FanFic.nl

Danger

Wie zei dat dit een date is?

Eindelijk, na wat voelde als uren, stopte de auto op een parkeerterrein. Ik keek uit het raam, en zag een bord met de neon letters: Perry’s Palace.

Hoe dat mogelijk was? Ik had geen idee.

Ik klikte mijn riem los, en keek naar Justin. Ik trok mijn wenkbrauwen op in verwarring.

Gaan we nog, of?

Hij voelde mijn ogen op hem branden, en draaide zich naar me om. ‘’Wat?’’ sneerde hij. En ik dacht nog wel dat hij on- bipolair was geworden.

Ik vocht tegen de drang om met mijn ogen te rollen. ‘’Gaan we nog, of niet?’’ mompelde ik. Als ik hem kon slaan, zonder de consequenties onder de ogen te hoeven te komen, had ik het gedaan.

‘’ja.’’ Hij bukte om de sleutels te pakken, stopte ze in zijn broekzak, en opende de deur. De sigaret die hij aan het roken was hing nog steeds in zijn mondhoek. ik opende zuchtend de deur, stapte uit, en sloeg de deur iets harder dicht dan ik bedoelt had.

‘’Kijk uit!’’ gromde hij. ‘’Die auto kost meer dan alles wat je bezit samen.’’

Ik trok een wenkbrauw omhoog. ‘’Goed om te weten.’’ Zei ik sarcastisch. Ik stopte mijn handen in de zakken van mijn trui.

Hij gaf me een waarschuwende blik. ‘’houding.’’ Hij wees waarschuwend zijn vinger in mijn richting.

Nu rolde ik wel met mijn ogen. ‘’Wat jij wil.’’ Ik keek weg.

Hij pakte de sigaret uit zijn mond, gooide het op de grond, en stampte het uit met de zool van zijn schoen. Hij knikte met zijn hoofd richting het restaurant, en liep er heen, verwachtend dat ik hem zou volgen. Wat ik ook deed.

Toen we binnen waren, liepen we naar de achterkant van het restaurant toen zijn lichaam tegen die van een andere knalde, waardoor ik tegen zijn rug opliep. Ik kreunde en veegde over mijn voorhoofd.

‘’Wat doe j—‘’ begon ik, maar stopte halverwege. Ik voelde de onplezierige sfeer groeien toen ik realiseerde dat die andere man er nog steeds stond.

Hij was lang. Misschien een centimeter groter dan Justin, of misschien even groot. Hij had donker bruin haar, dat met gel naar beneden gehouden werd. Hij had groene ogen. Die ogen die je konden hypnotiseren als je er te lang in keek. Hij was een beetje gespierd, en had een dikke kont.

Gênant om toe te geven, maar hij was beter dan die van mij. Zo niet eerlijk. Ik drukte mijn lippen op elkaar, en keek van de man naar Justin en weer terug. Die sfeer hing er nog steeds.

“Danger,’’ sprak de man met een grijns. ‘’Toevallig dat ik je hier tref, hé?’’

‘’Niet nu.’’ Sprak Justin knarsetandend. Lage stem, en ik zou zweren dat ik een doods flits door zijn ogen zag gaan.

De haartjes op mijn armen gingen direct omhoog staan.

‘’Wanneer is het dan wel tijd, maat? Als je je clubje vrienden weer bij je hebt?’’ hij ging rechterop staan, en drukte zijn lichaam nog dichter op die van Justin, om te intimideren. Het zou hem lukken als Justin niet nog dichter op hem was gaan staan, om de ruimte tussen hem te laten verdwijnen. Justin kneep zijn ogen tot spleetjes, en liet de aderen in zijn nek zien.

Justin gaf hem een gemaakte lach. ‘’We weten allebei dat ik je zo in reepjes kan rukken met mijn blote handen.’’ Hij verlaagde zijn stem totdat hij fluisterde.

Er volgden nog een paar doodsbedreigingen voordat de man weg liep. Justin greep mijn elleboog, en liep naar een tafeltje waar we met z’n tweeën konden zitten.

Ik ging op een, met leer beklede, stoel zitten. Toen hij tegenover me kwam zitten, merkte ik dat hij zijn kaak nog steeds op slot had, en zijn knokkels wit waren, toen hij zijn vuisten op tafel legde.

‘’Wie was dat?’’ fluisterde ik om ervoor te zorgen dat hij niet nog bozer werd. Dat was het laatste wat ik wou.

‘’Gewoon iemand waar ik zaken mee deed.’’ Mompelde hij, zonder details te geven.

Ik beet op mijn lip, om me in te houden om verder te vragen.

Ik keek op en zag een serveerster onze kant op komen, die waarschijnlijk onze bestellingen op kwam nemen. ‘’Hallo, wat kan ik u aanbieden?’’ Ze keek ons met grote ogen en een big smile op haar gezicht aan. Ik schoot een klein lachje terug in haar richting. Ik hoefde niet eens naar de menu kaart te kijken, want ik wist meteen al wat ik wou. ‘’Ik wil kippenvleugels met Franse frietjes graag.’’ Ik voelde de honger al op komen in mijn maag.

Justin giechelde, bijna stikkend in zijn eigen slijm. Ik schoot hem een verwarde blik toe.

Hij richtte zijn aandacht weer op de serveerster. ‘’Ik wil graag een cheeseburger, en gekrulde friet.’’ Hij gaf haar zijn beroemde grijns. Ze liep blozend weg.

Ik rolde met mijn ogen. ‘’Man hoer.’’ Mompelde ik.

‘’Wat zei je?’’ hij kwam met zijn hoofd dichter bij mij, en legde zijn hand achter zijn oor.

Ik trok een wenkbrauw omhoog. ‘’Ik zei dat je een man hoer was.’’ Ik schoot een gemaakte lach naar hem. ‘’Heb je me nu wel gehoord?’’

Hij giechelde. ‘’Hoezo ben ik een man hoer?’’

‘’Omdat je niet met een meisje gaat flirten waar je date bij is.’’

‘’whoa, whoa, whoa.’’ Justin hield zijn handen voor zich om mij op te laten houden met praten. Ik keek het verward aan.

‘’Wie zei dat dit een date was?’’ hij keek me aan. Er vormde een grijns op zijn gezicht.

Mijn gezicht werd rood. ‘’Nou, jij, ik, maar—‘’ ik kreunde. ‘’Laat maar.’’

Hij lachte zacht, en schudde zijn hoofd.

Is het mogelijk om iemand te haten in een fractie van een seconde?

Nee?

Dan was dit een nieuw record, want ik had echt de drang om zijn gezicht eraf te rammen met mijn vuisten.

We zaten in stilte totdat de serveerster terug kwam met ons eten. Toen ze het voor ons neer had gezet, met een glas water voor ons allebei, liep ze weg.

Goed zo, loop maar weg bitch. Mompelde ik stiekem in mijn hoofd.

Ik pakte een frietje, en drukte het in mijn mond. Ik pakte een andere, en een andere, en voor ik het wist, had ik het al bijna op.

Justin schudde zijn hoofd met een grijns op zijn gezicht.

Ik zuchtte. En liet het frietje dat ik net had gepakt, vallen. ‘’Wat is er zo grappig?’’

Hij lachte om hoe boos ik was, en dat maakte me verveelder dan ik al was.

‘’Je bent zo irritant.’’ Ik vouwde mij armen voor mijn borst.

‘’Het spijt me, het is… ik kan gewoon niet begrijpen dat je friet met kippenvleugels hebt bestelt!’’ hij lachte. ‘’Ik at dat toen ik vijf was!’’ Hij barste uit in lachen.

Oké, dat is echt niet zo grappig. Ik rolde met mijn ogen voor de honderdste keer deze dag.

De beste optie op dit moment was om hem te negeren.

Ik wou een frietje pakken, toen ik zag dat hij zelf ook friet had bestelt. ‘’Je bent zo’n hypocriet!’’

‘’Wat?’’ hij keek me verward aan.

‘’Jij hebt ook friet bestelt!’’ Ik wees naar zijn bord.

Hij schudde zijn hoofd. ‘’nah, dit is gekrulde friet. Dat heel anders dan Franse friet.’’

‘’Wat? Nee, dat zijn ze niet! Ze zien er misschien anders uit, maar het is nog steeds friet.’’

Hij wuifde met zijn hand naar mij. ‘’Vind ik niet.’’

Ik dwong mezelf kalm te blijven, voor ik helemaal gek werd. En het laatste wat er nu moest gebeuren was dat ik naar de gevangenis moest voor moord.

Ik kauwde op een kippenvleugeltje. Pas toen ik mijn water dronk, merkte ik dat Justin zijn eten amper had aangeraakt.

‘’hey.’’

Hij keek me aan.

‘’Moet je niet eten?’’ ik trok mijn wenkbrauwen op van verwarring, terwijl ik nog een hap van mijn frietje nam.

Hij haalde zijn schouders op. ‘’Ik heb geen honger.’’

‘’Waarom heb je dan bestelt?’’ Ik keek hem aan.

Hij likte zijn lippen. ‘’Omdat ik dacht dat ik honger had. Luister, ben je klaar?’’ hij wees naar mijn bord.

Ik keek langzaam van hem, naar zijn vinger, naar mijn bord, en weer terug naar hem.

‘’Ik—‘’

‘’mooi.’’ Kapte hij me af. Hij stond op, haalde zijn portemonnee uit zijn broekzak, haalde er een paar biljet briefjes uit, en schoof ze onder mijn glas water. Hij draaide zich naar me om, greep mijn pols, en trok me uit de bank.

Ik gromde. ‘’Waarom zo’n haast, vriend?’’ Ik keek hem ongelovig aan, maar hij merkte het nauwelijks. Hij liep het restaurant uit, naar zijn auto. ‘’Aarde naar Justin!’’ zei ik iets harder.

Hij draaide zich naar me om. ‘’Wat?!’’

‘’Ik was nog niet klaar met eten.’’ Ik klaagde als een vijf jarige. Ik weet het, het is gênant. Maar kon ik er wat aan doen? ik had niet meer gegeten sinds… weet ik veel!

‘’Dus? Ik haal onderweg wel wat voor je.’’ Hij liet mijn pols los, en stapte in de auto.

Ik stapte ook in, nadat ik die verdomde knop had gevonden, en sloeg de deur naast me dicht. ‘’onderweg waarheen?’’

‘’Ga zitten, en hou je mond. Ik heb geen tijd voor jouw irritante vragen.’’ Mopperde hij, terwijl hij de motor aan deed, en het parkeerterrein af reed.

Ik deed zoals me gezegd werd, en leunde tegen de leren rugleuning. Ik wou vragen wat hij daarmee bedoelde, en waar we heen gingen, maar ik wist dat als ik het zou vragen, hij alleen nog bozer werd. Dus besloot ik mijn mond te houden, voor de eerste keer in mijn leven.

Na een paar minuten door de buurt te hebben gereden, kwam de auto eindelijk tot een halt. Ik trok mijn wenkbrauwen op, en keek naar buiten. Hij was gestopt voor een oud platgebrand warenhuis.

Ik wist niet of ik nou,

a) Bang moest zijn,

b) Weg moest rennen als ik de kans kreeg,



Or c) moest wachten om te zien wat hij voor me geplant had.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.