FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Nine~To the hospital we go

‘Oke, ik kom.’ Harry glimlacht en ik hou mijn handen klaar. ‘Goed zo.’ Er klinkt wat geschuifel en dan verschijnen haar voeten. ‘Da-dan kom ik er nu aan, oke?’ Haar stem beeft wat. ‘Doe dat. Ik vang je op, beloofd.’ Langzaam wurmt ze haar hele lichaam door de spleet. Mijn handen pakken haar benen vast en voorzichtig begeleid ik haar totdat ze op de grond staat. Mijn handen liggen op haar middel en haar handen hebben mijn onderarmen vast. Even kijken we elkaar aan en glimlacht ze, dan komen er een paar ambulancemedewerkers aan. ‘Miss? We gaan u en meneer Horan naar het ziekenhuis brengen.’ Ismay kijkt ze aan en knikt. Ze laat me los en de ambulancemedewerkers begeleiden haar naar een brancard. Ze gaat erop zitten en een van de twee medewerkers bekijkt haar schouder. Veel tijd om naar haar te kijken heb ik echter niet, twee andere medewerkers bevelen me weer op de brancard te gaan zitten en zuchtend gehoorzaam ik. Paul, Thomas, Aron en Vincent komen aanlopen. ‘We gaan jullie helpen door de menigte te loodsen, oke?’ zegt Paul tegen me. Ik knik en Paul stuurt Thomas en Vincent naar Ismay toe. ‘Dank je, Paul.’ Hij geeft een klopje op mijn hand. ‘No problemo, kiddo.’


‘Heey Ismay.’ Ik kijk op van de bloeddrukmeter en ontmoet het figuur van Thomas. ‘Thomas, hee. Wat doe jij hier?’ Met zijn duim gebaart hij naar de menigte. ‘Paul-io heeft me opdracht gegeven om je samen met Vincent door de menigte te loodsen.’ Ik kijk naar de brancard van Niall en zie daar inderdaad Paul staan. ‘Oh, oke.’ Hij glimlacht. ‘Een paar regeltjes. Niks tegen de fans zeggen en je blik naar beneden gericht houden. Oke?’ Ik knik en kijk nog eens naar Niall. Hij vangt mijn blik en knipoogt, dan richt hij zich weer op Paul. Harry staat er maar wat naast en kijkt verveeld de cirkel rond. Dan valt zijn oog op mij en glimlacht hij. Met grote passen komt hij naar me toe. ‘Heey, Ismay is het toch?’ Ik knik en kijk hem aan. ‘Ben jij diegene met wie ik sprak aan de telefoon?’ Ik rol met mijn ogen. ‘Nee, Harry. Dat was het kleine feetje dat ook bij ons in de lift zat.’ Hij grinnikt. ‘Jij was het dus.’ Ik knik en hij glimlacht. ‘Dus, wat vind je van Niall?’ Verbaasd trek ik een wenkbrauw op. ‘Waarom wil je dat weten?’ Hij haalt zijn schouders op en leunt tegen de brancard aan. ‘Misschien omdat ik je wel eens mee wil nemen voor een koffie of zo.’ Ik glimlach beleefd naar hem. ‘Sorry, Harry. Je bent nou niet echt mijn type.’ De blik op zijn gezicht was geweldig. Zijn mond hangt lichtjes open en met grote ogen kijkt hij me aan. Ik giechel en dan begint de brancard te bewegen. Ik zwaai even naar Harry die verbaasd achterblijft en richt dan mijn blik op mijn handen. Door het kleine stukje dat ik van de fans kan zien, zie ik dat ze opgewonden zijn. Niall’s naam wordt vaak geroepen, net zoals de naam van Harry. Sommigen vragen wie ik ben of wat ik hier doe, maar zoals opgedragen door Thomas zeg ik niks.

Al snel zijn we buiten en word ik de ambulance in gereden. Niall word een andere in gereden, maar niet voordat hij nog snel naar me heeft gezwaaid. Met een klein glimlachje zit in de ambulance, Thomas en Vincent bij me. De arts doet nog een paar testjes. ‘Nou, alles is verder goed volgens mij. De snee op je schouder moet denk ik gehecht worden, maar dat beoordeelt de arts in het ziekenhuis wel.' Ik knik en de arts geeft me een klopje op mijn knie. Hij houdt zich bezig met andere dingen en ik zucht diep. ‘Dus, wat vindt je ervan dat je dé Niall Horan hebt ontmoet?’ vraagt Thomas. ‘Serieus? Dat vraag je nu?’ zegt Vincent lachend. Thomas haalt zijn schouders op. ‘Waarom niet? Ze is en blijft een fan.’ Vincent schud alleen lachend zijn hoofd en Thomas verschuift zijn attentie naar mij. ‘Dus?’ Rustig neem ik de tijd om na te denken. ‘Ik weet niet. Anders dan ik had verwacht, dat zeker.’ Thomas grinnikt. ‘Dat weet ik wel zeker ja.’ Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. ‘Hij is ook anders dan ik had verwacht, veel aardiger en awkwarder.’ Vragend trekt hij een wenkbrauw op. ‘Hoezo dat?’ Ik giechel. ‘Dat ga ik je niet vertellen, vraag het maar aan Niall.’ Hij pruilt en ik lach. ‘Toeee?’ Ik schud mijn hoofd en lach, Vincent lacht met me mee. ‘Hmpft, dan toch niet man.’ Thomas slaat zijn armen over elkaar en richt zijn aandacht op iets anders. Ik giechel nog wat na en dan wordt de reis in stilte volbracht.

We komen aan bij het ziekenhuis en de deuren worden geopend. Ze rijden me eruit en meteen ontmoet mijn blik die van Niall. Hij glimlacht breed en wordt dan het ziekenhuis in gereden. Al snel volg ik, samen met Thomas en Vincent. We belanden beiden in dezelfde kamer en de ambulancemedewerkers dragen ons over aan het ziekenhuispersoneel. ‘Hola senora Ismay,’ zegt Niall vrolijk als iedereen de kamer uit is. ‘Hoi Niall,’ zeg ik lachend. Hij zucht diep en leunt achterover. ‘Waarom moesten we nu mee naar het ziekenhuis?’ Ik rol met mijn ogen. ‘Nou, misschien om het feit dat we zo’n twee dagen vast hebben gezeten in een lift?’ Hij knipt met zijn vingers. ‘Dat moet het zijn.’ Ik lach en schud mijn hoofd. ‘Weirdo.’ Hij grijnst breed. ‘You love it, admit it.’ Ik lach weer. ‘Misschien, misschien ook niet.’ Hij knipoogt en richt dan zijn aandacht op de dokter die onze kamer binnenkomt. Hij bekijkt onze papieren en richt zich dan tot mij. ‘Miss O’Brienn, hoe gaat het met u?’ Ik kijk Niall aan en rol met mijn ogen. Hij grinnikt en ik richt me tot de dokter. ‘Nou ja, afgezien van het feit dat ik twee dagen in een lift heb gezeten, een snee in mijn schouder heb en ongelofelijk moet plassen. Super.’ Niall slaat zijn handen voor zijn mond en proest het uit. De dokter daarentegen trekt alleen maar een wenkbrauw op. ‘Goed, u mag het toilet gebruiken als u wil.’ Ik spring van het bed af en loop meteen de kamer uit. Voetstappen indiceren dat Niall mij volgt, dat, en zijn lach. ‘Oh my god, Ismay.’ Ik lach en draai me om. ‘You love it, admit it.’ Hij doet een talk to the hand pose. ‘Girl, gebruik mijn eigen zin niet tegen me.’ Ik steek mijn tong uit en glip dan het toilet in.

Reacties: