo dood als ik thuis kwam. ‘’Nee niks. Gewoon.’’ Zuchtte ik.

Hij haalde zijn neus op, en liep een beetje verder de kamer in en sloot de deur achter ons.

Ik keek de kamer rond. Het was groot. Hij had een ongewoon groot bed in het midden van de kamer met bourgogne dekens, met een laken eroverheen, en de muren waren donker overstemt.

‘’vind je het mooi?’’ grijnsde hij. Hij trok een wenkbrauw op.

Ik beet de binnenkant van mijn wang. Ik knikte. ‘’dit is ongeveer 3 keer mijn kamer.’’

Hij kuchte. ‘’nou, wen er maar niet aan. je vertrekt snel. Ik moet nog een paar dingen regelen en dan kun je weer naar huis.’’

Ik knikte terwijl ik de kamer nog steeds aan het bewonderen was. Opeens ging de deur van zijn kamer open en een meisje kwam binnen. Ze was ongeveer even groot als mij, met donker, zwart haar, dat krullend op haar schouders viel. Ze had mooie oceaankleurige ogen.

Ik was in shock.

Ze was prachtig.

Toen haar ogen op mij rustten, veranderde haar gezicht vol afschuw.

‘’wat doet zij hier!?’’ schoot ze. Haar ogen boorden zich in mij. Ik probeerde weg te kijken, maar er was iets waardoor mijn ogen op haar gericht bleven.

Danger draaide zich om, en gromde. ‘’niet doen.’’

Ze gooide haar haar achter haar schouders. Ze keek van mij naar hem en weer terug naar mij. Ze rolde met haar ogen. Ze keek me nog een laatste keer aan met haar ogen vol afschuw, ze draaide zich om en liep de kamer uit.

Ik slikte hardop. ‘’waar ging dat over?’’

Zijn ogen waren nog steeds op de deur gericht waar zij (wie ‘zij’ ook maar mag zijn) net uitliep. ‘’maak je geen zorgen.’’ Hij drukte me opzij en liep de deur ook uit, en liet mij alleen achter.



Van wat ik in het verleden heb geleerd is: als mensen zeggen: ’’maak je geen zorgen.’’ Moet je je meestal juist zorgen gaan maken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.