Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Wizard War » Chapter Three<>Lily Luna Potter
Wizard War
Chapter Three<>Lily Luna Potter
‘Evalynn,’ begin ik, ‘we moeten praten. Je had het idee om te blijven zitten, maar ik heb het nagevraagd, je kan niet blijven zitten, dan word je van school gestuurd. Ik heb een lang gesprek gehad met professor Anderling, dus ik kan het weten.’
Hij gezicht ziet er treurig uit en met een schorre stem vraagt ze: ‘Maar hoe kan ik dán op Zweinstein blijven? Ik wil hier niet weg.’
Ik loop naar haar toe en omhels haar. ‘Meisje, de dingen gaan niet altijd zoals ze horen te gaan volgens jou gedachten, het kan anders lopen.’
Ik zie haar ogen nat worden en ze drukt me weg. ‘Als ik jou nog langer blijf knuffelen ga ik huilen.’
Lachend geef ik haar een vriendelijk klopje.
‘Niet meer blijven zitten?’ vraag ik terwijl ik het antwoord waarschijnlijk al weet.
Ze schud haar hoofd. ‘Nee, en trouwens, heb jij een gesprek gevoerd over mij met professor Anderling?’ Ze kijkt me ongeloofwaardig aan.
Nee, denk ik, niet over jou, maar over mij.
Ik knik braaf maar zeg niks. Ik voel me ellendig, ik kan dus helemaal niet liegen.
‘Meekomen dame,’ zei professor Hortek ruw. ‘Anderling wil je spreken!’
Braaf liep ik mee, anders zou het toch niet goed aflopen.
Vlak voor een witmarmeren waterspuwer hield Hortek halt. Hij mompelde een woordje, net hard genoeg dat ik het kon verstaan, ‘Felix’.
De waterspuwer schuift opzij en een grote houten trap verscheen. De trap zag er uit als of hij al zo oud was dat hij eigenlijk ieder moment zou kunnen doorkrakken als je er een voet opzette. Maar zoals ik verwachtte was de tree helemaal niet zo zwak als hij er uit zag. Het zag er uit als een krakemikkig trappetje, maar als je er niet naar keek leek de trap wel van het nieuwste hout.
De lange wenteltrap draaide keren rond tot er aan het einde van de trap een simpele deur was met een deurklopper in de vorm van een driehoek met een rondje en een streep er in.
‘Kloppen!’ snauwde Hortek achter me. ‘Ze heeft niet de hele dag de tijd!’
Ik pakte de driehoek vast en ik klopte er me op de deur, waar al meerdere deukjes inzaten.
‘Binnen,’ riep de stem van Anderling achter de deur.
Zonder enig gepiep of gekraak ging de deur open.
‘Lily Potter, wat leuk je weer eens te zien. Kom binnen en ga zitten zou ik zeggen,’ zei professor Anderling.
Een beetje trillend pakte ik een stoel en ging ik zitten.
‘Hans, je kan gaan, ik red het zo wel,’ zei ze daarna tegen Hortek. Beduusd liep hij weg en sloot de deur achter zich.
‘Lily, ik heb vernomen dat jou neef, Percy Wemel, meedoet aan de verkiezingen tot minister van Toverkunst, en ik weet ook dat je daar heel graag bij wil zijn.’
Ik knikte ijverig en zeg met een piepend stemmetje: ‘Ja, heel graag!’
Met een glimlach om de lippen knikte professor Anderling goedkeurend. ‘Net als je vader, en je moeder trouwens, maar vooral je vader.’
‘Hoezo?’ vroeg ik verbaasd.
Weer een warme glimlach van de professor. ‘Je vader deed er ook alles aan om iets te kunnen, zelf slechte cijfers. Maar, van cijfers keek hij ook niet zo op.’ Andering barste in een ongemakkelijke lachbui uit. Ik lachte beleefd mee.
‘Maar meisje, je mag naar de verkiezingen hoor! Ik zal je even naar boven begeleiden, op de gang weet je het wel weer hè?’
‘En de nieuwe minister van toverkunst is….. PERCY WEMEL!!’ roept de omroeper! Ik kijk naast me, waar Roos zit. ‘Percy!’ zeg ik superblij. Ze knikt en wijst naar het podium. Percy komt aanlopen.
‘Beste mensen, heel erg bedankt! Maar in het speciaal wil ik mijn moeder bedanken, Molly, en mijn vader Arthur. Mijn hele gezin, mijn hele familie. Bedankt.’
Ik zie van of hier nog dat hij tranen in zijn ogen heeft.
Wurmend door de menigte kom ik aan bij Albus. ‘Percy, het is Percy!’ zeg ik stomverbaasd tegen hem. Hij knikt vriendelijk tegen mij, mijn grote broer.
‘Kom je mee? Familie mag nu naar achteren, en als ik het me niet vergis zijn wij familie.’ Zegt James lollig. Samen met mijn 2 broers loop ik naar achteren. Als ik met mijn broers loop voel ik me zo klein, als of ik in mijn eerste jaar zit. Ik ben niet veel kleiner meer, maar ze zijn toch ouder dan mij, en dat geeft me een vertrouwd gevoel.
‘Lily!’ roept Percy dramatisch. ‘Mijn lievelingsnichtje!’ Ik zie Roos naast me verontwaardigd kijken. ‘Nichtjes,’ verbetert hij zichzelf. Ik zucht, ik vind het een beetje irritant als hij me zo aanspreekt, hij vergeet soms dat ik al in mijn laatste jaar zit, dat ik al volwassen ben. Hij vergeet het eigenlijk niet, hij wil het gewoon niet weten. Vroeger vond ik al die aandacht heerlijk, nu uiterst irrant.
‘Nou Percy, wat ga je het eerst doen?’ vraagt James quasi-serieus. Percy heeft dat niet door en antwoord: ‘Ik moet de Dreuzel-premier donderdag vertellen over toverkunst, er is namelijk ook een nieuwe Dreuzel-premier.
Roos knikt naast me, waarschijnlijk probeert ze serieus te kijken maar ze kan haar lach amper inhouden.
‘En? Wie heeft er gewonnen?’ vraagt Evalynn belangstellend.
‘Percy!’ zeg ik opgewekt. Ik zou het snappen als ze het niet gelooft; het is niet erg geloofwaardig, dat van de 12 mensen die meedoen net Percy word gekozen.
‘Leuk! Het was ook wel te verwachten, de hele Wemel familie stemde op hem, en de Wemels zijn met zijn velen.’
Grinnikend loop ik met haar naar de toren van Griffoendor.
‘Evalynn,’ begin ik, ‘we moeten praten. Je had het idee om te blijven zitten, maar ik heb het nagevraagd, je kan niet blijven zitten, dan word je van school gestuurd. Ik heb een lang gesprek gehad met professor Anderling, dus ik kan het weten.’
Hij gezicht ziet er treurig uit en met een schorre stem vraagt ze: ‘Maar hoe kan ik dán op Zweinstein blijven? Ik wil hier niet weg.’
Ik loop naar haar toe en omhels haar. ‘Meisje, de dingen gaan niet altijd zoals ze horen te gaan volgens jou gedachten, het kan anders lopen.’
Ik zie haar ogen nat worden en ze drukt me weg. ‘Als ik jou nog langer blijf knuffelen ga ik huilen.’
Lachend geef ik haar een vriendelijk klopje.
‘Niet meer blijven zitten?’ vraag ik terwijl ik het antwoord waarschijnlijk al weet.
Ze schud haar hoofd. ‘Nee, en trouwens, heb jij een gesprek gevoerd over mij met professor Anderling?’ Ze kijkt me ongeloofwaardig aan.
Nee, denk ik, niet over jou, maar over mij.
Ik knik braaf maar zeg niks. Ik voel me ellendig, ik kan dus helemaal niet liegen.
‘Meekomen dame,’ zei professor Hortek ruw. ‘Anderling wil je spreken!’
Braaf liep ik mee, anders zou het toch niet goed aflopen.
Vlak voor een witmarmeren waterspuwer hield Hortek halt. Hij mompelde een woordje, net hard genoeg dat ik het kon verstaan, ‘Felix’.
De waterspuwer schuift opzij en een grote houten trap verscheen. De trap zag er uit als of hij al zo oud was dat hij eigenlijk ieder moment zou kunnen doorkrakken als je er een voet opzette. Maar zoals ik verwachtte was de tree helemaal niet zo zwak als hij er uit zag. Het zag er uit als een krakemikkig trappetje, maar als je er niet naar keek leek de trap wel van het nieuwste hout.
De lange wenteltrap draaide keren rond tot er aan het einde van de trap een simpele deur was met een deurklopper in de vorm van een driehoek met een rondje en een streep er in.
‘Kloppen!’ snauwde Hortek achter me. ‘Ze heeft niet de hele dag de tijd!’
Ik pakte de driehoek vast en ik klopte er me op de deur, waar al meerdere deukjes inzaten.
‘Binnen,’ riep de stem van Anderling achter de deur.
Zonder enig gepiep of gekraak ging de deur open.
‘Lily Potter, wat leuk je weer eens te zien. Kom binnen en ga zitten zou ik zeggen,’ zei professor Anderling.
Een beetje trillend pakte ik een stoel en ging ik zitten.
‘Hans, je kan gaan, ik red het zo wel,’ zei ze daarna tegen Hortek. Beduusd liep hij weg en sloot de deur achter zich.
‘Lily, ik heb vernomen dat jou neef, Percy Wemel, meedoet aan de verkiezingen tot minister van Toverkunst, en ik weet ook dat je daar heel graag bij wil zijn.’
Ik knikte ijverig en zeg met een piepend stemmetje: ‘Ja, heel graag!’
Met een glimlach om de lippen knikte professor Anderling goedkeurend. ‘Net als je vader, en je moeder trouwens, maar vooral je vader.’
‘Hoezo?’ vroeg ik verbaasd.
Weer een warme glimlach van de professor. ‘Je vader deed er ook alles aan om iets te kunnen, zelf slechte cijfers. Maar, van cijfers keek hij ook niet zo op.’ Andering barste in een ongemakkelijke lachbui uit. Ik lachte beleefd mee.
‘Maar meisje, je mag naar de verkiezingen hoor! Ik zal je even naar boven begeleiden, op de gang weet je het wel weer hè?’
‘En de nieuwe minister van toverkunst is….. PERCY WEMEL!!’ roept de omroeper! Ik kijk naast me, waar Roos zit. ‘Percy!’ zeg ik superblij. Ze knikt en wijst naar het podium. Percy komt aanlopen.
‘Beste mensen, heel erg bedankt! Maar in het speciaal wil ik mijn moeder bedanken, Molly, en mijn vader Arthur. Mijn hele gezin, mijn hele familie. Bedankt.’
Ik zie van of hier nog dat hij tranen in zijn ogen heeft.
Wurmend door de menigte kom ik aan bij Albus. ‘Percy, het is Percy!’ zeg ik stomverbaasd tegen hem. Hij knikt vriendelijk tegen mij, mijn grote broer.
‘Kom je mee? Familie mag nu naar achteren, en als ik het me niet vergis zijn wij familie.’ Zegt James lollig. Samen met mijn 2 broers loop ik naar achteren. Als ik met mijn broers loop voel ik me zo klein, als of ik in mijn eerste jaar zit. Ik ben niet veel kleiner meer, maar ze zijn toch ouder dan mij, en dat geeft me een vertrouwd gevoel.
‘Lily!’ roept Percy dramatisch. ‘Mijn lievelingsnichtje!’ Ik zie Roos naast me verontwaardigd kijken. ‘Nichtjes,’ verbetert hij zichzelf. Ik zucht, ik vind het een beetje irritant als hij me zo aanspreekt, hij vergeet soms dat ik al in mijn laatste jaar zit, dat ik al volwassen ben. Hij vergeet het eigenlijk niet, hij wil het gewoon niet weten. Vroeger vond ik al die aandacht heerlijk, nu uiterst irrant.
‘Nou Percy, wat ga je het eerst doen?’ vraagt James quasi-serieus. Percy heeft dat niet door en antwoord: ‘Ik moet de Dreuzel-premier donderdag vertellen over toverkunst, er is namelijk ook een nieuwe Dreuzel-premier.
Roos knikt naast me, waarschijnlijk probeert ze serieus te kijken maar ze kan haar lach amper inhouden.
‘En? Wie heeft er gewonnen?’ vraagt Evalynn belangstellend.
‘Percy!’ zeg ik opgewekt. Ik zou het snappen als ze het niet gelooft; het is niet erg geloofwaardig, dat van de 12 mensen die meedoen net Percy word gekozen.
‘Leuk! Het was ook wel te verwachten, de hele Wemel familie stemde op hem, en de Wemels zijn met zijn velen.’
Grinnikend loop ik met haar naar de toren van Griffoendor.
Reacties:
Yeah Percy is minister!!!!!! zijn grootste droom is werkelijkheid geworden.
Hoera Hoera, voor Minister Percy Wemel. klinkt best cool eigenlijk. leuk hoofdstuk en goed beschreven!!!
Leuk!!!