FanFic.nl

Danger

Heb je me gemist?

‘’Kelsey Anne, opstaan! Anders kom je te laat op school!’’ mijn moeder stormde mijn slaapkamer binnen, en haar stem dreunde door mijn hoofd.

Ik kreunde en draaide me om. ‘’Nee.’’ Mompelde ik, terwijl ik mijn hoofd in mijn kussen duwde, hopend dat ze weg zou gaan.

Ik was niet in de stemming om naar school te gaan. Carly’s vragen en de saaie leraren. Ik wou gewoon slapen, want dat had ik ook al een tijdje niet gedaan vanwege Justin, beter bekend als Danger.

‘’Kelsey!’’ schreeuwde ze, terwijl ze de dekens van me af trok waardoor er een koude rilling over mijn lichaam liep.

Dat hielp ook niet echt.

‘’Nog vijf minuutjes alsjeblieft?’’ mopperde ik, terwijl ik mijn kussen pakte, en het over mijn hoofd lag. Misschien dat ze me nu met rust liet.

‘’Kelsey!’’ ze trok het kussen weg.

Of niet…

‘’Jezus, mam!’’ ik ging chagrijnige recht op zitten. Ik was zo moe als hell. ‘’Ik ben wakker!’’ sneerde ik, terwijl ik in mijn ogen wreef.

‘’Gebruik jezus’ naam niet als scheldwoord!’’ schreeuwde ze met een hoge stem.

Ik rolde met mijn ogen. Ik heb respect voor Jezus, en blijf altijd aardig voor mijn geloof, maar mijn moeder bracht het tot een heel nieuw level.

‘’Je zou je moeten schamen, Kelsey Anne.’’ Ze ging weer verder met haar preek, terwijl ze haar hoofd schudde. ‘’schiet op en kleed je aan. we hebben niet de hele dag de tijd.’’

‘’Ik wil eerst een douche nemen, mam.’’ Ik stond op van mijn bed, en zou richting de badkamer lopen, toen mijn moeder me deed stoppen.

‘’Nee, dat doe je niet. Dennis en ik hebben geen tijd voor jouw douches die meer als een uur duren. We moeten zo gaan of we komen te laat omdat jij gister te laat op bed bent gegaan.’’ Ze wees naar mij.’’ ‘’Haal een washandje over je gezicht, poets je tanden, kleed je aan, en kom dan beneden.’’

‘’Maar mam, ik heb al niet meer gedoucht sinds de nacht—‘’

‘’Dat je gesnapt bent toen je het huis weer in sloop?’’ ze schoot me een gemaakte lach toe. ‘’Ja nou, dat is niet mijn schuld. Niemand heeft tegen jou gezegd dat je onvoorzichtig moest zijn.’’ Ze liep weg. ‘’Oh, en denk maar niet dat je van je schuld af bent. Ik wil dat je meteen na school thuis komt, begrepen?’’

‘’Ja, wat jij wilt.’’ Mompelde ik, en keek weg.

Ze zuchtte, maar wou geen ruzie maken. ‘’Ik hoop dat ik jou klaar en bij de deur zien staan, zodra ik de spullen naar de auto breng.

Ik draaide me om en zwaaide ongeïnteresseerd in haar richting, terwijl ik naar de badkamer liep.

Toen ik de zachte klik van de dichtgaande deur hoorde, liet ik een verveelde zucht horen.

Ik hou van mijn moeder, maar ze kan soms zo de baas spelen, en ze kan zo irritant zijn. Ik wordt er helemaal gek van.

Ik liep naar de gootsteen, en waste mijn gezicht. Ik poetste mijn tanden, en droogde toen mijn gezicht en lippen af met een handdoek. Ik haalde een borstel door mijn haar, Wat zag het er afschuwelijk uit. Gelukkig was het niet zo vet. Het zag er nog niet eens half uit van wat ik dacht dat het eruit zo zien. Ik gooide het in een losse knot, en liep de badkamer uit.

Ik liep richting mijn kledingkast, en perste mijn lippen op elkaar. Ik had geen idee wat ik aan moest doen. ik besloot om een simpele zwarte skinny jeans aan te trekken, met een wit met zwart gestreept shirt. Ik stapte in een paar gympen, en keek rond voor mijn tas.

Toen ik het gevonden had, hing ik het over mijn schouder, en zou net mijn kamer verlaten, toen ik een glimp van mezelf opving in de spiegel. Ik zag dat ik wallen onder mijn ogen had.

Shit.

Ik liet mijn tas vallen, en rende de badkamer in. Ik opende alle kastjes om make-up te vinden. Toen ik het eindelijk gevonden had, deed ik wat foundation onder mijn ogen, en wat mascara op mijn wimpers.

Trots op mijn meesterwerk, liep ik de badkamer weer uit, pakte mijn tas weer op, en hing het weer over mijn schouder. Ik verliet mijn kamer, en rende de trap af. Pas toen merkte ik dat de voordeur open stond. Ik keek om me heen, en kwam erachter dat mijn moeder en mijn broertje al weg waren gegaan.

Top.

Toen ik de voordeur uit liep, en het achter me dicht gedaan had, zag ik tot mijn opluchting dat mijn moeder en Dennis in de auto zaten. Ik bedankte god dat ze nog niet weg waren, en dat ik dus niet hoefde te lopen. Ik liep naar de bijrijderskant, en zou instappen toen ik zag dat mijn broertje daar al zat. ‘’Wtf?’’ schreeuwde ik. ‘’Dat is mijn plek, dwerg! Wegwezen!’’

‘’Nee.’’ Hij stak zijn tong naar me uit alsof hij een klein kind was. Als ik hem kon slaan zonder in de problemen te komen, had ik het allang gedaan.

‘’Sta. Op!’’ siste ik.

‘’Oh, hou op Kelsey, en stap in.’’ Ik keek op, en zag dat mijn moeder me met fijngeknepen ogen aan keek.

Mijn mond vloog open. ‘’Dit is zo oneerlijk!’’ ik stampte met mijn voet op de grond. Het kon me niks schelen dat ik nu de gene was die zich als een kind gedraagde. Ze heeft hem altijd al voor getrokken, maar sinds ze me hebben gesnapt toen ik het huis binnen sloop, behandelt ze mij als een nietsnut, en behandelt ze hem als een onschuldig engeltje.

Ik opende grommend de deur van de achterbank, stapte in, en sloeg de deur dicht. Mijn moeder begon meteen weer te zeiken. ‘’Kelsey Anne—‘’ begon ze voordat ik een hand opstak.

‘’Ik weet het, ik weet het. Ik had niet met de deur moeten slaan. Bla, bla, bla. Kun je gaan rijden?’’ sneerde ik. Ze staarde me met wijd opengesperde ogen aan, opende haar mond om iets te zeggen, toen ze hem uiteindelijk toch maar dicht deed. Ze schudde haar hoofd van ongeloof, en reed weg.

Oké, ik weet dat dat onredelijk was, maar ik hield het echt niet meer in. Het was het een of het ander. Of ik snoerde haar nu de mond, of ze zou de hele autorit door zeiken, en ik was al niet in de stemming om een minuut naar haar te luisteren, dus laat staan een half uur.

Ik keek door het raam naar buiten, en zuchtte. Ik wou nu al dat deze dag voorbij was. Net toen ik in slaap zou vallen, vloog de deur open zodat ik bijna naar buiten viel. ‘’wt—‘’ ik keek op, en zat Dennis staan. ‘’Wat is er?’’ siste ik.

‘’We zijn er.’’ Hij knikte met zijn hoofd naar rechts. Ik keek in die richting, en zag het schoolgebouw staan.

‘’oh.’’ Mompelde ik. ‘’Sorry.’’ Ik stapte uit.

Dennis knikte, en sloot de deur achter me. ‘’Luister Kels.’’ Hij legde zijn hand op mijn arm.

Ik zuchtte, en keek naar hem. ‘’Ik weet dat mam soms irritant kan zijn, maar ze geeft om ons, oké? Dus wees niet zo gemeen tegen haar.’’

Soms denk ik dat de geest van een 16-jarige in mijn broertje ’s lichaam zit.

Ik beet op mijn lip, nam in me op wat hij tegen me gezegd had, en keek naar mijn moeder. ze keek boos, verdrietig, maar vooral teleurgesteld. Ik keek naar beneden. ‘’Je hebt gelijk.’’ Ik zuchtte diep. ‘’Ik had niet zo gemeen tegen haar moeten doen…’’

‘’Wees gewoon aardiger de volgende keer. Ik weet dat ze irritant en over-beschermend kan zijn, maar ze bedoelt het goed, oké?’’

Ik likte mijn lippen. ‘’Je hebt gelijk.’’

Hij glimlachte. ‘’Ik zie je straks wel weer.’’ Hij draaide zich om en zou de auto weer in stappen, toen hij stopte en naar mij keek. ‘’Ik heb haar trouwens niks vertelt over gisteravond.’’

Ik glimlachte. ‘’Weet ik. Dankjewel.’’ Hij buigde zijn hoofd. ‘’Geen dank.’’ En daarmee stapte hij in de auto, en reden ze weg.

Ik keek ze na totdat de auto verdwenen was, en zuchtte voor de miljoenste keer die dag. Ik beet op mijn lip, draaide me om, en liep naar het schoolgebouw.

Net toen ik naar binnen was gelopen, en bij mijn kluisje stond, kwam Carly naar me toe. ‘’Hey, hey, hey!’’ grinnikte ze.

Ik glimlachte. ‘’Hey.’’

‘’Hoe gaat het, meis?’’ vroeg ze met een hoge Barbie stem. Ik lachte.

‘’Ik ben hier net, eigenlijk.’’ Ik voerde de code van mijn kluisje in, opende het, gooide mijn spullen naar binnen, en haalde de boeken eruit die ik nodig had.

‘’Wat heeft je moeder gedaan toen ik weg was?’’ ze keek me nieuwsgierig aan.

‘’Niks. Ze heeft me vertelt dat ik huisarrest had, en dat ik niemand mocht uitnodigen.’’ Ik sloeg mijn kluisje dicht, draaide me om, en liep de gang uit met Carly naast me.

‘’Oh, dat is k*t.’’ Ze haalde haar schouders op. ‘’Ik hoopte dat ik vandaag met je mee kon gaan, en dat we af konden spreken.’’ Ze pruilde haar lip.

‘’Ik ben officieel een gevangene voor deze week, dus dat kan ik helaas niet laten gebeuren.’’ Ik fronste. Ik werd al chagrijnig van de gedachte om na school naar huis te gaan, om vervolgens niks te doen.

‘’Waarom heb je trouwens huisarrest?’’ ze keek me met vragende ogen aan. ‘’Je hebt het me niet vertelt toen bij je thuis, en ik heb nooit de kans gehad om het te vragen.’’

‘’Mijn moeder heeft me gesnapt toen ik het huis weer in sloop.’’ Ik zuchtte.

‘’Hoe is ze daar achter gekomen?’’

‘’Ik was zo dom om door de voordeur te gaan. Maar het was drie uur ’s ochtends. Ik had niet verwacht dat ze wakker zouden zijn.

‘’Dat is waar, maar wacht… Wat?’’ Carly stopte midden in de gang. ‘’Ik dacht dat je vroeg naar huis gegaan was na het feest?

Ik keek haar vreemd aan. ‘’Ben ik ook.’’

‘’Hoe ben je dan om drie uur ’s ochtends thuis gekomen? We waren daar om tien uur, en je bent rond middernacht weg gegaan…’’ ze trok haar wenkbrauwen op.

Ik beet op de binnenkant van mijn wang, en stopte abrupt met lopen. ‘’precies ja…’’ ik keek weg, en probeerde met een smoes te komen. Ik kon niet echt zeggen dat ik bij Justin was. Zij zou flauwvallen, en hij zou me vermoorden. ‘’Nou, zie je… Ik had honger, dus ik ben nog even naar een restaurant gegaan om wat te eten…’’

‘’Waarom heb je niet gewoon wat thuis gemaakt?’’ ze liep weer door, en ik volgde haar.

‘’Nou, ik wou geen geluid maken om mijn ouders wakker te maken.’’

Ze giechelde, en schudde haar hoofd. ‘’En jij zegt dat ik de gekke van ons tweeën ben.’’

Ik keek haar aan, en vroeg me af waar ze het over had.

Toen ze mijn verwarde blik zag, lachte ze. ‘’Je weet wel… Omdat ik in het bos heb geplast.’’ Ze krabde haar nek, en keek weg.

‘’Dat is ook gek!’’ lachte ik. ‘’Wat ik heb gedaan is nog niet half zo gek en gestoord dan wat jij gedaan hebt.’’ Ik schudde mijn hoofd.

‘’hey, het was een noodgeval!’’ giechelde ze.

‘’Ja, nou, mijn honger was ook een noodgeval!’’ we lachten.

Net toen ik nog wat anders zou zeggen, ging de bel. Dat betekende dat we naar de les moesten. Ik rolde met mijn ogen, en keek Carly aan. ‘’Stomme bel.’’ Mopperde ik.

Ze lachte. ‘’Ik zie je later wel weer, oké?’’

Ik knikte, gaf haar een knuffel voordat we beide een andere richting op liepen. ik zou net de hoek om lopen, toen ik de andere kant opgetrokken werd, en tegen de muur aan werd geduwd. Ik snakte naar adem. ‘’Wtf!’’ ik keek op, en mijn ogen vlogen open.



‘’Heb je me gemist?’’ grijnsde Justin.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.