FanFic.nl

broken mirrors

The phone

Net op dat moment ging de telefoon. Niemand wou hem opnemen. Iedereen was bang. Bang voor wat er gezegd zou kunnen worden. Bang voor wat er niet gezegd zou kunnen worden…
Het gerinkel bleef door gaan, niemand die in beweging kwam. We bleven roerloos staan, onze ogen gericht op de telefoon. ‘Fijn ik neem wel op.’ Zei Zayn geïrriteerd. Louis liep Zayn achterna, alsof hij zelf de telefoon het liefst op zou willen nemen. Waarschijnlijk durfde hij niet, bang om aan te horen wat ze zouden zeggen. Met zijn drieën luisterden we mee bij de deur die van de gang naar de kamer liep. Veel konden we niet horen. Het enigste wat we hoorden was Zayn die af en toe ‘ja’ en ‘oké’ zei.
Het gesprek leek eeuwen te duren, seconden veranderden in minuten, en minuten veranderden in uren. Zo voelde het in elk geval aan. In de tussen tijd waren we inmiddels bij de telefoon gaan staan. Niet dat we veel hoorden, maar we konden tenminste een beetje horen wat er werd gezegd. Aan de stem te horen was de vrouw nog niet zo heel oud. Ik schatte haar tussen de dertig en de vijfendertig jaar.
Na dat het telefoongesprek, wat een uur leek te duren, was afgerond legde Zayn de telefoon weer neer. Vier paar ogen staarden hem aan, bang om te horen waarom er gebeld werd. ‘Ja ehm..’ Begon hij. ‘Ze ligt dus in een coma, ze is heel hard tegen de kluisjes aan gevallen, en verder heeft ze zich opengehaald aan een sleutel die nog in een kluisje zat.’ Het bleef stil. Niemand durfde iets te zeggen. Niemand wou iets zeggen. ‘en.. morgen we naar het ziekenhuis?’ Zei Niall die de stilte voorzichtig verbrak. ‘Ja, maar nu mogen er maar twee mensen komen.’ ‘Ik vind dat Louis sowieso nu mag gaan, hij is tenslotte een soort van vriendje van haar.’ Ik keek naar Louis, zijn ogen sprankelden van vreugde. ‘thanks Hazz.’ Zei hij op fluisterende toon. De rest was het ook met me eens. ‘Ik vind ook dat Harry mag gaan, hij is tenslotte voor haar opgekomen.’ Zei Liam. Ik sloeg mijn ogen neer ‘Het is mijn schuld dat ze nu in het ziekenhuis ligt, ik verdien het niet.’ Mijn ogen gingen de groep rond en bleven hangen bij Liam, die naar me toe kwam lopen. ‘Harry voor de laatste keer het is niet jouw schuld, je hebt gedaan wat je kon doen, toch?’ Ik knikte. En keek diep in Liams bruine ogen. ‘Nou dan ga je nu als een speer naar het ziekenhuis en naar haar toe, en als jullie willen breng ik jullie wel.’ Hij keek even naar Louis. ‘thanks Liam.’ Fluisterde ik zachtjes.
Hoe dichter we bij het ziekenhuis kwamen hoe nerveuzer ik werd. Hoe zal het met haar gaan? Hoe zal ze eruit zien? Hoe zal Louis reageren? Hoe zal ik reageren? Vragen die ik niet kon beantwoorden. Nu nog niet. Dadelijk waarschijnlijk wel. Als ik haar zie. Liam parkeerde de auto op de oprit en opende de deur voor Louis, die op de achterbank zat. Terwijl Louis naar binnen liep, begon Liam me een positieve toespraak te geven. ‘En nogmaals Hazz het is écht niet jouw schuld.’ Ik knikte. ‘Dankje pappa.’ Grapte ik. Liam moest lachen en ik lachte mee. Louis, die inmiddels bij de ingang stond te wachten, riep ongeduldig: ‘Schiet even op ik wil haar graag zien.’ ‘Ga maar naar binnen voordat Louis boos wordt, stuur maar een berichtje als jullie klaar zijn dan kom ik jullie wel halen.’ Zonder antwoord te geven liep ik naar Louis toe. ‘hé hé, eindelijk.’ Zei hij op een gespeeld boze manier. We liepen lachend naar binnen en ik ging bij de balie staan. ‘Wij komen voor Shannon De Vries.’ Zei ik emotieloos. ‘Oke, een momentje.’ Zei de vrouw aan de balie. Ze zag er nog niet zo oud uit, ik schatte haar tussen de veertig en drieënveertig jaar. ‘kamer 103, intensive care.’ Zei ze. Ik draaide me om naar Louis. ‘Kamer 103, intensive care.’ Herhaalde ik. We zochten een lift, en stapten in. Louis drukte op het knopje naar de eerste verdieping. ‘Let’s go and look at your girlfriend.’ Zei ik. ‘Hazz, ze is mijn vriendinnetje niet, tenminste nog niet.’ ‘ik zal haar nu ook niet vragen, ze zegt waarschijnlijk niet veel terug.’ Grapte ik. Louis gaf me een stomp tegen mijn schouder. ‘Dat is niet aardig Harry.’
De lift stopte op de eerste verdieping, we stapten uit en gingen zoeken naar de kamer. Het duurde niet lang voor we hem gevonden hadden, aangezien hij best dicht bij de lift lag. Voorzichtig duwde ik de deur open. Louis stond omgekeerd naar de liften te staren. ‘Gaat het Lou?’ Zei ik bezorgd. ‘Jawel, kijk jij eerst maar en zeg dan of ik kan kijken ja of nee.’ Zonder iets terug te zeggen draaide ik me om en duwde de deur verder open. Als je niet wist dat ze in coma lag, dacht je dat ze aan het slapen was. ‘Louis het is veilig.’ Zei ik richting de deur. Voorzichtig kwam Louis naast me staan. ‘Ze is mooi hé, Lou?’ Vroeg ik. Hij knikte, zijn ogen vol verdriet. Het leek alsof hij elk moment in tranen kon uitbarsten. En ik? Ik was er om hem te troosten.




[/red]reageren=melding[red]

Reacties:

Nadja zei op 8 april 2014 - 22:48:
Meldingggxx

Malikaa zei op 15 dec 2013 - 15:16:
IMKE, FUCK YOU OMFG
WHY A COMA DAMNIT
LET HER WAKE UP SOON, PAHLEASE OMG
OR ELSE I WILL STALK YOU ^-^

Verder, amazing geschreven love hehe
XXX

DjMalikjuh zei op 14 dec 2013 - 20:26:
WHHAAAAAUUUWWWWWW!
I MISSEDD YOUR STORYYY

loveyouxx zei op 14 dec 2013 - 17:39:
Omg... dit...
Sprakeloos gewoon!
Snel verder!
Xxx

1Dzayn zei op 14 dec 2013 - 15:59:

Als je niet wist dat ze in een coma lag, dacht je dat ze in een coma lag

Idk, but I laughed really hard at that

I MISSED THIS STORY OMFG
en bereid je maar vast voor op Malik's woede haha
-x-