FanFic.nl

Lily Luna Potter

Chapter Seven

‘Rosa!’ roep ik verrast als ze na twee dagen al terug is. ‘Heey, nou Roos, wat heb je voor me?’ Rosa strekt haar pootje uit zodat ik makkelijk de brief van haar pootje af kan halen.
Lieve Lily,
Wat een schok! Hoe kwam het teken daar dan? Ik heb van alles in de Profeet gelezen, maar de Profeet is en blijft de Profeet. Ze zeiden dan er 3 doden waren en alles, wij betwijfelen zelf of er zo veel doden zijn, dus lieve kleine schat, wees maar niet bang!
Gaat voor de rest alles goed? Heb je al cijfers terug? Zo ja, wil je die in je volgende brief aan ons schrijven??
Groeten papa en mama.
Mijn gezicht is wit weggertokken.
‘Lily, wat is er?’ vraagt Evalynn verbaasd, ‘slecht nieuws?’
Ik knik. ‘Wel zoiets ja. Er zijn volgens de Profeet 3 doden gevallen op Zweinsveld.’
Ook Evalynn word witter. ‘Drie?’ piept ze. Ik knik tegen haar terwijl ik hoop dat het niet zo is.
‘En wie dan?’ vraagt ze benauwd. Ik haal mijn schouders op. ‘Stond er niet in.’
‘Damess,’ zeg iemand gesmoord terwijl hij zijn armen op ons legt.
‘Nick!’ roep ik geschrokken uit. Zelfvoldaan knikt hij. ‘Dat ben ik, Nick Rater.’
‘Ga weg Nick, please,’ zeurt Evalynn. ‘We kunnen heus zelf wel ontbijten.’
Ik zucht. ‘Nick, please, ga ergens anders zitten en haal die armen weg.’
Hij schud koppig zijn hoofd. ‘Nee, ik wil dat iedereen denkt dat ik chiks heb.’ De kneus.
‘Voor altijd?’ vraag ik sluw. Hij knikt en Evalynn en ik doen tegelijk een kleefspreuk.
‘Dat heb je voor elkaar gekregen.’ Evalynn grijnst breed.
Verbaasd kijkt hij om zich heen. ‘Dames, kunnen jullie me weer losmaken?’ vraagt hij nu iets minder brutaal.
Giechelend schudden Evalynn en ik ons hoofd. ‘We gaan naar Gedaanteverwisselingen, loop je mee?’
‘Nee, ga naar Verweer Tegen Zwarte Kunsten!’ roept Nick boos uit.
‘Naar professor Lelieblad die je mooi kan los maken, dacht het niet!’ zegt Evalynn triomfantelijk.
‘Eef, moeten we hem meenemen naar Gedaanteverwisselingen, dat kan toch niet?’ Ik kijk haar smekend aan.
-Dwuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuummmmmmm- ‘Dat kan wel, anders komen we te laat, de bel is al gegaan.’ Grijnst ze erg breed.
Met tegenzin loop ik met haar mee naar het lokaal.

‘Potter, Stiemer en.. Rater? Kom snel binnen,’ zegt professor Haltmaner, leraar gedaanteverwisselingen.
‘Kunt u me los maken?’ jammert Nick.
Ik zie dat professor Haltmaner grijnst en Nick lostovert. ‘Niet meer doen,’ spreekt hij ons bestraffend toe, maar wel met een grote grijns.
‘Goedemorgen kinders,’ zegt hij vrolijk. ‘Pak je boeken maar en laten we beginnen!’

Ik plof neer in de koude, vroege sneeuw. De bomen zijn bedekt met een pak wit poeder en de kleine weggetjes waren door Hagrid sneeuwvrij gemaakt. De sneeuw heeft de weggetjes alleen alweer voorzien van een wit tintje. Om me heen spelen veel kinderen sneeuwballengevecht, met of zonder stok. Hoe meer ik kijk, hoe meer ik zie. De bomen die dansen op de wind met hun witte jurken en de sneeuw, die als confetti neervalt, alsof er iemand jarig is. De lucht, bepakt met wolken, maar toch zo mooi blauw.
Dan valt mijn oog op Scorpius, die op een bankje verderop zit te schrijven. De bleke hand van hem beweegt sierlijk over het papier en het licht van de zon speelt met de schaduw die een beetje uitgerekt is. Hij kijkt even op, haalt diep adem en begint weer te schrijven. Kleine sneeuwvlokjes smelten op zijn huid, om druppeltjes te worden. Zijn ogen lijken vochtig te zijn, of verbeeld ik dat me? Hij veegt een keer met zijn gewaad erlangs en het lijkt onzichtbaar geworden.
Met stramme benen sta ik op en loop ik Zweinstein weer in, ik heb honger.

‘Lily!’ roept Evalynn volkomen in paniek.
‘Wat is er?’ vraag ik geschrokken. Haar bezwete huid kleeft aan haar rode gezicht. Hijgend staat ze voor me.
‘Nick…’ brengt ze uit. ‘Hij- hij wil met me naar het bal.’ Buiten adem kijkt ze naar me, als of dit super belangrijk is.
‘Leuk,’ mompel ik, boos omdat niemand mij heeft gevraagd. Mijn koude benen worden langzaam warm, in school.
‘Leuk!? Weet je wel hoe irritant hij is!’ roept ze geschrokken uit. Met verwarde ogen kijkt ze me aan. Ze lijken te zeggen: ‘Je weet ook niks van liefde…’
‘Dan niet,’ zeg ik schouderophalend, ze moet het zelf weten. ‘Wat heb je gezegd?’
‘Ja natuurlijk,’ zegt Evalynn simpelweg. Ik snap hem niet meer, ze vond hem irritant, toch?
Ik knik een beetje dof en loop richting de leerlingenkamer.
‘Met wie wil jij eigenlijk gaan?’ vraagt ze aan mij terwijl de trappen zwevend langs vliegen. Ik haal mijn schouders op terwijl ik het donders goed weet, Scorpius.

Reacties:

1 2

bramowicz zei op 7 dec 2013 - 11:28:
super mooi geschreven

Bella01 zei op 6 dec 2013 - 20:43:
Ik plof neer in de koude, vroege sneeuw. De bomen zijn bedekt met een pak wit poeder en de kleine weggetjes waren door Hagrid sneeuwvrij gemaakt. De sneeuw heeft de weggetjes alleen alweer voorzien van een wit tintje. Om me heen spelen veel kinderen sneeuwballengevecht, met of zonder stok. Hoe meer ik kijk, hoe meer ik zie. De bomen die dansen op de wind met hun witte jurken en de sneeuw, die als confetti neervalt, alsof er iemand jarig is. De lucht, bepakt met wolken, maar toch zo mooi blauw


Holy shit.
Da's echt goed geschreven. Serieus, je schrijft beter dan ik hoor.
(Vind ik zelf )
Echt goed! Ik kijk uit naar meer?

Xo

narcissa zei op 5 dec 2013 - 16:53:
Ja, Lily ren terug naar buiten, naar Scorpius en roep: 'Hé, Scorpius wil met mij naar bal!!!!!!!'
Sorry dat moest even, ze maar ze moet Scorpius gewoon vragen.
dat stukje buiten was trouwens erg goed beschreven,Ik had gevoel als of ik zelf daar zat in de sneeuw, echt super.
jij wordt echt met het hoofdstuk beter en dat is echt leuk om te lezen.
Ga zo door!!!!
Love It, ene drie mensen dood hopelijk heeft de ochtendprofeet het bij het verkeerde eind, ene stiekem is het zweinstein en niet zwijnstein, heb gisteren de Nederlandse vertalingen opgezocht voor mijn verhaal haha,
maar buiten dat super!!!! ik wil meer!!! veel meer!!!!

1Dzayn zei op 5 dec 2013 - 16:18:
Ooewhhg. Nice hoofdstukje =)