Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » The fate of the Malfoy family » 10.
The fate of the Malfoy family
10.
Meteen nadat Draco had gezegd dat hij gewoon naar de Wegisweg wilde, had moeder de kamer verlaten. Draco stond op van zijn bed, en zette het bord terug op zijn nachtkastje, hij liep naar het raam en staarde naar buiten. De zon had de hele dag op zijn kamer geschenen en nu was het bloedheet in de kamer. Maar alles was beter dan beneden zitten. Bij de Heer van het Duister, zijn gestoorde tante en irritante ouders. Alles. Hij zag hoe een oude man richting het huis werd gedragen. De man stribbelde koppig tegen, maar was niet tegen de twee stevige grote mannen die hem in bedwang hielden opgewassen. Draco drukte zo ongeveer zijn neus tegen het raam, om een beter beeld te kunnen krijgen van wat er onder hem gebeurde. Hij herkende de dooddoeners meteen, dat kon ook niet anders want hij was goede vrienden met -alhoewel Korzel en Kwast waren meer zijn lijfwachten die alles voor hem deden, dan vrienden- met hun zoons. En ook de oude man die door Korzel sr. en Kwast sr. naar het huis werd gevoerd kende Draco ergens van. Hij keek nog eens goed en ving toen de vriendelijke blik op van de oude man. Ondanks zijn angst en tegensprak, was zijn blik nog even vriendelijk, als altijd. Waar moesten de eerstejaars nu hun toverstokken kopen.? Vele generaties hadden hun stokken bij Olivanders vandaan en dat was nu dus verledentijd.
Wat wilde de Heer van het Duister van de oude toverstokkenmaker? Het zal Draco niets verbazen als de Heer van het Duister de oude man wilde vermoorden. Of wilde hij iets te weten komen over de toverstok van Harry Potter, want zoals algemeen bekend was, onder de dooddoeners waren de stokken van de Heer van het Duister en Harry Potter als tweelingen en konden ze elkaar nooit verslaan. Draco wist alleen niet of hij dat moest geloven, er gingen de laatste tijd wel meer verhalen de ronden en sommige daarvan waren alles behalve waar. Hij pakte zijn toverstok van het bureau en sloot zijn handen stevig om het meidoornhout heen. Als het echt 5 juni was. Betekende dat dat hij 17 jaar oud geworden was. Dat hij meerderjarig was, dat hij buiten school mocht toveren. 'Accio, uilensnoepjes!' riep hij. Meteen kwam er vanaf zijn nachtkastje een blauw doosje aan gevlogen. Hij ving het op en keek vol trots naar het doosje. Dit was een leuk een vooruitzicht. Nu hij mocht toveren buiten Zweinstein, werd het misschien iets dragelijke om in zijn kamer te moeten blijven. Hij opende het blauwe doosje en pakte er één van de uilensnoepjes uit en gooide er eentje in de kooi van Liat, de roodbruine uil nam het snoepje dankbaar aan. En sloeg met haar vleugels als smeekbede voor nog meer snoepjes.
'Narcissa, gaat het wel?' vroeg hij. Ze zat in elkaar gedoken op de bank en haar hele lichaam schokte. Ze haalde snel en schokkerige adem. Hij was er van overtuigd dat ze huilde. De Heer van het Duister, had dringende zaken te regelen en had tien minuten geleden het huis verlaten. Lucius had geen idee wanneer de Heer van het Duister terug kwam, maar hij was er vrijwel zeker van dat, dat nooit erg lang kon duren. Misschien was het zo dat nu de Heer van het Duister weg was, Narcissa haar angst durfde los te laten. Dat ze daarom aan het huilen was.
'Gaat het wel?' vroeg hij nog eens omdat ze niet reageerde.
'Laat haar gewoon Lucius. Vroeger deed ze ook niks anders dan zich aanstellen' zei Bellatrix bits.
'Ik denk niet dat ze echt aanstelt Bella'
'O, nee, waarom huilt ze dan als een klein kind. Ik weet precies waar me dit aan doet denken. Vroeger zeg, maar toen Cissy een jaar of vijf was had ze een een knuffeltje, genaamd Roze Ik dacht dus dat het leuk was als Roze zwemles kreeg, want knuffels moeten kunnen zwemmen weet je,samen met... jeweetwel....'
'Bella, wie bedoel je met Jeweetwel, voor zo ver ik weet is dat een benaming die aan de Heer van het Duister wordt geven, door mensen die het niet met hem eens zijn' onderbrak Lucius.
'Mijn... nou kijk het zit zo....' Bellatrix zuchtte en haalde diep adem. 'ik doel op onze andere zus, je weet wel Andromeda?'
'Juist ja' zei Lucius. Bellatrix keek hem aan met die krankzinnige blik en sprak spoedig weer verder.
'Jeweetwel en ik hebben het bad vol laten lopen, en Roze er in gegooid. En tot onze verbazing begon Cissy heel hard te huilen, dat Roze nu nat was'
'Wat heeft dat met nu te maken?'
'Toen huilde ze ook om niks!' zei Bellatrix. 'Ze is helemaal niets veranderd. Wat is er nou zo erg aan de Heer van het Duister dat je in huilen uitbarst. De Heer van het Duister is het best wat ons is overkomen. Hij heeft gelijk de wereld is zo veel beter af zonder die modderbloedjes, ze zou blij moeten zijn dat ze nu ook min of meer bij hem mag horen. Dat ze een een hoger aanzien heeft dan de bloedhonden, dat ze bij de vergadering aanwezig mag zonder dat ze een dooddoener is. Wie wil dat nou niet!'
'Niet iedereen is daar even blij mee Bella, maar het doet me goed, dat jij in ieder geval zingend en dansend door mijn huis loopt. Zo is er tenminste iemand vrolijk'
'Ja, inderdaad dat kun je van je vrouw niet zeggen' zei Bellatrix terwijl ze vol haat naar haar zus keek. Lucius zuchtte diep, het was dat de Bellatrix nergens anders heen, anders had hij haar al lang de deur gewezen. Hij richtte zich weer tot Narcissa die gedurende zijn gesprek met Bellatrix alleen maar harder was gaan huilen. Aarzelend stak hij zijn hand naar haar uit, maar toen trok hem toch maar terug, want misschien was het juist wel goed om haar uit te laten huilen.
'Krijg ik nog een antwoord!'
'Je, hebt je punt gemaakt Bella' zei Narcissa door haar tranen heen. 'We weten hoe jij er over denkt en dat is alleen maar goed, maar niet iedereen hoeft er het zelfde over te denken'
'Oeoe wijze woorden van mijn kleine zusje, nu word ik pas echt bang!' kirde Bellatrix op een toon, als of ze het tegen een pas geboren baby had , in plaats van tegen haar volwassen zus. Narcissa schoot overeind en keek Bellatrix vuil aan met haar blauwe ogen rood van het huilen, toen draaide ze haar hoofd naar Lucius toe en sloeg haar armen om hem heen. Een beetje twijfelend klopte hij haar op haar rug. Het liefste wilde hij haar van zich af duwen, want als de Heer van het Duister terug kwam, en hen zo zag zitten dan, zaten ze echt in de problemen.
'Waarom huil je nou eigenlijk?' vroeg hij liefdevol. Hij wist niet waarom, of eigenlijk wel maar dat wilde hij niet onder ogen komen. Want als hij dat aan zich zelf toe gaf, kon hij het wel schudden met zijn aanzien bij de Heer van het Duister of wat daarvan over was na zijn actie op het ministerie van toverkunst.
'Ik maak me zorgen over Draco' zei ze met trillende stem. Ze kroop nog dichter tegen me aan en hij sloeg zijn armen dan toch maar om haar heen.
'Onze zoon is oud en wijs genoeg, om zelf te weten wat goed voor hem is'
'Het is niet goed dat hij de hele dag op zijn kamer zit' wierp ze tegen.
'Laat hem toch, Cissy over een paar weken gaat hij weer naar school dan komt vast meer buiten'
'Je bent eng!'
'Ik ben wat!' riep Lucius verontwaardig uit. Soms snapte hij echt helemaal niks van zijn vrouw, waarom vond ze hem eng?
'Je bent eng!' herhaalde ze. Hij lachte.
'Dat had ik begrepen ja, maar waarom?'
'Je bent zo...lief... zo ken ik je helemaal niet' zei ze terwijl ze de tranen uit haar ogen veegde hem liefdevol aan keek met die oceaanblauwe ogen. Hij wilde zijn blik afwende maar dat lukte niet.
'Tijd kan een mens veranderen' gaf hij als antwoord.
'Ik houd van je' zei ze en nestelde zich nog dichter tegen hem aan.
'Ach wat lief' zei Bellatrix vanaf een van de fauteuils. 'Cissy verklaard de liefde'
Lucius kon Bellatrix wel wurgen dat mens bemoeide zich ook echt overal mee.
Het boek zweefde hoog boven zijn hoofd. Hij richtte zijn stok op het raam, en meteen maakte het boek een scherpe draai en vloog naar het raam toe. Dit was leuk. Lait kraste in haar kooi, meestal deed ze dat als er een vreemd uil naderde. Lait had het niet zo op andere uilen. Draco hief zijn zweefspreuk op en het boek viel met harde dreun op de vloer. Nog voor hij de spreuk goed en wel had opgeven, tikte er een grote kerkuil op zijn raam. Draco opende zijn raam en liet de kerkuil binnen. Lait sloeg woest met haar vleugels en kraste als of haar leven er vanaf hing. De uil had een brief aan zijn poot zitten, Draco maakte de brief los. En werd dolgelukkig toen hij op de afzender vond.
Zweinsteins Hogeschool voor heksenrij en Hocus Pocus.
Zijn boekenlijst was er. Morgen ging hij naar de Wegisweg. Want alles beter dan thuis zijn. Het kon op de Wegisweg nooit zo erg zijn. Draco had gehoord dat vele winkels op de Wegisweg leeg stonden, dus veel was er waarschijnlijk niet de bleven in de winkelstraat. Maar het kon vast niet erg zijn dan op zijn kamer. Hij stuurde de kerkuil weg en scheurde de enveloppe open.
Betreft: Boekenlijst: jaar 7.
Gedaante veranderingen voor gevorderden deel 2, door Flindor Wilkes (Transfiguratie)
Toverdranken voor Puist-niveau, door Perto Heidens (Toverdranken)
Vervloekingen door Emmenie Vonkel (verweer tegen de zwarte kunsten)
Het standaardspreukenboek niveau 7 door Miranda Wiggelaar (Bezweringen)
Ontwassen de toekomst Cassandra Vablatsky (waarzeggerij) (reeds in bezit)
Gezinsleven en gewoonte der Britse dreuzels Wilhelm Wikenweeg (dreuzelkunde)
Fabeldieren en waar ze vinden door Newt Scamander (verzorgingen van fabeldieren) (reeds in bezit)
Het Monsterlijke monsterboek door Mima Monster (verzorging van fabeldieren) (reeds in bezit)
De geschiedenis van de toverkunst door Mathilda Belladonna (geschiedenis van de toverkunst) (reeds in bezit)
Tevens willen ik u er op wijzen dat Dreuzelkunde dit jaar een verplicht schoolvak is.
Uw boeken zijn de vinden op de Wegisweg.
Hoogachtend,
Severus Sneep
Schoolhoofd van Zweinsteins Hogeschool voor heksenrij en hocus pocus.
Reacties:
Hierin kan ik gewoon wegdromen naar mijn childhood
De plek waar ik het allerliefste rondzwerf!
xoxo
Haaaa! Heerlijk om in zo'n vroege ochtend Harry Potter te lezen.
Je houdt de spanning er echt goed in.
Geweldig!
Team Severus
<3
Heeerlijk om je verhaal te lezen na een zware dag!
I like! <3
Xo
Tis eigenlijk nog steeds best raar dat (supertoffe) Severus schoolhoofd was. :s