FanFic.nl

Nobody is perfect, until you fall in love with them - Zayn Malik.

008 – It feels like snow in September.

Angel Leah James.

‘Ik wil hem leren kennen..’ Zayn kijkt me afwachtend aan. ‘Je wilt mijn zoon leren kennen?’ Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik terug. ‘Kennelijk ook de mijne’ verdedigt Zayn zich. ‘Hij is niks van jou Zayn. Je hebt mij een keer geneukt, en daar is Nathan uit voort gekomen. Ik heb 8 maanden met hem in mijn buik rondgelopen. Ik heb in mijn eentje moeten bevallen. En ik heb hem bijna twee en een half jaar alleen moeten opvoeden. Jij bent al die tijd lekker verder gaan leven. Met je boyband, met je fans en je beroemde vriendinnetje.’ Mijn ogen schieten vuur. ‘Maar, als ik het had geweten-’ ‘DAN NIKS ZAYN! Dan helemaal niks.. Je was zelf net achttien toen Nathan werd geboren.’ ‘Angel, geef me alsjeblieft de kans om al die tijd goed te maken.’ Zijn onderlip trilt bij zijn woorden. Hoe kan ik hem vertrouwen? Ik ken hem niet eens. Ja, van TV of uit de bladen. ‘Zayn, laat ons met rust. Nathan is na een middag gek op je. Straks ga je weg, nadat je elke dag bij hem bent geweest. En dan? Wat moet ik dan tegen hem zeggen? Hij is twee, hij begrijpt toch niet dat ik zo dom ben geweest om het bed te delen met een popster? En al helemaal niet dat je er twee weken bent, daarna op tour gaat. Dan ben je er weer een maandje, en moet je weer weg.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Nee Zayn, dat doe ik Nathan niet aan.’ ‘Angel, we kunnen het hem toch uitleggen. Op een speelse manier? Weet ik veel, dat ik verstoppertje doe of zo?’ Schaapachtig kijkt hij naar me. Een sarcastische lach vult mijn woonkamer. ‘Meen je dit? Meen je dit nou echt serieus? HOE ZIE JE HET DAN VOOR JE!? Hij zou je elke dag, de hele dag gaan zoeken. Hij zou mij vragen waar je bent.. IK DOE HET NIET! Heb je me nu goed begrepen?’ Zayn knikt geschrokken zijn hoofd. ‘Oké, het spijt me dat ik je lastig kwam vallen. Ik wens je heel veel geluk samen met Nathan.. Geef hem nog een kus van me, goed?’ De pijn is in zijn ogen af te lezen. Tranen wellen op in mijn ogen. Mijn beurt om te knikken. ‘Jij hoeft niet te gaan huilen Angel, JIJ hebt geen twee en een half jaar van je kind moeten missen.’ Hoofdschuddend voel ik hoe de eerste traan over mijn wang glijd. ‘Jij ook niet Zayn, je hebt nooit van hem geweten-’ Hij onderbreekt me. ‘Nee, ik heb nooit van Nathan geweten, en dat is erg genoeg! Weet je hoe ik schrok toen ik dat jongetje voor me zag staan. Om te zien dat iemand bijna een identiek gezichtje heeft aan dat van mij toen ik klein was?’ Snikken uit mijn mond vullen de kamer. ‘Zayn, alsje-’ ‘Nee, jij alsjeblieft. Hoe stom en onwerkelijk het ook klinkt.. Toen ik bij Liam en Danielle thuis met hem zat te spelen, ik.. ik hield meteen van hem. Ik zie mezelf terug in dat jongetje, en ik wil hem groot zien worden. Ik wil een vader voor hem zijn. Dat gaat hij straks toch ook missen? Wat als hij naar school gaat, en vriendjes vragen waar zijn papa is..’ Ik zucht. ‘Zullen we beginnen met twee avonden in de week?’ Verrast kijkt Zayn me aan. ‘Meen je dit?’ Ik kijk terug in zijn ogen. ‘Verpest het niet bij mijn mannetje, beloofd?’ Hij knikt hevig. ‘Beloofd!’ ‘Dus, zullen we er woensdag en zaterdagmiddag van maken? Als het goed gaat, kun je misschien hele zaterdagen komen..’ Hij sluit zijn ogen ‘Thanks Angel, you just made my day. Ik ga ervandoor. Zie je zaterdag, oké?’

Reacties: