FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Eight~I'm scared, Niall.

Geluiden van buiten de lift maken me wakker. Met een ruk open ik mijn ogen en kijk de ruimte rond. Gesnurk geeft aan dat Niall nog steeds slaapt, dus ik geef hem een por met mijn elleboog om hem wakker te maken. ‘Oeff. Hee, waar was dat nou weer voor nodig?!’ zegt hij. Ik draai me half om en kijk hem aan. ‘Luister.’ Hij doet wat ik zeg en dan worden zijn ogen groot. ‘Komen ze ons halen?’ Ik haal mijn schouders op, maar sis dan van de pijn. ‘F*ck.’ Bezorgd kijkt Niall me aan. ‘Wat is er?’ Met mijn tanden op elkaar gebaar ik naar mijn schouder. ‘Mijn schouder.’ Een nieuwe pijnscheut schiet door mijn schouder en ik kerm. ‘Draai je om.’ Ik knik en draai me om.

Niall maakt de twee repen, die ooit tot zijn shirt behoorde, los en stopt ze in de tas waar onze beiden sjaals al in zitten. ‘Ai.’ Bezorgd frons ik. ‘Wat is er?’ Ik draai mijn hoofd en kijk hem aan. Hij krabt in zijn haar en pakt de laatste twee repen. ‘Hij is weer opengesprongen. Waar ging je eigenlijk langs?’ Terwijl Niall de repen rond mijn schouder bind kijk ik de lift rond. Dan valt mijn oog op de stang, hij heeft een puntig uiteinde. ‘Langs de punt van de stang.’ Niall trekt de repen weer aan en legt er een knoop in. Ik sis weer en knijp in zijn been. ‘Auwtsh, hee!’ Ik draai me om zodat ik hem recht kan aankijken. ‘Sorry. Het deed pijn.’ Hij knikt en kijkt dan de lift rond. Dan wijst de punt. ‘Ging je daar langs?’ Ik volg zijn vinger en knik. Zijn gezicht vertrekt. ‘Auwtsh.’ De geluiden van buiten zijn nu vermenigvuldigd en dan herken ik de stem van Harry. ‘Haal ze er dan uit verdomme!’ schreeuwt hij. Ik kijk naar Niall en trek een wenkbrauw op. Die haalt echter alleen zijn schouders op. Ik rol met mijn ogen en hij glimlacht. Hij pakt het laatste flesje water en neemt een slok. ‘Shit, dat had ik niet moeten doen.’ Zijn gezicht staat moeilijk en vragend kijk ik hem aan. ‘Nu moet ik nog nodiger.’ Ik lach en knik. ‘Dan was dat inderdaad niet zo handig, Niall.’ Hij glimlacht schaapachtig en slaat zijn armen om me heen. Ik zucht diep en rust mijn hoofd op zijn, nog steeds naakte, borst. ‘Ik zweer dat ik vanaf nu nooit meer een lift gebruik.’ Niall grinnikt. ‘Ik zweer met je mee.’ Zonder dat hij het ziet verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.

‘Ga weg bij de deuren!’ klinkt er dan. Ik schiet omhoog en met grote ogen staar ik Niall aan. Met dezelfde grote ogen staart hij terug en dan schuiven we naar het einde van de lift. Tussen de deuren verschijnt een of ander voorwerp. Ze bewegen het heen en weer en met moeite gaan de liftdeuren open. Fel licht golft naar binnen en we knijpen onze ogen lichtjes dicht. Er verschijnt een blok tussen zodat ze niet dicht kunnen schuiven en dan klinkt de stem weer. ‘Jullie moeten je door de spleet laten zakken. Jullie hangen ongeveer op driekwart van de deuren.’ Geschrokken kijk ik Niall aan. ‘Wat nou als ik er niet door pas?’ Niall glimlacht en pakt mijn handen. ‘Ik ga wel eerst. Als ik erdoor pas, dan pas jij dat ook.’ Dankbaar glimlach ik en dan laat hij me los. Moeizaam krabbelt hij overeind, maar valt dan meteen weer op zijn knieën. ‘Gaat het, Niall?’ Hij schud zijn hoofd. ‘Mijn benen slapen.’ Ik grinnik en geef hem een klopje op zijn hand. ‘Dat wordt dan kruipen.’ Hij rolt zijn ogen, maar doet wel wat ik zeg. Bij de deuren zakt hij op zijn billen en dan op zijn rug. Nog eenmaal kijkt hij me aan en laat zich dan door de spleet zakken.


Voorzichtig laat ik me door de spleet zakken. Zodra ik er half doorheen ben voel ik dat mijn benen worden vastgepakt. Snel laat ik ook de rest van mijn lichaam er doorheen zakken. Dan word ik begroet door fel licht en knijp mijn ogen dicht. ‘Een zonnebril!’ word er geroepen. Ondertussen zetten ze me neer op een brancard. Iemand geeft ze een zonnebril en die geven ze aan mij. Ik zet hem op en open mijn ogen weer. Meteen zie ik alles een stuk beter en zucht opgelucht. ‘Laat me erdoor.’ Ik herken de woedende stem van Harry en mijn hoofd schiet omhoog. Hij wordt tegen gehouden door een paar agenten. ‘Laat hem maar door. Ik ken hem, hij zit in mijn band.’ De agenten kijken mij aan en laten hem dan door. Met een fors gebaar trekt hij zijn shirt goed en loopt naar me toe. ‘Nialler,’ zegt hij opgelucht. Ik glimlach half. ‘Hey Haz.’ Hij gaat door zijn haar en zucht. ‘Gaat het goed met je? Ben je niet gewond of zo?’ ik schud mijn hoofd. ‘Mijn benen tintelen nu, maar dat komt omdat ze sliepen en mijn ogen prikken wat.’ Hij zucht opgelucht en knijpt in mijn wangen. ‘Laat me nooit meer zo schrikken.’ Ik lach en sla zijn handen weg. ‘Harry, dit moet eigenlijk omgekeerd zijn hoor. Jij bent de jongste.’ Hij lacht ook en laat zijn ogen langs mijn lichaam glijden. ‘Waarom heb je geen shirt aan?’ vraagt hij verbaasd. ‘Ismay haar schouder lag open dus heb ik mijn shirt gebruikt om het te verbinden.’ Vragend trekt hij een wenkbrauw op. ‘Ismay?’ Ik zucht. ‘Het meisje dat bij me in de lift zat.’ ‘Oh.’ Ik kijk de kleine gevormde kring rond. In de buitenste rand staan politieagenten en daar buiten staan fans, heel veel fans. Ik zwaai zwakjes en een paar beginnen te gillen of te huilen. Voor de politieagenten staan nog wat bodyguards. Dan glijden mijn ogen naar de anderen mensen. Een paar zijn van de brandweer en anderen van de ambulance. ‘Waar is Ismay eigenlijk?’ vraag ik. Harry kijkt de kring rond. ‘Niet hier, ik zie hier geen meisje namelijk.’ Voorzichtig stap ik van de brancard af. ‘Dan moet ze nog in de lift zitten.’ Zodra ik op mijn benen sta, zak ik er bijna weer doorheen. Gelukkig vangt Harry me op en ondersteunt me dan. ‘Breng me naar de lift, Harry. Ze moet eruit.’ Sceptisch kijkt hij me aan en knikt dan. ‘Goed dan.’ Moeizaam lopen we de kleine afstand naar de lift. Harry heeft zijn arm om mijn middel en ik heb een arm om zijn nek. ‘Wat is er aan de hand?’ vraag ik aan een van de brandweermannen. ‘Ze durft niet,’ zucht hij. Ik onderdruk een lach, dat klinkt namelijk wel als Ismay en stap dichterbij. Harry’s hand blijft op mijn rug liggen, maar ik heb al een betere controle over mijn benen. ‘Ismay?’ Even later klinkt haar stem terug. ‘Niall, ben jij dat?’
‘Ja, wat is er, Ismay?’
‘Ik durf niet.’ Harry schud glimlachend zijn hoofd en ik stuur hem een blik. ‘Waarom niet?’
‘Weet ik niet,’ klinkt er zachtjes. Ik schud mijn hoofd en glimlach. ‘Durf je wel als ik beloof dat ik je opvang?’ Even is het stil. ‘Beloofd?’ Ik stap nog dichterbij en knik. ‘Beloofd.’

Reacties: