FanFic.nl

Lucas Turner en de schat van El Dorado

7

Geschrokken keek Lucas op naar de jonge vrouw op, alsof hij zich nu pas realiseerde dat ze nog steeds aanwezig was.
‘Hoe kom je daar nu bij? De gouverneur van Port Royal heet Redclife.’
Hij kon zijn irritatie amper verbergen toen de vrouw met haar draaide.
‘Jij hebt waarschijnlijk het hele jaar een winterslaap gehouden dus leg ik het even uit. Simon Redclife is een jaar geleden gestorven, de man die je zonet gezien hebt, is zijn opvolger, Daniel Porter.’
Ze sprak traag en legde de nadruk op bijna ieder woord, alsof ze het tegen een achterlijk kind had.
‘Ten eerste heb ik meer dan een jaar op zee gezeten. En hoe weet jij dit? Bij mijn weten woon jij hier niet eens.’
‘Ik…Ik ben goed op de hoogte van politiek. Handig voor mijn…Werk. Maar dat doet er allemaal niet toe. We hebben net de meest belangrijke man hier niet alleen beledigd maar ook bedreigd. Dit zal hij niet zo laten.’
Lucas voelde zijn hoofd tollen. De gouverneur, de gouverneur had zijn zus…Nee, dit kon gewoon niet waar zijn. Ze geven toch niet zo een belangrijke positie aan iemand als…Als dat?
‘Ben jij nu echt zo naïef?’ Riep de vrouw, alsof ze zijn gedachten kon lezen. ‘Hoe denk je dat iemand aan zo een positie komt? Door braaf zijn beurt af te wachten? Jij denkt waarschijnlijk dat boeven of piraten het vuil van de aarde zijn, maar geloof me, de echte schurken vind je bovenaan de sociale ladder.’
Lucas verloor nu echt zijn geduld.
‘Weet je, als je het dan allemaal zo goed weet? Waarom bemoeide je je er dan mee? Want als ik me goed herinner ben jij de gene die een pistool op hem richtte.’
En weer die blik die hem de grootste idioot op aarde liet voelen.
‘Ik weet niet hoe het bij jou zit, heilige Jacobus. Maar als ik een klein meisje in nood zie, dan handel ik. Ik krijg er later meestal spijt van maar ik doe het toch.’
Klonk logisch, Lucas besefte dat verder ruzie maken met de vrouw totaal geen zin had.
Hij kon geen hoogte van haar krijgen, nu hij er beter over nadacht kende hij niet eens haar naam.
Maar ze was de enige die hem geholpen had.
‘Wat stel je dan voor?’ Vroeg hij uiteindelijk.
‘Weg gaan, ik weet dat het moeilijk is maar jullie moeten hier meteen weg. We kunnen…’
Het slaan van een deur deed de drie opschrikken.
Meerdere voetstappen weerklonken op de trappen en instinctief voelde Lucas dat ze naar hem toe kwamen.


Het enige wat hij zag was een waas van rode jassen, meteen gevolgd door een harde klap op zijn gezicht. Hij hoorde hoe Meera begon te gillen toen hij op de grond viel. Deed iemand haar pijn?
Nee, hij kon nog net zien hoe een man in een rood soldatenuniform haar in zijn armen genomen had en haar de kamer uitdroeg. Hij wou achter haar aan lopen. Ze konden haar toch niet zomaar mee nemen?
Maar nog voor hij ook maar kon rechtstaan werd hij weer tegen de grond gewerkt door twee paar sterke handen.
‘Wat is hier aan de hand? Jullie kunnen ons niet zomaar aanvallen?’ Hoorde hij de vrouw roepen.
Ze hadden haar ook? Dit moest een vergissing zijn. Dit was gewoon een grote nachtmerrie.
‘Hou je excuses maar voor je! Het misbruiken van een jong meisje, je eigen zus dan nog…!’
‘Wat? Je denkt toch niet dat ik haar dit heb aangedaan? Vraag het haar, het was die Porter.’
Dit leverde hem enkele rake klappen op.
‘Het bekladden van een eerbare man zijn goede naam, en dan hebben het nog niet gehad over de moord op Sam Giller.’
Alsof de grond onder hem verdween. Sam was dood?
Nee dat kon niet, hij had hem daarnet nog gezond en wel gezien.
‘Eeuh, heilige Jacobus? Ben je me iets vergeten te vertellen? Want mijne heren, even voor de goede orde. Ik heb niets met moord te maken.’ Riep de vrouw, op een toon die verried dat ze nu toch echt nerveus werd.
‘En ik ook niet. Ik heb hem daarnet gezien. Sam is niet dood, dat kan niet!’
‘O nee? Kijk dan eens goed naar dit.’
Ruw werd Lucas recht getrokken en keek recht in het gezicht van Porter.
Hij voelde zijn hart even stilstaan toen hij zijn eigen zwaard in diens handen herkende, het nog natte bloed gleed langs het lemmet.
‘Dit is net verwijderd uit het nog warme lichaam van die arme man. Ik snap best dat je over je toeren was toen je de dood van je moeder vernam. Maar waarom moest Sam dood? Enkel en alleen omdat hij je probeerde te kalmeren? Of omdat hij wou vermijden dat je je zus pijn zou doen?’
‘Waar haal je die onzin? Sam was niet eens binnen, en ik zou Meera nooit kwaad doen!’
‘Ik kan genoeg getuigen aanduiden die gezien hebben dat je compleet de pedalen verloor. En jouw zwaard zat nog in de rug van het slachtoffer. Alle bewijzen spreken tegen je!’
‘En wat met mij? Waarom word ik gearresteerd?’ Riep de vrouw.
‘Medeplichtigheid aan moord, en mij bedreigen met een pistool. Maar ik heb er genoeg van. Breng hen weg. En alsjeblieft, zorg er voor dat ze hun leugens niet meer kunnen verspreiden.’
Wanhopig probeerde Lucas terug te vechten maar de kille greep van handboeien sloten zich om zijn polsen en een smerige prop werd in zijn mond gestopt.
Er was geen ontkomen meer aan, Meera bleef bij deze monsters en hem wachtte een enkeltje naar de galg.
Razend keek hij naar Porter, er zeker van dat hij dit gezicht zal onthouden.
Want hier zou hij voor boeten, en God mocht hem behoeden, zijn wraak zou hij krijgen.
En niets of niemand zou hem tegen houden, Hemel nog Hel.

Reacties: