Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze] » Twelve
Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]
Twelve
“Kijk deze dan!” riep Harry uit terwijl hij naar een foto wees uit het fotoboek. Ik stond op mijn handen met mijn tong uitgestoken en Harry had mijn benen vast en keek met een brede grijns naar de camera.
“Wat waren we toch weer leuk,” zei ik lachend en ik gaf Harry een klopje op mijn been. We zaten in Harry’s kamer en hingen op het bed terwijl we foto’s aan het bekijken waren in Harry’s oude fotoboek. Ik hing lekker tegen hem aan, net zo als we vroeger altijd zaten.
“Jemig, dat is al weer even geleden zeg,” zei ik terwijl ik keek naar een foto van de oude vriendengroep. Ik zat tussen Dan en Harry in en Isabelle zat weer naast Dan.
“Wat is er nou gebeurd tussen jou en Dan?” vroeg Harry en hij legde het boek weg. Ik zat al de hele middag te wachten op die vraag en ik vond dat Harry zich nog best lang ingehouden had.
Ik friemelde wat aan mijn rokje van mijn schooluniform en keek naar mijn handen. Zonder Harry aan te kijken vertelde ik wat er gebeurd was. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Harry zijn vuisten balde toen ik op het punt aan kwam dat ik Dan betrapte.
Toen ik klaar was met vertellen durfde ik Harry pas aan te kijken. Hij had een enorme boze blik in zijn ogen en ik moest even slikken toen ik dat zag.
“Wat een eikel,” zei hij langzaam en hij stond op. “Kom,” zei hij kortaf en hij liep zijn kamer uit. Beduusd volgde ik hem zijn kamer uit en we liepen de trap af. Ik hoorde vanuit de keuken stemmen wat betekende dat de andere jongens ook weer thuis waren.
“Harry…” zei ik zacht maar hij reageerde niet. Hij liep naar een kast en haalde daar zijn schoenen uit.
“Wat ga je doen?” vroeg ik nu scherp en Harry keek even op naar me.
“Wat denk je zelf?” zei hij bits en hij trok de eerste schoen aan. Ik snapte wat hij wilde gaan doen, hij wilde naar Dan. Snel liep ik op Harry af en ik griste zijn andere schoen weg bij hem.
“Geef terug!” zei Harry hard en hij probeerde de schoen uit mijn handen te trekken. Gelukkig was ik net snel genoeg en deed ik een stap naar achteren.
“Nee,” zei ik kortaf. “Je gaat hem niet opzoeken,”.
“Dat ga ik wel!” zei hij boos en hij schreeuwde nog net niet.
“Ben je gek?!” en ik gilde nu wel. “Je hebt er helemaal niets, niets! Mee te maken,”
Ik hoorde voetstappen uit de richting van de keuken komen en de andere vier jongens kwamen de hal in.
“Wat is hier aan de hand?” vroeg Liam en hij keek verbaasd van mij naar Harry en weer terug.
Ik keek Harry uitdagend aan en hij keek boos terug.
“Wij gaan iemand opzoeken,” zei hij kalm en hij deed nog een poging om de schoen af te pakken.
“Nee, dat gaan we niet,” zei ik en ik deed weer een stap achteruit.
“Nou, dan ga ik wel alleen,” zei Harry kortaf en hij liep terug naar de schoenenkast en haalde daar een tweede paar schoenen uit.
“Waar ga je heen, Harry?” vroeg Louis en hij liep op hem af en legde een hand op zijn schouder.
Harry zei niets en bleef mij alleen maar uitdagend aankijken.
“Hij wil een bezoekje aan mijn ex brengen,” zei ik zonder dat ik weg keek van Harry.
De andere vier jongens keken nu nog verbaasder en Harry zei schouderophalend: “Ik moet hem gewoon even wat duidelijk maken,”.
Ineens voelde ik wat opborrelen en voor dat ik het wist begon ik te lachen. Eerst was het zacht maar het werd steeds harder en ik moest moeite doen om niet om te vallen.
Toen ik Harry zijn verbaasde gezicht zag was ik heel even stil maar begon toen nóg harder te lachen.
“Volgens mij is ze gek geworden,” hoorde ik een van de jongens zeggen maar ik kon niet plaatsen wie. Het sloeg helemaal nergens op, ik had Harry twee jaar niet gezien en nu wilde hij mijn ex-vriend in elkaar gaan slaan of weet ik veel wat. Ik kon er helemaal niet meer bij met mijn hoofd en ik denk dat ik daarom zo hysterisch aan het lachen was.
Harry begon wat te gniffelen om mij en rustig aan werd het lachen wat minder.
“Sorry,” zei ik nog lachend, “Het is gewoon zo raar allemaal,” en ik veegde de tranen uit mijn ogen. Toen het lachen helemaal weg was, begon ik te hikken en bijna lag ik weer helemaal dubbel.
“Wat is er nou aan de hand?” vroeg Liam en hij richtte zich tot Harry die nog steeds twee schoenen in zijn handen had. Hij legde kort uit wat ik had verteld en ook de andere jongens reageerden verontwaardigd, ook al kende ze mij bijna niet.
“Heb je hem daarna nog gesproken?” vroeg Louis.
“Nee” zei ik en ik moest hikken. “Op de een of andere - hik - manier had ik daar niet zo’n - hik - zin meer in,”
“En hij heeft je nog wel proberen te spreken?” vroeg Louis lief. Ik knikte en moest tegelijkertijd hikken.
“Er liggen nog wel een - hik - hoop spullen van me bij hem maar - hik - die durf ik niet te halen,” zei ik zachtjes. Ik zag Louis van Zayn naar Liam en toen naar Harry en Niall kijken. Ineens knikte ze allemaal en pakte Harry de schoen die ik nog in mijn handen had af.
“Ik denk dat je je even moet omkleden,” zei Harry met een glimlach en de andere jongens knikte instemmend.
“Waarom?” vroeg ik achterdochtig en ik keek alle jongens een voor een aan.
“Omdat we je spullen op gaan halen, slimmerd,” zei Niall en hij sloeg even een arm om me heen.
“Wat?!” zei ik geschrokken en ik deinsde achteruit van de jongens. “Nee, dat kan echt niet,”
“Wees maar niet bang,” zei Zayn, “Wij zijn bij je en het gaat helemaal goed komen,” en hij ging wat breder staan om te laten zien dat ik echt niet bang hoefde te zijn. Ik schudde mijn hoofd twijfelachtig.
“Wil je je spullen terug of niet?” vroeg Niall met een oogverblindende glimlach. Ik knikte onzeker met mijn hoofd.
“Then let’s go!” zei Harry en hij sloeg een arm om me heen.
Reacties:
super leuk!! C: