Hoofdcategorieën
Home » One Direction » They are dangerous|| Zayn Malik {samen met DjMalikjuh}[Afgerond] » >32<
They are dangerous|| Zayn Malik {samen met DjMalikjuh}[Afgerond]
>32<
Zayn
Alles om me heen is wazig door de tranen en snikkend vraag ik aan Carlsen: ‘Mag ik hier blijven slapen? Ik kan Avelin echt niet alleen laten…’
Carlsen kijkt bedenkelijk. ‘Ze heeft rust nodig. Alleen dan maakt ze een goede kans om uit haar coma te komen.’ ‘Maar ze is mijn vriendin!’ sputter ik tegen. Overbezorgde dokter ook… Ik zucht en fluister: ‘Ik zal rustig zijn.’ Carlsen kijkt me aan, zucht diep en knikt dan. ‘Het maakt niet uit wat ik allemaal zeg. Als je iets in je hoofd hebt, krijg ik het er niet meer uit. En als ik ‘’nee’’ zou zeggen, zou je het waarschijnlijk stiekem toch doen.’ Ik grinnik en veeg wat tranen weg. Dáár heeft hij wel gelijk in. ‘Maar,’ vervolgt hij dan. ‘Dan moet Evan helaas gaan. Het avondbezoekuur loopt ten einde. Het is al bijna acht uur. ’ Hij kijkt Evan aan. ‘Is goed. Avelin heeft Zayn harder nodig dan mij en m’n vader wordt vast ongerust…’ Hij glimlacht naar mij en steekt dan zijn hand op en playbackt iets als: ‘Veel sterkte!’ Ik kijk hem na en snuif een keer. Op een keer wordt die jongen mijn beste vriend, je kan echt op hem bouwen.
Nadat ook Carlsen de kamer heeft verlaten, pak ik de stoel op en zet hem weer naast het bed. Ik zak erop neer en kijk naar Avelin's gezicht. Ik probeer mezelf rustig te houden door me in te beelden dat Avelin daar gewoon vredig ligt te slapen. Ik glimlach en Avelin lijkt terug te glimlachen! Ik zak wat onderuit in de stoel en tik met mijn vinger op mijn de leuning. Tik, tik, tik.
Het getik vult de ruimte. Ik hoor de deur open gaan en daar is Carlsen met een bed. ‘Hier kan je vannacht op slapen,’ zegt hij en rijdt het bed naast dat van Avelin. Ik sta op en ga op het bed zitten. Ik pak mijn mobiel en SMS mijn moeder;
Hey mam… Ik slaap vannacht in het ziekenhuis. – Zayn
Ik klik op ‘verzenden’ en zucht. Ik trek mijn schoenen uit en ga in het bed liggen. Ik trek de dekens over mij heen en ga zo liggen dat ik goed zicht heb op Avelin. Alles is goed. Ik haal diep adem en sluit dan mijn ogen. Avelin heeft rust nodig, evenals ik…
Midden in de nacht schrik ik wakker. De lichten zijn uit en ik kijk schichtig om me heen. Daarna kijk ik naar Avelin. Opgelucht zucht ik, er is niks aan de hand. Niks. Ik wil weer lekker gaan liggen, maar dan hoor ik een deur dichtklappen. Ik schrik meteen overeind en kijk met grote ogen naar de deur. Door het raampje in de deur zie ik een donkere gestalte voorbij lopen.
Het is een dokter. Het is de schoonmaakster. Het is de bewaking, denk ik om mezelf gerust te stellen. Jammer genoeg lukt dat niet echt en al gauw verschijnt de gestalte weer… Een angstig gevoel bekruipt me. Ik moet meteen denken aan Javadd. Hij wil nog steeds wraak op mij nemen. Straks schiet hij Avelin echt dood, of mij. Mijn ademhaling versnelt en er wordt gerammeld aan de deurklink. Ik begin te zweten en ik duik onder de dekens.
Net op tijd, de deur gaat langzaam open…
Avelin
Langzaam ontwaak ik. Tik, tik, tik. Regent het soms? Ik ga overeind zitten en kijk om me heen. Tik, tik, tik. Ik stap uit bed en kijk om de hoek, de keuken in. Charlie ligt nog altijd vredig te slapen. Tik, tik, tik. Ik druk mijn handen tegen mijn oren en loop terug naar de slaapkamer. Zayn ligt niet in bed… Ik haal mijn hand door mijn lange haren en gaap. Dan stap ik in mijn sloffen en loop naar de woonkamer. Ook geen Zayn. Tik, tik, tik.
Ik gaap opnieuw en doe de deur open. Ik snuif de frisse bloemengeur op en stap op de veranda. Langzaam scan ik de omgeving. Zoals altijd grazen in de verte een paar paarden en wuiven de bloemen zacht heen en weer. Opnieuw hoor ik getik en ik kijk om de hoek van het huisje. Daar zit Zayn op een stoel in de schaduw, hij denkt en tikt met zijn vinger op de stoelleuning.
‘Ah, daar ben je!’ zeg ik lachend en loop naar hem toe. Zayn schrikt op uit zijn gedachte en kijkt op. Zijn verbaasde blik verandert meteen in een glimlach en hij staat op. ‘Hey sweetheart, lekker geslapen?’ vraagt hij en geeft me een kusje op mijn lippen. Ik giechel en knik.
‘Heerlijk, alleen ik werd wakker van getik.’ Zayn’s gezicht lijkt een fractie van een seconde te betrekken. Meteen daarna grijnst hij weer, in de hoop dat ik het niet heb gezien. Helaas voor hem heb ik het wel gezien. ‘Wat is er? Wat is er met dat getik?’ Zayn lijkt opeens heel veel belangstelling te hebben voor zijn schoenveters. ‘Vertel het me! Alsjeblieft!’ Zayn zucht diep.
‘Avelin, dit is een teken.’ Ik kijk hem vreemd aan. ‘Een teken?’ Hij knikt weer.
‘Ja, een teken.’ Er volgt weer een moment dat er niks belangrijker is dan schoenveters. Dan vervolgt hij weer: ‘Je hoort dingen uit de werkelijke wereld, Avelin. Het zal niet lang meer duren. Je gaat snel weer terug naar de werkelijke wereld.’ Nu betrekt ook mijn gezicht. Terug? Maar ik wil helemaal niet terug! Het is zo fijn hier! ‘Hoelang gaat dat nog duren dan?’ vraag ik snel. Hopelijk duurt het nog een week, misschien nog twee weken. Het blijft even stil, maar dan antwoordt Zayn: ‘Het kan vandaag gebeuren, het kan morgen gebeuren, het kan in deze week gebeuren, het kan in je slaap gebeuren. Avelin, je moet er vanuit gaan dat je deze mooie wereld elk moment zou kunnen verlaten. Verder onaangekondigd.’ Tranen vormen zich in mijn ooghoeken. Ik wil niet weg! Niet weg van Zayn, niet van Charlie, niet van deze mooie wereld. Ik val Zayn snikkend in zijn armen en huil zijn schouder helemaal nat. ‘Ik wil niet we-heg!’ murmel ik schokkerig. Waarom? Waarom? Waarom?!
Reacties:
Ahhwww poor Avelin.... MAAR ZE WORDT WEL BIJNA WAKKKERRR
X