FanFic.nl

Forest Gone | Ft. 1Dlovez [PAUZE]

-08- Gevaar 1

Kathy:
Liam trekt Tess in een knuffel.
'Als Louis dit zou zien...' mompel ik zacht en kijk om mij heen. Waar is Louis eigenlijk? Ik kijk naar links, nope. Ik kijk naar rechts en daar zit hij tegen een boom met Perrie naast hem. Perrie heeft een getrokken gezicht en ze houd haar hoofd stevig vast. Louis zit daar in tegen als een balletje opgerold te huilen! Ik loop in hun richting en laat haar hoofd los. Ze opent haar ogen, die tot mijn schrik een vreemde kleur hebben; roodoranje... Ik knipper met mijn ogen en Perrie's ogen hebben weer de normale blauwe kleur. Ik ril en probeer er niet meer op te letten. Snel loop naar Louis en kniel naast hem neer op de bosgrond.
'Louis? Wat is er?' fluister ik en leg mijn hand op zijn schouder. Eerst komt er geen antwoord. 'Louis?' herhaal ik. Dan kijkt hij me aan bet betraand ogen. 'T..T...Tess...' snikt hij en wijst met en trillende hand naar het elkaar nog altijd omhelzende duo. Ik zucht diep. Het ziet er zo echt uit, maar Tess en Liam zijn echt gewoon beste vrienden!
'Het komt wel goed Louis, beste vrienden omhelzen elkaar ook. Wij omhelzen elkaar toch ook wel eens?' zeg ik en aai hem over zijn rug. Hij knikt langzaam. Dan steekt hij zijn armen naar mij uit. Ik glimlach, trek hem overeind en geef hem een knuffel.
Na een tijdje vraag ik: 'Beter?' Hij laat me los en grijnst. 'Veel beter!'

Tess:
Ik laat Liam los. 'Ik ga even kijken bij de rest,' zeg ik en draai me dan om. Mijn blik valt op Kathy en Louis, ze omhelzen elkaar innig. Ik zucht diep, ik wist het wel... Kathy en Louis zijn geen beste vrienden, ze zijn stiekem een stelletje! Dan laten ze elkaar los en lachen.
‘Zullen we weer verder gaan?’ roept Harry dan. Iedereen kijkt op en loopt naar Harry. Dan lopen we met z’n allen verder.
We lopen en lopen, tot er in de verte iets groots en groens opdoemt, gehuld in een lichte mist. Ik ga sneller lopen en constateer het volgende; een labyrint. Vet!
‘Hé, een labyrint! Vet cool!’ Ik ren er naartoe en bekijk het goed, ik zie geen ingang. Zayn komt nu ook aangelopen en voelt aan de hagen.
‘Hé, dit is bedrog, kijk maar!’ zegt hij en loopt zonder moeite door de haag. Maar dan klinkt er een gil. ‘Help! Ik kan niet meer terug! Help!’ schreeuwt Zayn. Ik wil terug roepen, maar ik word overstemd door een harde brul. Ik kijk verschrikt om en zie Sharon verstijfd staan wijzen. Ik volg haar vinger en zie iets vreselijks; hoorns, vast aan een stierenkop, die op angstaanjagende snelheid op Zayn afkomt…

Reacties: