Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze] » Fifteen
Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]
Fifteen
De volgende morgen ging de wekker al om half zes. Met mijn ogen dicht sloeg ik hem uit en even was ik in de war, waarom had ik de wekker ook alweer zo vroeg gezet op een zaterdag?
Mijn ogen gingen gelijk open toen ik me bedacht dat ik mijn moeder van het vliegveld ging ophalen. Ik gooide mijn deken van me af en sprong bijna mijn bed uit.
Nadat ik had gedoucht en me had aangekleed, liep ik de lege keuken in om wat te ontbijten. Ik maakte snel twee boterhammen klaar met jam, at ze op en deed mijn jas aan. Ik mocht de auto van Tobias lenen om naar Heathrow te rijden en ik pakte zijn sleutels van het haakje.
Onderweg naar het vliegveld dacht ik nog even aan gisteravond. Ik was niet laat na het heerlijke eten naar huis gegaan omdat ik vandaag weer vroeg op moest. Harry en Louis brachten me thuis met de auto zodat ik - alweer niet - de bus hoefde te nemen.
Ik had de deur nog niet achter me gesloten of ik hoorde mijn vader al schreeuwen:
“Besef je dan niet wat dit voor invloed heeft op je toekomst?” Hij had het tegen Sam. Zo snel en stilletjes mogelijk ben ik naar mijn kamer gerend om er geen deel aan te hoeven nemen.
“Ik doe mijn best! Wat wil je nog meer van me?!” hoorde ik Sam schreeuwen. Ik kleedde me snel om in mijn pyjama en ging in bed liggen. Om het schreeuwen van mijn vader en Sam niet te horen ging ik onder mijn kussen liggen en sloeg ik mijn handen over mijn oren. Ik miste mijn moeder nu heel erg, zij wist wel hoe zijn mijn vader moest laten afkoelen.
Beneden hoorde ik dat iemand de woonkamerdeur dichtgooide en stampend kwam er iemand de trap op gelopen, Sam. Verder op de gang hoorde ik een deur dichtslaan. Ik zuchtte, gooide het kussen van mijn hoofd af en liep de gang op, naar Sam zijn kamer. De deur zat dicht en ik hoorde geen geluiden uit zijn kamer komen. Ik wist niet zo goed of ik nu moest kloppen of dat ik Sam het beste alleen kon laten.
Aarzelend bleef ik voor de deur van Sam zijn slaapkamer staan maar aangezien ik geen idee had wat ik tegen hem moest zeggen, besloot toen om toch maar niet aan te kloppen. Ik liep de badkamer in en ik begon mijn tanden te poetsen. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Afgezien van het feit dat mijn grijze ogen bezorgd naar mezelf keken, zag ik er goed uit.
Mijn haar wat inmiddels tot het midden van mijn rug kwam krulde mooi om mijn gezicht en het had een mooie glans. Onder mijn ogen waren niet meer de dikke wallen van twee weken geleden gezien en ik glimlachte even naar mezelf. Dat zag er niet uit omdat ik de tandenborstel nog in mijn mond had en ik grinnikte even om mezelf, soms was ik echt een mafkees.
Snel poetste ik mijn tanden verder en toen ik klaar was haalde ik het beetje make-up wat ik op had van mijn gezicht.
Toen ik de badkamer uitliep kwam mijn vader net de trap op met de traplift.
“Ik had je niet thuis horen komen,” zei hij met een glimlach terwijl rustig naar boven kwam.
“Oh, en ik riep nog wel hallo,” loog ik “Ik ben er al wel even,” en ik zag hoe mijn vader zich optilde van de traplift en in de rolstoel naast de traplift ging zitten.
“Ach, dan heb ik je vast niet gehoord,” zei hij en hij begon naar de kamer van mijn ouders te rijden.
“Ik ga mam morgenochtend ophalen van het vliegveld,” zei ik en ik liep richting mijn kamer.
“Lief van je, zal ze fijn vinden,” zei mijn vader, “Slaap lekker,”
“Slaap lekker!” antwoorde ik. Ik liep mijn kamer in en ging in mijn warme bedje liggen. Ik zette mijn wekker en dacht aan morgen.
Ik zuchtte opgelucht, ik kon niet wachten op morgen want dan werd het eindelijk weer een beetje dragelijk in huis. Mijn moeder was nu meer dan een week weg en Sam en mijn vader hadden bijna elke dag ruzie gehad en ik wist dat als mam weer terug was, dat dit over zou zijn.
Ik stond al een half uur te wachten bij de arrivalgate voordat ik mijn moeder eindelijk door de deuren zag komen. Ik had mijn moeder niet verteld dat ik haar op kwam halen en meestal kwam ze dan met een taxi thuis.
Snel liep ik op haar af en toen ik voor haar stond kreeg ze een brede glimlach op haar gezicht. Ook al was mijn moeder bijna vijftig, ze zag er geweldig uit. Lange benen, grijze ogen en lang bruin krullend haar zonder ook maar één grijze haar.
Er werd me altijd verteld dat ik op twee druppels water op mijn moeder leek maar ik was het er nooit mee eens als mensen dat zeiden.
Ineens moest ik denken aan iets wat Harry ooit tegen mij heeft gezegd. Hij wilde later graag een vrouw die later er nog zo goed uitzag als mijn moeder. Hij had me toen met een veelbetekenende blik aangekeken en ik had hard gelachen en gezegd dat ik er niet aan moest denken om met hem te trouwen. Ik voelde een steken in mijn maag opkomen maar ik negeerde het.
“Anna, lieverd!” zei ze en ze zette haar koffers neer. Ze spreidde haar armen naar me uit en ik vloog in haar armen.
“Ik heb je gemist mam,” zei ik terwijl ik haar goed vast hield.
“Ik jou ook lieverd,” zei mam en ze pakte me bij mijn handen en hield me even op afstand. Ze bekeek me van top tot teen en kreeg een glimlach op haar gezicht.
“Je ziet er goed uit, Anna,” zei mijn moeder. “Veel beter dan een week geleden,” Ik glimlachte naar haar en knikte.
“Ik voel me ook een stuk beter,” zei ik en ik pakte de koffer van mijn moeder. Samen liepen we naar de uitgang van het vliegveld.
“Dus jij en Harry zijn weer vrienden?” vroeg mijn moeder en ze keek me nieuwsgierig aan. Ik begon te lachen en knikte.
“Ik vertel je alles als we in de auto zitten,” zei ik en dat deed ik ook. De hele terugweg vertelde ik over de afgelopen week. Ik vertelde hoe ik me voelde toen ik Harry weer zag en sprak, hoe het was om met Niall te praten en dat ik met de jongens van One Direction naar Dan was geweest.
“En ik ben uitgenodigd om vrijdag naar een concert van hen te komen in de O2 arena,” eindigde ik mijn verhaal. Het was nog even stil in de auto. Mijn moeder had me geen enkel moment onderbroken en ik was erg blij dat ik het verhaal aan haar had verteld. Mijn moeder was een van mijn beste vriendinnen. Ook al was ze vaak lang weg voor haar werk, ik kon altijd goed met haar kletsen.
“En daar ga je natuurlijk naar toe, of niet?” vroeg mijn moeder. Ik keek haar even schuin aan en ik zag dat ze haar wenkbrauwen opgetrokken had.
Ik grijnsde naar haar en knikte.
“Ja, natuurlijk,” zei ik met een grote glimlach.
Het was fijn om mijn moeder weer thuis te hebben. Het leek alsof er een soort rust in het huis was gekomen nu ze er weer was. Ik lag op mijn rug op mijn bed en was in het lezen in een boek (Looking for Alaska).
Van beneden hoorde ik verschillende stemmen maar omdat ik zo verdiept was in mijn boek, lette ik er niet op. Er werd geklopt op de deur en zonder dat ik van mijn boek opkeek zei ik: “Binnen!” Ik hoorde dat de deur open ging en dat er iemand mijn kamer binnen kwam. Ik ging er vanuit dat het mijn moeder of Tobias was dus ik las rustig verder in mijn boek, ze wisten dat ik eerst mijn pagina wilde uitlezen voordat ik iets zei.
Toen ik de bladzijde uit had keek ik op en ik liet mijn boek bijna in mijn gezicht vallen toen ik Harry naast me zag staan. Harry begon gelijk hard te lachen om mijn onhandigheid en ik ging recht opzitten.
“Wat doe jij nou hier?” vroeg ik verbaasd en ik klopte op mijn bed als teken dat hij naast me moest komen zitten.
“Ik dacht, ik kom je even opzoeken,” grijnsde hij en hij ging naast me zitten. Hij keek even mijn kamer rond en hij kreeg grote ogen toen zijn ogen over mijn boekenkasten gingen.
“Hoeveel boeken heb je nu wel niet?!” zei hij terwijl hij me aankeek alsof ik gek was. Ik voelde dat ik rood werd.
“Driehonderdnegenentachtig…” zei ik zachtjes en ik durfde Harry eigenlijk niet aan te kijken omdat ik me schaamde dat ik het precieze aantal wist. Hij begon hard te lachen en hij gaf me een knuffel.
“Je bent echt een rare, heb jij nog wel tijd om naar buiten te komen?” vroeg hij .
“Hey, ik kom vrijdag naar jullie concert hoor,” protesteerde ik en Harry’s ogen begonnen te stralen.
“Echt? Weet je het zeker?” vroeg hij ongelovig. Ik keek hem even bedenkelijk aan.
“Nou… Eigenlijk,” zei ik om hem te plagen en Harry’s ogen werden meteen bezorgd.
“Ik heb nog zeker honderd boeken die in mijn kamer staan, nog niet gelezen. Misschien kan ik toch maar beter thuisblijven.” Harry had eindelijk door dat ik een grapje maakte en hij stak zijn tong naar me uit.
“Altijd weer de leukste in huis he!” zei hij met een grijns en ik haalde mijn schouders op.
“Dus je komt écht naar het concert vrijdag?” vroeg Harry enthousiast.
“Jaháá!” zei ik zeurderig en ik prikte hem in zijn zij. Harry sprong geschrokken omhoog en viel bijna van mijn bed af. We moesten hier beide om lachen en het duurde even voordat we weer bijgekomen waren.
“Heb je nog een boek voor me wat ik écht moet lezen?” vroeg Harry en ik kreeg een soort flashback. Vroeger vroeg Harry altijd aan me of ik nog een boek voor hem had zodat hij iets te lezen had voor in bed. Dat vond ik altijd geweldig want na een paar dagen gaf hij mij dan het boek terug en was hij altijd heel enthousiast over het boek.
“Nog zoveel!” zei ik en ik sprong van mijn bed en liep naar een boekenkast. “Wat voor boek wil je?” en ik draaide me om naar Harry die ook van mijn bed afgekomen was. Hij haalde zijn schouders op en zei: “Maakt me niet uit, welk boek moet ik echt beslist lezen?” Hij maakte het wel heel makkelijk voor me. Ik pakte een dik boek van een plank en gaf het aan Harry. Hij pakte het boek aan en hij las de achterkant even in stilte.
“Hmm, lijkt me interessant.” En hij hield het boek dicht tegen zich aan. “Die ga ik eens lezen,” Ineens schrok ik op van geschreeuw wat van beneden kwam. Het was Sam. Harry keek me vragend aan maar ik antwoorde alleen door te schudden met mijn hoofd. Ik liep naar de deur en sloot deze zodat het geschreeuw niet meer te horen was.
Harry bleef ’s avonds eten en het voelde net alsof de tijd drie jaar had stilgestaan, het voelde als vanouds. Harry had een hoop te vertellen over zijn optredens, tours en andere dingen die hij meegemaakt had sinds hij bij One Direction zat.
Het was het afgelopen jaar nog nooit zo rustig en gezellig tijdens het eten geweest. Ik merkte aan mezelf dat wanneer Harry in de buurt was, ik me een stuk beter ging voelen en ik mezelf een stuk leuker vond.
Voordat hij het huis uit liep en naar huis ging, gaf hij me nog een envelop.
“Hierin zit de badge waarmee je de arena in kan komen vrijdag,” legde hij uit toen hij mijn vragende blik zag.
“Hoe laat kan ik komen?” vroeg ik en ik had er nu al zin in.
“Wij zijn er vanaf half 10, dus vanaf dan,” zei hij grijnzend en hij leunde even tegen de deurpost. “Ik kom gelijk uit school,” beloofde ik en we namen afscheid van elkaar met een knuffel. Ik zwaaide nog even naar Niall, die Harry op kwam halen en sloot toen de deur achter Harry met een grote glimlach.
Reacties:
Leuk!! c: ik hoop niall