FanFic.nl

Danger

Al dat dramatische gedoe

Ik haat mijn leven.

Net toen ik mijn vrijheid eindelijk weer terug had, Is het me weer afgenomen. Maar deze keer door mijn ouders.

Eindelijk toen ik dacht dat ik een pauze had om te vergeten wat er die dag gebeurt was, moet er weer iets gebeuren. Zoals in dit geval, betrapt worden door je ouders.

Ik zweer het. Ik ben echt slecht in mezelf verstoppen. Eerst ziet Justin me, en daarna betrappen mijn ouders me als ik binnen kom sluipen.

F.M.L

En nu vraag je je zeker af wat er gebeurt is? Nou om het kort en bondig te laten, ik zit diep in de problemen.

‘’Waar ben jij geweest, jonge dame?’’

Die woorden klonken herhaaldelijk door mijn oren. Mijn maag viel op de grond. Ik sloot mijn ogen strak dicht, en bereidde me mentaal voor. Ik opende 1 oog, en draaide me om naar mijn ouders, die op de bank zaten met hun pyjama’s nog aan.

Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. ‘’Ik, nou,’’ ik pauzeerde. ‘’Nou kijk… Het is een grappig verhaal.’’ Giechelde ik licht. Ik probeerde de drukkende sfeer wat te verzachten, maar het leek niet echt te werken.

In plaats daarvan was er alleen nog maar meer boosheid op hun gezicht af te lezen. ‘’oh?’’ Mijn moeder trok een wenkbrauw op. ‘’vermaak ons.’’ Ze legde naar vingers op haar over elkaar heen geslagen knieën.

Ik beet op mijn lip, en keek mijn vader aan, wie meestal het makkelijkst is om mee te praten. Hij gaf me een waarschuwende blik, en zwaaide met zijn hand in mijn richting. ‘’Kom op, je moeder en ik wachten.’’

Ik beet op de binnenkant van mijn wang. Ik had eigenlijk gehoopt dat hij me hier wel uit zou helpen.

Ik zuchtte diep, en dacht diep na om een goede leugen te bedenken. Ik bedoel… ik kan ze moeilijk de waarheid gaan vertellen. Ik zou binnen 5 seconden dood zijn als ik dat zou doen. En trouwens, ik had beloofd dat ik het niemand zou vertellen.

‘’Ik was bij Carly thuis.’’

Mijn moeders gezicht werd iets zachter, maar nog steeds boos. ‘’En wat deed je bij Carly zo laat op de avond?’’

Ik likte mijn lippen. ‘’Ze had een vriendin nodig om mee te praten, mam. Haar vriend had het net uitgemaakt, en ze had troost nodig.’’

Niet een slechte leugen. Nu hopen dat ze het geloven.

‘’Ik snap het.’’ Ze haalde haar hand door haar haar. ‘’en sinds wanneer had Carly een vriend?’’

‘’Net een maand. Jullie hebben alleen nooit de kans gehad om hem te ontmoeten. Carly had gepland om hem aan iedereen voor te stellen, maar toen heeft hij het uitgemaakt.’’

Ik zweer het. Ik zou hier een Emmy voor moeten krijgen. Ik ben hier super goed in.

‘’En waarom kon dat troosten niet wachten tot de morgen? Ik snap dat ze een vriendin is—‘’

‘’Beste vriendin.’’ Corrigeerde ik haar.

Mijn vader rolde zijn ogen. ‘’Ik snap dat ze je beste vriendin is, maar midden in de nacht weg gaan? Hoe onvoorzichtig kun je zijn, Kelsey? We hebben je beter opgevoed.’’ Hij schudde zijn hoofd in teleurstelling.

‘’Je kon wel ontvoerd worden. Of, erger nog,’’ Mijn moeder gooide haar armen in de lucht. ‘’vermoord.’’ Gilde ze.

Al dat dramatische gedoe.

‘’mam,’’ ik zuchtte. ‘’Carly woont een paar straten verderop. Ze woont niet aan de andere kant van de stad! En trouwens ik rende. Dus niemand kon me meenemen, ook al zouden ze dat willen.

Ze schudde haar hoofd, ze wist dat ik gedeeltelijk gelijk had, maar aan de andere kant, voor haar, had ik het ook fout.

‘’Maar toch Kelsey,’’ ze zwaaide streng een vinger naar me. ‘’Ik heb je opgevoed met manieren. Waarom denk je dat je zomaar midden in de nacht de deur uit kunt rennen zonder ook maar een briefje achter te laten, of ons wakker te maken om ons te vertellen waar je heen ging.’’

Ik zuchtte. Alles wat ik op dat moment wou was op bed gaan en deze hele nacht vergeten. Maar natuurlijk moesten mijn heilige ouders me weer een super lange speech houden over iets wat me totaal niet boeit.

‘’Ik weet het mam. Het spijt me.’’ Ik keek haar met verdriet in mijn ogen aan.

Ze zuchtte. ‘’Dat is niet genoeg, Kelsey. Je kon wel dood zijn, en alleen maar omdat je zo onvoorzichtig bent geweest.’’ Ze schudde haar hoofd.

‘’Ik beloof dat het niet weer zal gebeuren.’’ Zweerde ik haar plechtig. Ik wist waar dit heen ging, en ik wou absoluut niet dat dat ging gebeuren.

‘’Oh, we weten dat het niet meer gaat gebeuren,’’ Sprak mijn vader opeens op. ‘’Want je hebt huisarrest voor een week.’’

Ik wist niet wat ik hoorde. Ik bedoel, natuurlijk wist ik dat ik in de problemen zou raken, maar huisarrest? Voor een week?!

‘’Wat?’’ schreeuwde ik in shock. ‘’Dat is zo oneerlijk!’’

‘’Nee dat is het niet!’’ snauwde mijn moeder terug. ‘’Je moet blij zijn dat we zo aardig waren om er geen maand van de maken!’’

Ik gromde. ‘’Dit is zo oneerlijk!’’

Het kon me niet schelen dat ik me als een klein kind aan het gedragen was. Het kon me allemaal niks meer schelen. Ik rolde met mijn ogen. Ik gilde, en draaide me op de hakken van mijn schoenen om, en stampte de trap op naar mijn kamer.



En daar zat ik nu. Opgesloten in mijn kamer.

Ik zou er zoveel voor over hebben als iemand me uit deze hel zou verlossen. Net op dat moment trilde mijn telefoon. Ik was benieuwd wie het was. Ik opende mijn telefoon en keek op het scherm. Ik hoopte om Carly’s naam op het beeldscherm te zien, maar het was een onbekend nummer dat verscheen. Zuchtend klikte op het bericht, en schrok van wat ik toen zag.

Van: onbekend

Hoe ging het? –Justin.

Hij heeft me ge-sms’t? WTF

Ik typte een antwoord en drukte op verzend.

Naar: engerd

Hoe bedoel je?

Ik grijnsde naar de naam die ik hem in mijn contacten heb gegeven.

Een paar seconden laten trilde mijn telefoon weer.

Van: Justin

Met je ouders. Zijn ze boos?

Naar: engerd

1 week huisarrest.

Van: Justin

Ouch. Mijn schuld.

Naar: engerd

Ja ja.

Van: Justin

Dus

Naar: engerd

?

Van: Justin

Ben je klaar om de regels nog een keer te breken?

Ik trok een wenkbrauw op. Ik vroeg me af of hij serieus was of een grapje met me aan het uithalen was.

Naar: engerd

Hangt er van af wat het is.

Van: Justin

Kijk maar eens naar buiten.

Ik trok mijn wenkbrauwen op van verwarring. Ik gooide mijn telefoon op mijn bed, en liep naar het raam toe. Toen ik het open deed, zag ik Justin tegen zijn auto leunen. Toen hij zag dat ik naar hem keek, grijnsde hij, en zwaaide.

Ik rolde met mijn ogen en liep naar mijn telefoon toe en sms’te hem terug. Het is hilarisch hoe zijn naam in mijn contacten bij de situatie past.

Naar: engerd

Als mijn ouders je zien, ben je dood. Dat weet je?

Van: Justin

Als ik me zorgen maakte over wat andere mensen van me dachten, dan was ik hier nu niet. En trouwens, jij zit toch stoer te doen? bewijs het maar. Laat me maar eens zien uit wat voor hout jij gesneden bent, baby.

Mijn wangen werden rood toen hij me zo noemde.

Ik grijnsde en las alle sms’jes nog eens over. Als hij ook maar 1 seconde dacht dat ik blufte, dan zak hij nog eens wat mee maken. Ik greep mijn jas, en liep naar mijn raam toe. Ik maakte het open, en gooide mijn beide benen over het kozijn heen en sprong uit het raam, op het dak eronder. Ik greep reling van het balkon, en liet me voorzichtig zakken, hopend dat ik in 1 stuk op de grond terecht kwam. Ik trok mijn kleren recht, en liep naar een geamuseerde Justin.



Ik grijnsde. ‘’Wat zei je?’’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.