FanFic.nl

We have to kill 46 children... And then each other.

Hoofdstuk 13: Eren.

Ik staarde naar het beeldscherm al was het allang zwart gegaan, in mijn ogen blonken tranen, jammer genoeg had ik David nooit goed leren kennen, maar ik zal hem voor altijd dankbaar zijn, voor wat hij had gedaan. Voor zijn leven. Ik keek Ellen aan en sloeg een arm om haar heen. ‘V-volgens mij heeft Caden hem verraden.’ Bracht Ellen tussen snikken uit. Mijn gezicht ging vlak, en ik keek naar de muur, waar aan de andere kant Caden sliep. ‘Hij heeft wat?’Ik voelde de woeden in mijn lichaam opbouwen. Nee niet zomaar woeden. Ik was razend, geschokt en ook verrast, ik wist dat iedereen wou winnen, hun eigen hagje redden. Maar om nou andere te veraden, óm je districtpartners te veraden? Dat ging ver, heel ver, zelfs voor Caden.
Vol met woeden haakte ik mijn arm los, en stond op. Met grote stapen liep ik naar de deur, en ik hoorde al snel Ellen’s zachte voetstappen achter me, terwijl ze dingen mompelde zoals: ‘Loes niet doen, je gaat hier later spijt van hebben.’Maar ondernam geen echte actie om mij te stoppen.
De deur van de jongens slaapkamer werd door mij opengegooid. Piey sprong met een harde ‘Jezus!’ Op en klom onder de lakens aangezien hij alleen in een onderbroek stond, zonder verder veel aandacht aan hem te besteden liep ik naar Caden toe, die met een grijns naar mij keek, maar in zijn ogen zag ik wel een beetje angst.
‘Waarom deed je het?’Schreeuwde ik in zijn gezicht toen ik voor hem stond.
Hij deed een stap achteruit maar hield toch een soort masker van ontwetenheid op.
‘Deed ik wat?’ Vroeg hij nonchelant.
Ik balde mijn handen tot vuisten, ‘dat weet je best, verader.’Snauwde ik.
‘Wat?’Hield hij vol, met grote puppyogen.
‘Waarom deed je het?’Schreeuwde ik opnieuw, niet in zijn spelletjes trappend. ‘Deed je het om de aandacht van Ellen te winnen?’Schreeuwde ik. ‘Nou, waarom deed je het?!’Schreeuwde ik in zijn gezicht. Zijn ogen stonden groot van angst. ‘Loes ik denk niet –‘Begon Piey op een rustige toon. ‘Hou je kop Piey! Jij komt hierna wel!’Brak ik hem af, met mijn ogen nog op Caden gericht.
Ik gaf hem een zet, waardoor hij naar achteren struikelden en tegen de muur aankwam te staan. Nu kon hij nergens meer heen, dacht ik bij mijzelf. Hij leek hetzelfde te denken, want hij keek wild om zich heen. Vechten lost niets op, dat is mij altijd gezegd. Nou voor iemand die bijna de Hongerspelen in gaat, iets waaruit je niet kan komen zonder geweld, zit dat toch wel anders. Ik zette opnieuw een stap in zijn richting, waardoor we borst aan borst stonden. ‘Nou vraag ik het nog een keer: waarom deed je het?’Histe ik. ‘Wat deed ik dan?’Vroeg hij opnieuw nonchelant. Ik stond even verbijsterd, hoe denkt hij dat die smoes werkt? Hij leek mijn stilte als een overwinning te zien, want hij grijnsde naar mij, en daarna naar iemand achter mij, wat Ellen wel zou moeten zijn. Hij stond op het punt iets te zeggen, maar zodra hij zijn mond had geopend, had mijn hand al contact gemaakt met zijn kaak. Nu was het zijn beurt om verbijsterd te kijken, en hij tilde zijn hand op naar zijn kaak, waar nu een rode afdruk van mijn hand zichtbaar was. ‘Hoe kun je?’ Bracht ik vol afschuw uit. ‘Iemand uit je eigen district afluisteren, alleen om te winnen.’Snauw ik. ‘David is dood. Door jouw.’Spuugde ik uit. ‘Ik had nooit verwacht dat iemand uit ons district zo ver zou gaan om te winnen, zo ver om iemand uit jouw eigen district te veraden.’
Kennelijk had ik te veel geluid gemaakt, want enkele seconden later kwam Chaff, in zijn dronken zijnde, binnen gerend, gevolgd door Seeder, Indigo en een paar avoxen. Indigo liet een afkeurend geluidje horen, en Chaff kwam gehaast naar voren strompelen om mij weg te trekken. Maar ik was nog niet klaar, nog lang niet. Ik begon wild met mijn handen te slaan en te schoppen. Een van mijn voeten raakte Caden in zijn maag toen in werd opgetilt, waardoor hij naar voren boog in pijn. ‘David’s bloed zit aan jouw handen!’Riep ik herhalend, tot dat een van de avoxen zijn hand over mijn mond legde.
Pas toen stopte ik met slaan en schoppen, omdat ik bedacht dat ik een van de avoxen wel kon slaan. Maar met het stoppen van de woeden, kwamen ook de tranen. Tranen om alles: tranen om David; tranen over de spelen; tranen over het feit dat ik mijn eigen district niet meer kon vertrouwen. Ik begon te snikken, wat gevolgd werd door geschreeuw terwijl de tranen over mijn wangen liepen. Loes eerste mentalen break-down.
Het duurde een tijd voordat ik was gekalmeerd, en toen dat eenmaal gebeurde, wouden Chaff en Seeder alles weten. Indigo was bij Caden gebleven, om te zorgen dat er geen blauwe plek kwam op zijn perfecte gezicht. Ellen bewoog ongemakkelijk naast mij op de bank, en voordat ze aan hun preek begonnen, grauwde ik: ‘Ellen heeft hier niks mee te maken.’Mijn stem was schor van het geschreeuw. ‘Dat heb ik wel.’Zei Ellen stomweg. ‘Dat maakt op dit moment niet veel uit.’Zuchtte Seeder, voordat het een argument zou worden. ‘Wat wel uitmaakt is: waarom deed je het, Loes?’Ik grimaste door haar woordkeuzen. ‘Omdat hij het verdiende.’Zei ik. Seeder haalde zuchtend een hand over haar gezicht. ‘Je slaat niet iemand in elkaar omdat hij het “verdiende”, en je roept dan al helemaal niet: Waarom deed je het? - Ja, dat hebben we gehoord.’Voegde ze eraan toe toen ze mijn blik zag. ‘Doet het er echt aan toe?’Vroeg ik haast vermoeid. ‘Zijn perfecte gezichtje heeft nu toch al een rode plek in de vorm van een hand, het is niet dat ik het kan terugdraaien.’Chaff liet een laag lachje horen, waardoor hij een waarschuwende blik kreeg van Seeder, die daarna terug draaide naar mij. ‘Ja dat doet er wel toe.’ Ik beet op mijn lip, en keek naar mijn handen. ‘Dat mag ik niet vertellen, denk ik.’Mompelde ik, en ik keek naar Ellen met een vragende blik, alsof ik om toestemming vroeg. Zij haalde haar schouders op, alsof het haar nietmeer uitmaakte. ‘Is dit over dit hele Caden en Ellen gedoe?’Vroeg Seeder. ‘Want je hoeft niet jaloers op Ellen te zijn, Loes.’ Ik keek Seeder aan, en rolde met mijn ogen. ‘Denk je dat op dit moment, ik mij zorgen maak of Cáden mij ziet staan?’ Vroeg ik, terwijl ik bedacht hoe een vrouw, die schijnend zo’n klein beetje herseninhoud had, voor ons in de arena moest zorgen. ‘Nee het zal wel niet.’Mompelde Seeder. ‘Gaan jullie nou maar beide naar jullie kamer, dan hebben we het er niet meer over.’Ik keek haar met een dankbare blik aan, voordat ik Ellen naar onze slaapkamer volgde. Ik mompelde tegen Ellen iets over dat ik ging douchen, en liep de badkamer in. Nadat ik mijn make-up er een beetje af had gespoelt stapte ik de douch binnen, waarna er een warme straal over mij liep. Onder het douchen dacht ik na, over alles. En na een half uur van nadenken, gefrustreerd raken, bedacht ik een ding: Ik ga iets vinden om David te eren, al zou dat mijn dood worden.
En dat is ook precies wat ik tegen Ellen zei, toen ze vroeg wat we nu gingen doen.
We zouden iets vinden om David te eren. Al zou het onze dood worden.

Reacties: