Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze] » Nine
Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]
Nine
“Kom, ik ben nog even wat aan het koken. Heb je al gegeten?” vroeg Harry terwijl hij me naar een deur aan de rechterkant van de hal wees. Toen we langs de trap naar boven liepen, dacht ik even stemmen te horen.
“Nee, ik heb nog niet gegeten,” zei ik met een glimlach en we liepen een keuken in. Ook deze was weer enorm mooi ingericht. Echte design kastjes en een enorme Amerikaanse koelkast. Als ik zelf een keuken had mogen uitzoeken zou hij precies als deze zijn.
“Wat ben je aan het maken?” vroeg ik terwijl ik in de pan keek. Ik zag een rode saus met gehaktballetjes in de pan wat heerlijk rook en toen herkende ik het.
“Het is toch niet?!” vroeg ik met grote ogen en ik voelde dat ik begon te lachen.
“Jawel,” zei hij lachend, “Het is mijn zelfgemaakte spaghetti met tomatensaus en gehaktballetjes,” Ik begon te trappelen op mijn voeten en ik kon het niet helpen maar ik liep op Harry af en gaf hem spontaan een knuffel.
“Nou deel één van mijn plan heeft gewerkt,” zei hij met een grote grijns. Ik keek hem nep-verontwaardigd aan en zette mijn armen in mijn zij.
“Dus jij denkt mij gewoon om te kunnen kopen?!” zei ik hard en ik moest moeite doen om mijn lachen in te houden. Harry trok een wenkbrauw omhoog. “En, heeft het gewerkt?” vroeg hij met een grijns.
“Ja!” gilde ik en ik begon nu echt te springen en we gaven elkaar weer een knuffel.
We lieten elkaar weer los en Harry ging verder met het eten. Ik ging aan de bar zitten en keek toe hoe hij bezig was met het roeren van de spaghetti. Toen viel mijn blik op de grote pan. “Is dat niet een beetje veel wat je hebt klaargemaakt?” vroeg ik. Harry draaide zich om en keek me verbaasd aan. “Veel? We zijn vanavond met z’n zessen hoor!” Nu was het mijn beurt om verbaasd te kijken.
“We wonen hier met de hele band,” legde Harry uit en ineens begreep ik het. Het grote huis, de beveiliger en de stemmen die ik boven had gehoord.
“Ohh! Wat leuk!” zei ik lachend. Harry knikte en lachte om mijn reactie. Ineens slaakte hij een zucht. “Ik heb je gemist Ans,” zei hij zacht en kijk keek me niet aan. “Het spijt me zo…”
“Ik heb jou ook ontzettend gemist Hazza,” zei ik met een klein glimlachje omdat hij de enige was die die bijnaam gebruikte, “En het geeft niet. Niet meer,” zei ik eerlijk want op dit moment voelde dat ook echt zo. Ik had het gevoel dat het weer was zoals vroeger en ik was allang vergeten wat er gebeurd was.
Harry schudde zijn hoofd en liep op me af. “Nee, het geeft wel, ik had dat nooit mogen doen!” en hij keek me nu aan. Ik zag de spijt in zijn ogen. Ik legde mijn hand op zijn arm om hem gerust te stellen. “Het geeft niet,” zei ik nog een keer.
Harry keek me zwijgend aan en zei toen zacht: “Je bent echt té lief, lieve Ans…” Ik kreeg een klein glimlachje op mijn gezicht en wist niet zo goed wat ik moest zeggen.
Hoofdschuddend liep Harry weer richting het gasfornuis om alles daar in de gaten te houden.
“Maar je moet echt weten dat het me heel erg spijt,” zei hij terwijl hij met zijn rug naar me toe stond. Ik sloeg mijn armen om mezelf heen en ik voelde me opeens heel ongemakkelijk zo bij hem in de buurt. Hij had me echt heel erg gekwetst maar als ik heel eerlijk was, was ik dit langzaam weer vergeten. Toen ik hem een tijd niet meer sprak, miste ik vooral mijn beste vriend. Ik kon hem altijd alles zeggen, alles wat me dwars zat, wat leuk was of gewoon iets wat ik even met iemand wilde delen. Ik voelde de tranen in mijn ogen opkomen en ik draaide me weg van Harry.
“Anna…” zei hij zacht en ik hoorde dat hij op me af kwam lopen. Ik sloot mijn ogen en er rolde tranen over mijn wangen. Harry stopte net achter me.
“Ik weet dat ik je echt heel erg pijn heb gedaan en je moet weten, mochten we elkaar nu vaker gaan zien, ik zal je nooit meer pijn doen. Nooit. Dat wat ik bij je geflikt heb is het ergst wat ik in mijn hele leven heb gedaan. Er is niets waar van ik meer spijt heb dan dat…” het was even stil en ik draaide me toen om. Met mijn ogen gesloten en mijn hoofd naar de grond gericht.
“Alsjeblieft, zeg iets,” smeekte Harry en hij kwam nog een stap dichterbij waardoor we bijna tegen elkaar aanstonden. Ik overbrugde de laatste paar centimeters en gooide me in zijn armen. Nu rolden de tranen echt over mijn ogen.
“He-het maakt me echt nie-hiet meer uit wa-wa-wat je gedaan hebt,” snikte ik, “Ih-ik miste mijn beste vriend gewoon hee-eel erg,” en ik hield Harry stevig vast. Ik hoorde zijn hart door zijn borst kloppen en het voelde zo fijn en vertrouwd om weer bij hem te zijn.
Ik hoorde Harry slikken en hij zei met een trillende stem: “Ik heb jou ook ontzettend gemist, love. Ik wilde dit zo graag met je delen,” en zijn stem stierf weg. We bleven zwijgend zo staan totdat ik ineens dacht aan het eten.
“Hazza, het eten,” zei ik zwakjes. “Maak je niet druk,” zei hij zacht en hij drukte mij nog wat dichter tegen hem aan. Ik liet hem pas weer los tot ik voetstappen hoorde in de gang. Ik draaide mezelf weg van de deur en veegde de tranen van mijn wangen. Ik voelde Harry’s hand nog altijd op mijn rug liggen en het gaf me een geruststellend gevoel.
“Het ruikt echt hee-,” ik herkende Niall zijn stem. Ik klemde mijn kaken op elkaar, dat kon er ook nog wel bij dacht ik in mezelf en ik probeerde de mascara die waarschijnlijk uitgelopen was, weg te halen
“Wat heb je nu weer uitgespookt, Harry?” vroeg Niall en er klonk een beschuldiging in zijn stem. Ik raapte mezelf bijeen en draaide me om. Harry sloeg gelijk weer een arm om me heen.
“Nee, het is al goed,” zei ik waterig glimlachend tegen hem. Ik zag Niall’s gezicht vertrekken van verbaasdheid, hij had mij blijkbaar niet verwacht. Harry glimlachte naar me en wreef me nog even over mijn rug.
“Niall, kun jij Anna even de badkamer wijzen zodat ze zich even kan opfrissen? Dan zorg ik dat het eten op tafel komt,” vroeg Harry. Niall knikte en gebaarde dat ik mee moest lopen.
“Ik had jou hier niet verwacht,” herhaalde hij zijn grapje van, wauw, was het nog maar gisteren? “Ik jou ook niet,” zei ik, “Ik wist niet dat jullie met z’n allen hier in dit huis woonden, dat moet echt gezellig zijn,” We liepen de trap in de hal op en gingen de eerste deur aan de linkerkant in.
“Ja het is heel gezellig,” We stonden in de badkamer die - ook weer - enorm luxe was. Er stond een groot bad tegen de muur en ze hadden een aparte inloopdouche. Er waren drie wastafels en overal stonden alleen maar mannen producten.
“Maar zoals je ziet is het ook een klein beetje een zooitje,” zei Niall met een scheve glimlach en hij ging op de rand van het bad zitten.
“Ach,” zei ik achteloos, “Dan moet je mijn kamer af en toe eens zien,” meteen toen ik het gezegd had, werd ik rood. Ik hoopte dat hij niet dacht, dat het een uitnodiging was.
Niall moest lachen en zei: “Geloof me, ik win het van je,” Ik grinnikte en keek in de spiegel die boven de eerste wasbak hing. Mijn mascara was een beetje uitgelopen maar niet heel erg. Mijn gezicht zat wel helemaal onder de rode vlekken. Toen ik dat zag werd ik nog roder en ik keek even in de spiegel naar Niall. Hij keek me aan via de spiegel en toen hij zag dat ik naar hem keen, glimlachte hij.
Snel keek ik weg en deed ik de kraan aan. Ik gooide wat water in mijn gezicht en keek weer in de spiegel. Dat was geen goed plan geweest, ik had geen waterproof mascara op en het zat nu tot mijn kin. Ik keek mezelf fronsend aan en begon toen in mezelf te grinniken.
“Hier,” zei Niall met een grijns die ineens naast me was verschenen. Ik keek op en zag dat hij een washandje in zijn handen had. Ik keek hem dankbaar aan en haalde de mascara snel weg van mijn gezicht.
Toen ik er weer presentabel uit zag, liepen we samen naar beneden.
“Is het weer goed tussen jou en Harry? “ vroeg hij zachtjes.
“Gelukkig wel,” zei ik met een glimlach naar hem. Niall knikte en begon te grijnzen.
“Dus dat betekend dat ik je nog wel vaker ga zien, of niet?” vroeg hij. Ik wist niet zo goed wat ik van zijn reactie moest denken.
“Waarschijnlijk,” zei ik langzaam en ik keek hem onderzoekend aan. Niall zei niets meer maar hij grijnsde alleen maar.
In de keuken aangekomen zag ik dat de rest van de jongens al aan de eettafel zaten. Harry draaide zich om toen hij ons aan hoorde komen.
“Dat is beter,” zei hij terwijl hij naar me keek met een warme glimlach. Ik glimlachte terug en knikte. “Waar wil je me hebben,” vroeg ik aan hem en ik hoorde Niall achter me grinniken en de andere jongens hadden een grote grijns op hun gezicht. Harry keek me met fonkelende ogen aan en knipoogde naar me.
“Kom op!” riep ik verontwaardig uit, “Jullie snappen best wat ik hiermee bedoel!” Natuurlijk hadden de jongens door gedacht over mijn opmerking. Ik zuchtte even en vroeg toen rustig: “Waar mag ik zitten?” Harry liep naar me toe en sloeg zijn arm om me heen .
“Zo ken ik je weer,” en hij gaf me een kus op mijn haar. Ik voelde me gelijk weer rood worden. Het was aan de ene kant erg raar dat het zo snel alweer vertrouwd voelde maar aan de andere kant waren we bijna veertien jaar beste vrienden geweest, dus zo vreemd was het ook weer niet.
Niall ging ook aan de tafel zitten en nu waren er nog maar twee lege plaatsen.
“Kies maar waar je wilt zitten,” zei Harry. Ik koos de plaats tegenover Niall en Harry ging naast me zitten, aan het hoofd.
Reacties:
je schrijft op een leuke/fijne manier haha
Meldingg echt leuk!! Ik wou dat ik zulke verhalen kon schrijven