FanFic.nl

Danger

Ik denk dat mijn naam Justin Bieber is, bitch

Justin had de kamer voor zonsopgang al verlaten, en liet Kayla alleen achter onder de dekens. Justin haalde een hand door zijn haar, en zuchtte opgelucht. Hij liep naar zijn eigen kamer, deed de deur van het slot, en liep naar binnen. Pas toen hij Kelsey zag, drong de realiteit weer tot hem door.

Hoe irritant ze ook was, hij voelde zich wel een lul. Ze had echt naar hem geluisterd en was op de grond gaan liggen slapen.

Het moet wel heel oncomfortabel liggen dacht hij. Justin zuchtte diep, en liep naar haar toe. Hij buigde over haar heen, en hij beet op zijn wang. Ze was mooi, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar er was iets aan haar, dat Justin de wil gaf om de schreeuwen.

Of dat nou was omdat ze hem betrapt had op het mooiste moment( diepe sarcasme), of omdat hij door haar in zoveel problemen is geraakt met Bruce. Hij wist dat ze problemen veroorzaakte. Hij leunde naar voren, en tilde haar op alsof ze een baby was. Hij stond op en legde haar op zijn onbeslapen bed. Hij greep de dichtstbijzijnde deken en legde het over haar lichaam heen. Ze was bedekt van haar nek tot aan haar tenen.

Hij wierp haar nog een laatste blik toe, draaide zich om, en liep de trap af naar beneden. Bruce zat in een stoel, met eten op zijn schoot, en er ontstond een glimlach op Justin zijn gezicht.

‘’yo Bruce!’’ schreeuwde Justin. Bruce sprong op. Pas toen hij realiseerde dat het Justin was, ging hij weer zitten.

‘’Wat?!’’ sneerde hij. Hij was niet bepaald een ochtend persoon. Wat Justin nog meer meer redenen gaf om boos te worden.

Justin liep, zonder na te denken en zonder enig geluid, richting Bruce, hij greep hem bij de kraag van zijn shirt, trok hem van de stoel, en smeet hem tegen de muur.

Zonder te aarzelen sloeg hij zijn vuist tegen Bruce z’n kaak. Hij kreeg enn blik vol pijn en onplezierigheid terug. Hij trok zijn vuist terug en sloeg hem weer in Bruce z’n maag en daarna in zijn ribben. ‘’De volgende keer dat dat je me aanraakt,’’ snauwde Justin vol afkeuring. ‘’en dreigt me te vermoorden,’’ Hij kwam dichterbij. Hun neuzen minder dan een centimeter van elkaar af. ‘’krijg je niet eens de kans om wat te zeggen voordat ik je in elkaar sla.’’ Fluisterde hij. Hij duwde Bruce nog een keer met kracht tegen de muur aan, deed een stap achteruit, en liep weg. Hij liet Bruce alleen achter in pijn.

Als er 1 ding was dat Justin haatte, dan was dat mensen die zich stoer voor deden, zoals Bruce eerder die dag had gedaan.

Hij trok zijn shirt naar beneden, en rende de trap op naar boven. Hij trok zijn kleren uit--Kelsey lag nog steeds te slapen--en liep naar de badkamer. Hij deed de douche aan, en stapte eronder. Hij liet het water over zijn huid stromen. Het water liep over zijn nek en rug. Hij hield ervan om lang te douchen in de ochtend, want het hielp hem ontsnappen van de realiteit. Toen hij klaar was met zijn haar te wassen, deed hij de douche uit. Hij droogde zijn haar tot perfectie, knoopte een handdoek om zijn middel, en liep de badkamer uit, zijn kamer in, waar Kelsey wakker lag.

Justin grijnsde. ‘’Goede morgen, zonnestraal.’’ Zei hij met een sexy stem. De haartjes op haar armen gingen recht omhoog staan.



Kelsey ’s perspectief

‘’H-hoi.’’ Ik slikte, en moest moeite doen om niet naar zijn six pack te kijken, die (zonder te kijken) glinsterden van het water dat van zijn borst naar beneden liep.

Dit zou illegaal moeten worden. Het kan gewoon niet bestaan dat iemand zo knap is. Maar toen herinnerde ik het feest, de moord, de rit hier naar toe, en dat me vertelt werd om op de grond te slapen.

‘’goed geslapen?’’ Hij draaide zich om, en liep naar de kast, om kleren te zoeken om aan te trekken.

‘’vredig. Dankje voor het vragen. De harde vloer was ook heel lief.’’ Ik schoot hem een gemaakte lach toe, wat hem alleen maar meer de gelegenheid gaf om te grijnzen. Oh, wat had ik een zin om die grijns van zijn gezicht af te meppen.

‘’goed om te horen. Ik weet zeker dat mijn vloer het ook leuk vond om jouw sexy kont op zich te hebben. Ik zou het wel leuk vinden in ieder geval.’’ Hij knipoogde, waardoor er vlinders in mijn buik kwamen. Het voelde alsof ik mijn verstand verloor. Er moet iets mis met me zijn. Niet te vergeten dat hij verschrikkelijk bipolair is. Nu nog meer dan ooit. Ik had nooit gedacht dat dat mogelijk was.

Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar sloot het ook weer toen ik me realiseerde dat ik niks te zeggen had. Zuchtend rolde ik met mijn ogen, en kruiste mijn armen voor mijn borst.

‘’Wat is er? Heb je je tong verloren?’’ Justin lachte terwijl hij een witte v- hals over zijn hoofd trok.

‘’Hou je kop,’’ snauwde ik. ‘’bipolaire lul.’’

Hij bleef stil staan. ‘’Wat zei je nou?’’

Ik pauzeerde even. Mijn ogen werden groot terwijl ze in zijn boze ogen staarden. Ik trok een wenkbrauw op. ‘’Wat? Ben je opeens doof geworden ofzo?’’’

Hij sloeg zijn kast dicht en liep naar mij toe. ‘’luister goed bitch,’’ spuugde hij. ‘’Zo praat je niet tegen me nadat ik zo aardig ben geweest om je in mijn bed te leggen. Als je het nog niet had gemerkt, je bent niet wakker geworden op de grond, dus als ik jou was, zou ik me maar bedanken. En niet beschuldigen.’’ Sneerde hij.

Ik beet om mijn lip, en vroeg me af waar hij het over had. Ik keek naar beneden. Pas toen drong het tot me door dat ik in een bed lag. En niet zomaar een bed, zijn bed. Ik trok mijn wenkbrauwen op. ‘’Hoe is dat gebeurd?’’

Justin kuchte. ‘’idioot.’’ Mompelde hij terwijl hij zijn hoofd schudde. ‘’Een heilige geest heeft je er neer gelegd.’’ Sarcasme droop van zijn woorden. ‘’Wat denk je zelf, Sherlock? Ik heb het gedaan.’’ Zei hij, alsof het het gewoonste op de wereld was.

Ik stopte even. Ik liet de nieuwe informatie even zakken. Die klootzak heeft iets aardigs gedaan. Ik begon me schuldig te voelen. ‘’Het spijt me.’’

‘’Wat?’’

‘’Ik zei dat het me speet.’’ Zuchtte ik.

‘’aha,’’ Hij knikte. ‘’Dat dacht ik.’’

En mijn schuld gevoel was meteen weer over. Ik hield me in om met mijn ogen te rollen. Toen mijn ogen hem scanden, kwam ik er achter dat hij al volledig aan gekleed was. ‘’Hoe heb je jezelf zo snel aan kunnen kleden?’’ ik was verrast.

‘’Nou, toen jij druk bezig was om mij te beschuldigen, heb ik mezelf aangekleed.’’

Ik knikte. Maar wat ik niet kon begrijpen was dat ik niet eens had gerealiseerd dat hij bewoog. Ik kreunde.

‘’stop met kreunen. Dat is onaantrekkelijk.’’ Justin draaide zich om naar de spiegel, om zijn haar in de perfecte positie te brengen.

Ik trok een wenkbrauw omhoog. ‘’sorry, maar wie denk jij dat jij bent?’’

‘’ik geloof dat mijn naam Justin Bieber is, bitch.’’ Hij gaf me een knipoog door de spiegel.

Ik kon het niet laten om met mijn ogen te rollen. Hij werd mijn dood nog eens. Of ik het letterlijk of figuurlijk bedoelde, wist ik op dat moment nog niet.

‘’Wanneer ga ik naar huis?’’ Ik zuchtte. Ik begon te spelen met mijn vingers. Ik wou naar huis, voordat mijn ouders ook maar zouden merken dat ik weg was. Justin stopte om na te denken. Na wat voelde als een uur, wat werkelijk maar een minuutje was, draaide Justin zich om, een keek me recht in mijn ogen aan. ‘’vandaag.’’

Mijn gezicht kleurde op. ‘’echt waar?’’ ik had een grote lach op mijn gezicht. Zo een die ik nog niet had laten zien sinds ik ontvoerd was.

Hij kuchte. ‘’ja, ik heb geen redenen meer om je hier te houden. En om eerlijk te zijn, je ben vreselijk irritant.’’

Ik zuchtte vrolijk. Ook al zou ik verdrietig moeten zijn, omdat hij me irritant noemde. Ik accepteerde het zolang ik maar naar huis mocht.

‘’Maar,’’ begon hij, waardoor mijn lach in een frons veranderde. ‘’Als je ooit aan iemand vertelt wat er op het feest gebeurt is,’’ Ik was terughoudend omdat hij zo dichtbij stond. ‘’Dat vermoord ik je.’’ Fluisterde tegen mij lippen, en deed een stap achteruit.

Ik voelde mijn maag vallen. Ik kon alleen knikken als antwoord.

‘’kom op. We gaan.’’ Hij liep naar de deur.

‘’Waar gaan we heen?’’ ik trok mijn wenkbrauwen omhoog.

‘’Je wou toch naar huis?’’

Ik stond direct op, en stond binnen een seconde naast hem. ‘’absoluut.’’ Antwoorde ik. Hij grijnsde.



De Autorit was niet zo gênant als ik had gedacht. Ook al reden we in stilte, er was geen onprettige sfeer om ons heen. Het voelde… normaal. Alsof ik in de auto zat met een van mijn vrienden.

Hij graaide in de zak van zijn leren jas. Hij haalde er een pak sigaretten uit. Hij haalde er een uit, en stak hem op. Hij gooide de rest weer terug in zijn jaszak.

‘’Je kan me hier wel afzetten.’’ Ik wees naar een bushalte.

‘’Weet je het zeker?’’ vroeg hij, met de sigaret in zijn mondhoek.

Ik knikte. Ja, mijn huis staat hier om de hoek.’’

Justin reed door. De hoek om.

‘’Waar ga je heen? Ik zei toch dat je moest stoppen bij de bushalte?’’ ik draaide mijn hoofd naar hem toe.

Hij pauzeerde om de rook te laten ontsnappen uit zijn mond. Hij blies een perfecte ring rook. ‘’Wat heeft dat voor zin, als ik je ook thuis kan brengen?’’

Ik zuchtte en leunde tegen de leuning. ‘’Je doet maar.’’

Toen hij vlakbij mijn huis was, zei ik dat hij moest stoppen. En tot mijn grote verbazing stopte hij ook nog. Om eerlijk te zijn had ik verwacht dat hij (alweer) niet zou luisteren en gewoon door zou rijden.

Ik draaide mijn hoofd naar hem om. ‘’ehm, dankje.’’

Hij knikte, en nam nog een trekje van zijn sigaret.

Ik trok mijn lippen in mijn mond. Dit was het dan. Vrijheid, ten minste. Ik pakte de deurkruk om de autodeur open te doen, toen Justin ’s stem me stopte. Ik kneep mijn ogen dicht.

‘’Mag ik je nummer?’’

Mijn ogen vlogen open. Ik draaide me langzaam naar hem om, om te kijken of hij een grapje maakte of serieus was. ‘’Je wilt mijn nummer?’’ herhaalde ik.

Hij knikte en hield zijn ogen op de weg voor hem gericht.

Ik knikte langzaam. ‘’ehm, tuurlijk.’’

Hij haalde zijn blackberry uit zijn broekzak, gaf het aan mij. Ik zette mijn nummer in zijn telefoon en gaf het terug.

‘’doei.’’ Zei ik en opende de deur en stapte uit, en sloeg de deur achter me dicht. Ik zwaaide even en keek hoe hij de straat uit reed, en liep de oprit op.

Ik haalde de sleutel onder de welkom mat vandaan, stopte het in het sleutelgat, en drukte de deur open. Ik legde de sleutel terug waar ik het vandaan had gehaald, drukte de deur zachtjes achter me dicht, en liep voorzichtig op mijn tenen naar binnen, om ervoor te zorgen dat ik mijn ouders niet wakker maakte.

‘’Waar ben jij geweest, jonge dame?’’

Mij hart sloeg een slag over, en mijn maag viel op de grond. Ik draaide me om, en zag alle twee mijn ouders zittend op de bank met hun pyjama’s nog aan.





Te laat.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.