Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Stand Alones » 17 Angel or Demon? [Original]
Stand Alones
17 Angel or Demon? [Original]
Hij wist bijna zeker dat hij dood was. Hij had immers geen pols meer en hij ademde niet meer. Waarom voelde hij zich dan toch zo levend? Verwonderd gleden zijn ogen langs zijn eigen lichaam, voelde hij nog eens aan zijn pols. Nee, geen hartslag. Zijn hoofd schoot omhoog toen een laag fluitje zijn gehoorgang binnen drong. ‘Hallo?’ Zijn stem klonk anders dan hij gewend was. De stem was laag, maar ook hoog. Tinkelend, maar ook brommend. ‘Hallo?’ sprak hij nogmaals. Er kwam geen reactie, dus zette hij een stap vooruit. De stof rond zijn lichaam ruiste en hij hield stil. Zijn blik gleed weer naar beneden, namen de contouren in zich op. Toen raakte het hem. Hij droeg een gewaad. Een wit gewaad. Hij keek nog eens naar beneden. Nee, het was een zwart gewaad. Hij knipperde. Wit. Knipperde. Zwart. Knipperde. Wit. Verward greep hij met zijn vingers in de stof. Het voelde glad aan, maar ook ruw. De stof veranderde van kleur. Zwart. Veranderde. Wit. Hij schudde zijn hoofd en liet het gewaad los. Het lage fluitje klonk weer en hij zette weer een stap vooruit. Er gebeurde niks dat hem zorgde baarde, alleen het ruisen van zijn gewaad klonk. Hij besloot nog een paar stappen vooruit te zetten. Opeens flikkerde zijn omgeving en verscheen er een deur. Hij kantelde zijn hoofd iets en bekeek het. Hij was van hout, met gouden strips en een gouden knop. ‘Open hem,’ klonk een stem. Deze stem was normaal, niet hoog, niet laag. Normaal. ‘Open hem,’ klonk er nogmaals, bevelend dit keer. Hij gehoorzaamde en liep de paar meters die tussen hem en de deur lagen. Zijn hand reikte naar de knop. Zijn vingers sloten zich eromheen en hij draaide hem, trok de deur naar zich toe. Fel licht verblindde hem en hij hief zijn arm, beschermde zijn ogen. ‘Kom,’ klonk dezelfde stem, ‘Kom.’ Hij gehoorzaamde en stapte door de deuropening, het felle licht tegemoet.
Toen hij erdoor heen was knipperde hij met zijn ogen. Verbaasd sperde hij ze open. Hij was terecht gekomen in een grijze kamer, een grote, grijze kamer. Hij nam een paar stappen vooruit en draaide om zijn as, nam de kamer in zich op. ‘Ahum.’ Iemand schraapte zijn keel. ‘Jason, kom dichterbij.’ Snel draaide Jason zich om. ‘Hoe kent u mijn naam?’ vroeg hij, een voorzichtige ondertoon in zijn stem. Hij keek de kamer rond en toen viel zijn oog op een man. ‘Ik ken de naam van ieder, die een stap door die deur zet of heeft gezet.’ De lippen van de man bewogen en Jason wist dat dit de man was die tegen hem praatte. De man had een lange, grijze baard en priemende grijze ogen. Zijn huid was blank, blanker dan die van Jason, en zijn kleding was ook grijs. ‘Waar ben ik?’ sprak Jason. De man legde zijn vingertoppen tegen elkaar. ‘Je bent nergens.’ Verward trok Jason een wenkbrauw op. ‘Ik ben nergens?’ Nu keek de man op de troon verbaasd. ‘Je bent nergens? Maar zoon, je bent toch duidelijk ergens.’ Jason keek de man aan. ‘Maar u…u zei net..?’ De man begon te lachen. ‘Ik zat maar wat met je te dollen, zoon.’ Boos sloeg Jason zijn armen over elkaar. ‘Niet leuk. Waar ben ik?’ vroeg hij toen nogmaals. ‘Je bent in het weegcentrum, mijn zoon,’ sprak de man. ‘Ik ben Gerardus, de weegman.’ ‘I-ik snap het niet. Wat doe ik hier?’ sprak de jongen in het kleur veranderende gewaad, ‘Waarom ben ik hier?’ Gerardus lachte en gebaarde naar de muren. ‘Je bent hier, mijn zoon, omdat je dood bent en er besloten moet worden naar welke wereld je zal gaan.’ Jason bekeek de muren, zag sporen van schilderingen over mensen, demonen en engelen. ‘Oh?’ Het klonk vragend, verward. ‘Wat voor werelden?’ sprak hij toen. De man op de troon lachte. ‘De onderwereld en de bovenwereld natuurlijk!’ De man klonk verbaasd over het feit dat Jason de werelden niet kende. ‘Oh,’ sprak Jason weer. Gerardus schudde zijn hoofd en zuchtte. ‘Laten we beginnen,’ sprak hij toen. Jason knikte maar, wist niet wat hij anders moest doen. ‘Kom dichterbij,’ sprak Gerardus bevelend. Natuurlijk gehoorzaamde Jason en hij nam een paar stappen vooruit. De getroonde man maakte een beweging met zijn hand en er verscheen een grote weegschaal, zo een zoals vrouw Justitia vast heeft. Na nog een handbeweging gingen er twee deuren open en nieuwsgierig draaide Jason zich om.
Uit beiden deuren kwamen twee figuren en zodra de Jason naderde kon hij ze beter zien. De een was gekleed in een wit gewaad. Jason zag twee witte vleugels. Bij de ander spotte Jason een staart, een duivelsstaart om precies te zijn en hij droeg een zwart gewaad. ‘U heeft ons geroepen?’ spraken zij in koor. De stem van de in het wit geklede klonk hoog en tinkelend, die van de in het zwart geklede daarentegen was laag en brommend. ‘Klopt,’ sprak de man op de troon, ‘We hebben een nieuwe gewoogde.’ Beiden draaiden zich naar Jason en hij voelde zich ongemakkelijk. ‘Goed! Laten we beginnen!’ zei Gerardus vrolijk. ‘Jason, kom naar voren.’ Jason slikte en state naar voren. ‘Stap op de weegschaal.’ Nerveus keek hij de kamer rond, zijn blik bleef hangen bij de twee figuren. En toen raakte het hem. De een was een Engel, de ander een Demon. Hij zou een van hen worden. ‘Liever niet,’ sprak hij toen. Gerardus fronste. ‘Waarom niet, mijn zoon?’ Jason keek naar de twee figuren en slikte. ‘Ik wil geen Demon worden.’ De Engel glimlachte. ‘Zolang je in je leven meer goede dan slechte dingen heb gedaan, hoe je je geen zorgen te maken.’ Jason raakte in paniek en keek naar Gerardus. Die zuchtte en met een zwaai van zijn hand stond Jason op de weegschaal. Hij kneep zijn ogen dicht en wachtte op het oordeel.
Het duurde nog geen seconde voordat de weegschaal klaar was met berekenen. Een hels geluid klonk en de aanwezigen schrokken zichtbaar. Jason opende een oog en draaide zich om. Gerardus keek hem geschrokken aan. ‘Jij…,’ sprak hij, ‘Jij bent het duivelste wezen dat de weegschaal ooit heeft gezien.’ Alles wat Jason had gedaan in zijn leven schoot aan hem voorbij en hij knikte verslagen. De Engel keek hem ook geschrokken aan, terwijl de Demon grijnsde. Hij kwam dichterbij en stak een hand naar hem uit. ‘Welkom bij het team, Jason.’
voor de volgende SA
Reacties:
Whahahahahahahahaha
MWOEHAHAHAHAHAHA
I like the devil
.But I like angels to!
OMG.......... wow......... dat was............... zoooo......... OMG !
Echt een coole SA... ik ben.... ik ben bijna sprakeloos..... OMG..........
XXX