FanFic.nl

Danger

Twee mensen kunnen dit spelletje spelen, bitch

‘’Ow, ow,ow.’’ Sneerde Justin voor de derde keer deze avond. ‘’Kun je een beetje voorzichtiger zijn? Ik kan de pijn maar een paar keer negeren als je zo hard drukt.’’ Ik rolde met mijn ogen. ’’Nou, als jij niet zo verschrikkelijk ongeduldig en koppig zou zijn, en niet de hele tijd zo zou bewegen als een klein kind, was ik nu wel klaar geweest.’’ Siste ik terug. Ik begon mijn geduld te verliezen.
‘’Baby, doe eens rustig.’’ Zei Justin met een onschuldige stem, en een grijns op zijn gezicht.
Ik trok een wenkbrauw op. ‘’Noem me geen baby, lul.’’ Mopperde ik. ‘’Nu stil zitten en niet bewegen.’’
Ik pakte mijn flesje met alcohol weer op, en depte het op zijn huid. Hij mopperde bijna niet. Eindelijk luisterde hij een keer, en bleef stil zitten. Dat werd tijd. Ik bedoel, het is tot daar aan toe dat je ongeduldig bent, maar als je dan ook nog onbeschoft gaat doen...
ik stond op het punt om mijn verstand te verliezen.
Het begon allemaal toen die klootzak op mijn bed ging liggen, alsof het zijn huis was. hij vouwde zijn handen achter zijn hoofd, en keek naar mijn tv.

Ik vouwde mijn armen voor mijn borst, en perste mijn lippen op elkaar.
‘’Maak een foto, Dat blijft langer bewaard, babe.’’ Justin glimlachte, zijn ogen nog steeds op de tv gericht.
Ik, aan de andere kant, vond dit niet een glimlach waard. Nee, ik vond dit idioot gedrag. ‘’Ben je gek geworden?’’
Hij richtte zijn aandacht nu op mij. ‘’Wat?’’
‘’Ik zei, ben je gek geworden?’’
Justin keek me verward aan. ‘’Is dat een strikvraag?’’ Hij draaide zijn hoofd naar me om.
Omg, waarom zat ik deze avond met een idioot opgescheept?
‘’Ik neem dat als een ja.’’ ik rolde met mijn ogen, liep naar hem toe, greep de afstandsbediening uit zijn handen, en zette de tv uit.
‘’Hey! ik zat daar naar te kijken .’’ Hij wees met zijn hand richting de tv.
ik grinnikte. ’’Mijn huis, mijn kamer, mijn tv.’’ Ik zwaaide de afstandsbediening door de lucht. ‘’Mijn afstandsbediening.’’ grijnsde ik.
‘’Dus? Ik ben gewond. ik heb er recht op.’’
‘’Het is niet mijn schuld dat jij besloten hebt om neer gestoken te worden. het is ook niet mijn schuld dat jij ´Danger´ bent, en een heleboel haters hebt.’’
‘’Ik heb liever de term vijanden.’’ Antwoorde Justin bitter.
Ik vocht tegen de drang om weer met mijn ogen te rollen. ‘’Maakt dat wat uit?’’ Ik gooide mijn gewicht op 1 been, en keek hem aan.
Hij haalde zijn vingers door zijn haar, en schudde met zijn hoofd. ‘’Jij bent zo frustrerend, weet je dat?’’
Ik lachte, en aarzelde niet eens om mijn mond te houden. die lul zei dat toch niet echt? ‘’Ik ben frustrerend?’’ Ik wees naar mezelf. ‘’Ik ben frustrerend?’’ herhaalde ik nog een keer, met de nadruk op ´ Ik ben´.
Mijn ogen vlogen wijd open, toen Justin knikte.
‘’Ik geloof dat jij het enige meisje bent waar ik nu naar kijk.’’ Hij stopte zijn vuisten in de zakken van zijn skinny jeans.
Ik kuchte, en barste in lachen uit. "Als er iemand hier frustrerend is, dan ben jij het." Ik wees met mijn vinger in zijn richting. "God, ben je nou echt niet bewust van wat je doet?"
"Wat doe ik dan?" Hij keek me aan met de uitdrukking van: vertel op.
"Nou, om te beginnen ben je bipolair." Ik stak mijn wijsvinger op.
"Hoezo ben ik bipolair?" Gromde hij.
Ik wees naar hem. ‘’hier, boos worden om niks.’’ Ik gaf hem een gemaakte lach. ‘’Dat is nummer 2.’’ Ik stak mijn middelvinger nu ook op.
‘’Hoe kan ik niet boos worden, als jij me beschuldigd van dingen die niet eens waar zijn.’’ Sneerde hij.

‘’Ontkenning.’’ Ik draaide me naar hem om. ‘’Het eerst symptoom van bipolair.’’ Zei ik op een zangerige toon.
‘’Dat geldt alleen voor drugs verslaafden, slimmerik.’’ Justin trok zijn lippen in 1 lijn, en zijn ogen tot spleetjes. Maar dat kon me op dit moment even niks schelen.
‘’Alsof jij niet aan de drugs zit...’’ Kuchte ik. ‘’Maar in ieder geval, babe,’’ Ik gebruikte zijn eigen woorden. ‘’Het geldt nog steeds voor jou.’’ Ik rolde met mijn ogen, en keek weg.
‘’Wat heb ik je daarover vertelt?’’ Siste hij.
ik keek hem aan. ‘’Waar heb je het over?’’ Sneerde ik verveeld.
‘’Over met je ogen rollen, als een bitch.’’ Sneerde hij terug, en hij kwam steeds dichter naar me toe.
‘’Je bent mijn vader niet. Dus je hebt geen recht van spreken over wat ik wel of niet mag doen.’’ Ik rolde met opzet nog een keer met mijn ogen.
hij staarde me aan, zijn neus werd wijd, en zijn borst ging snel op en neer van boosheid.
Voordat ik de kans had om in me op te nemen wat er gebeurde, greep Justin me bij mijn bovenarmen, en drukte me binnen een seconde tegen de muur van mijn kamer. Zijn gezicht gevaarlijk dicht bij de mijne.
‘’Wat doe je?’’ fluisterde ik, geshockeerd en verrast van zijn plotselinge uitbarsting.
‘’Ik ga je een lesje leren.’’ antwoorde hij met een lage stem.
Ik hield mijn mond op dit moment, afvragend wat hij met me ging doen. Hij ging me toch geen pijn doen?
Ik keek naar beneden, toen ik een glimp opving van een rode gloed die uit zijn lichaam kwam. ‘’Oh god, je bloedt weer.’’
Zijn grip werd losser, en keek ook naar beneden. ‘’Shit.’’ Mopperde hij.
‘’Laat me mijn EHBO-doos pakken. Ga op het bed zitten.’’ ik wrong me uit zijn grip, liep naar de badkamer, greep de doos en de handdoek, en liep weer terug mijn kamer in waar, tot mijn verbazing, Justin inderdaad op mijn bed zat.
‘’Wow, je hebt geluisterd.’’ Ik knielde naast hem op het bed.
‘’Niet beginnen.’’ mompelde hij.
ik beet op mijn tong, greep het verband uit de doos, en waste het bloed weer met de handdoek weg, net als ik eerder die avond al had gedaan.

‘’Kun je een sandwich voor me maken?’’ Justin ´s stem bracht me terug naar de realiteit.
Mijn wenkbrauwen schoten bijna meteen ophoog. ‘’Sorry?’’ Vroeg ik, met mijn mond open.
‘’Ik zou mijn mond maar dicht doen als ik jou was, babe. je wilt niet uitdrogen. je moet het later nog gebruiken, weet je.’’ hij vormde zijn lippen tot een kus stand. Hij schoot me een knipoog toe, wat meteen een walgelijke blik op mijn gezicht zette.
‘’Hoe zie ik eruit voor jou? als een slet?’’ reageerde ik kwaad. Hij was mijn geduld aan het testen en het was nu bijna op. ‘’Je bent walgelijk.’’
´’Ik geef je gewoon wat tips.’’ Zei hij alsof je niet boos kon worden om wat hij zei. Er stond nog steeds een grijns op zijn lippen.
‘’Je bent ongelofelijk.’’ mopperde ik boos, terwijl ik mijn hoofd schudde.
‘’Dat heb ik al zo vaak gehoord.’’ Hij keek me aan met een blik waarvan ik moest kotsen. oké, niet echt, maar... je weet wat ik bedoel.
ik gromde zacht, en negeerde Justin. als ik op zijn idiote woorden zou reageren, zou hij alleen maar door gaan met dit nutteloze gesprek.
een paar minuten waren gepasseerd, toen Justin weer sprak. ‘’Ben je bijna klaar?’’
‘’Mhm.’’ Ik knikte, ik besteedde geen aandacht aan hem.
Hij kreunde. ‘’Babe?’’
‘’Wat?’’ ik keek hem aan.
‘’Luister je wel?’’
‘’Ja.’’ ik knikte.
‘’Wat zei ik dan?’’ pushte hij.
Ik zuchtte. ‘’Weet ik niet.’’
Hij trok zijn kaak strak. ‘’Ik dacht dat je zei dat je me gehoord had...’’
‘’Dan zal ik dat wel verkeerd gedacht hebben.’’ Ik gaf hem een gemaakte lach.
‘’Je bent een fucking bitch, weet je dat?’’ sneerde hij boos, zijn ogen tot spleetjes, en zijn lippen in 1 lijn, en dat betekende maar 1 ding: hij was geïrriteerd.
‘’En jij bent een fucking klootzak!’’ Sneerde ik meteen terug. 2 mensen kunnen dit spelletje spelen, bitch.
‘’Wat voor spel probeer je hier te spelen, Kelsey?’’ Justin keek me aan, en kneep zijn ogen tot spleetjes.
‘’Ik probeer niks. Het enige wat ik probeer te doen, is jouw wond schoon te maken, maar jouw hersenen zijn niet slim genoeg om te begrijpen wat mond houden en stil zitten betekent.’’ Sprak ik knarsetandend.
‘’Ik kan gewoon niet zolang stil blijven zitten. Als jij snel genoeg was geweest, zou je een hele tijd geleden al klaar zijn.’’
‘’Ha, als jij mond gewoon gehouden had!’’ Ik sprak een beetje luider.
‘’Hoe kan ik mijn mond houden, als jij je gedraagt als een kuttenkop?’’ Siste hij, zijn wangen rood van boosheid.
Ik bevroor, mijn ogen werden groot, en ik stopte even met ademhalen. ‘’Hoe noemde je me net?’’ Fluisterde ik.
‘’Je hoorde me wel.’’ Hij flipte. ‘’Ik noemde je een kuttenkop.’’
ik beet op de binnenkant van mijn wang, en keek weg. Als woorden konden doden, Had Justin mijn hart allang doormidden gesneden.

De sfeer tussen ons was al hard sinds onze ruzie. Ik probeerde het te breken met een paar zachte woorden, maar niks bleek te werken. Niemand kon tot hem doordringen.

Ik heb geleerd dat als je bij zijn slechte kant komt, kom je er niet meer weg. Nou ja, voor een tijdje niet meer.

Toen ik al het verband om zijn middel had gedaan, maakte ik het vast tegen zijn buik, leunde naar achteren, en gooide al de spullen die ik had gebruikt terug in de EHBO-doos. ‘’Klaar.’’

‘’Dankje.’’ Mompelde hij droog.

Ik zuchtte. ‘’Geen dank.’’ Antwoorde ik net zo droog. Ik stond op, greep de rommel, en gooide het in de prullenbak die ik in mijn kamer had geplaatst.

Net toen ik me zou omdraaien voelde ik 2 armen om mijn middel wikkelen. Mijn adem stokte in mijn keel.

‘’Het spijt me.’’ Mompelde Justin in mijn oor, spijt was te horen in zijn stem.



Ik knikte. Te beledigd om iets terug te zeggen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.