FanFic.nl

niet te geloofen

H5

het is een week later, naardat we onze spullen hebben gehaald.
ik zat al heelemaal klaar aan de ondbijt tafel. daar ging de bel weer.
ik rende naar de deur, het was Saskia. ik liet haar binnen.
samen pakte we mijn hut koffer.
en legte hem in de koffer bak.
ik gaf mijn ouders een kus, en ik beloofde dat ik veel briefen zou stuuren.
toen vertroken we naar nikky en Chloë.
nikky's moeder liet nikky bijna niet gaan. ze ging der zo missen.

*op het sation*
we vallen nog al op met onze dieren. ik had een rat, Chloë een uil, en nikky een varkentje.
daar was het de pilaar tusen, peron 10 en 9.
de ingang van het peron 9 3/4.
ik zuchte heel zagjes, ik dagt dat niemand het gehoord had. en dat was ook de bedoeling. maar helaas, Saskia had het gehoord.
'gespannen?' (saskia)
'ja best wel' (ik)
ze legt een hand op mijn schouder, en kijkt me aan.
'wij eerst?'(saskia)
'oke' zech ik en ik slikte.
samen rende we door het portaal.
er ging een kleine warme tinteling door me heen.
ik had mijn ogen dicht gedaan.
ik makte me ogen open, en voor me stond een gigagantiese rode stoom locomotief.
we liepen een stukje door zo dat de andere ook plaats hadden om het peron op te komen.
eerst kwam Chloë, daarna Nikky en Saskia's moeder.
saskia nam ook afscheid van haar moeder, sammen liepen we de trein in.
nog 5 minuten, en dan vertrekt de trein.
we zaten met ze alle in een cópon.
op eens staat een jongen aan de cópon deur.
de dezelfde jongen die me gewaarschuwd had voor de steen met een plas water er voor.
'mag ik er bij komen zitten' zij hij net een coole ondertoon in zijn stem.
'wat kom je hier doen Scorpius!' (saskia)
'laat maar jullie wille me niet' (scorpius)
en hij draaide zich om om weg te lopen.
'wacht!!!' riep ik plost, wat bezielde mij?
hij keek me met zijn prachtige groennen oogen aan.
'van mij mag je er wel bij kommen zitten' (nikky)
'dankje' (scorpius)
en hij kwam naast mij zitten, het was een tijd lang heel erg stil. tot dat Chloë plots 'waarom doet dat stome ding het niet meer' riep.
we kijken Chloë aan.
'wat is er?' (nikky)
'mijn telefoon doet het niet meer' (Chloë
'nee, inderdaad. hier werken geen elecktrise dingen niet.
dus ook al heb je een weker bij je hebt doet hij het niet. de tijd blijft wel lopen, maar hij maakt je niet meer waker' (saskia)
chloë trekt een gezicht van "ik kan niet zonder mijn phone!"
ik moest zagjes grinnike.
waarop ik een doodelijke blik van chloë terug kreeg.

naar dat het weer een lange tijd stil was geweest maakte scorpius de op merking: 'jullie zijn tog instrommers?, hoe weeten jullie nu in welke afdeling je komt?'
'ze woorden op gehaald door profeser Lourits op het station.' (saskia)
'profeser Lourits?' (nikky)
' ja de leeraar voor verzorging en fabel dieren, hij zal je wel op vallen hij is nooit gekleed in een gewaad, maar altijd in veel te groote dreuzel kleeding. met mini voetjes. en het hooft van huffelpuf.' (saskia)

*op het peron*
omgekleed en supper zenuwactig.
daar kwam een man aan met gewoon "dreuzel" kleding aan.
'Chloë, Larsa, Nikky hier heen!' (meneer lourits)
we gave saskia nog een knuffel, en liepen naar meneer lourits.
ik azelde een beetje ik stond bij scorpius. geen idee waarom ik niet bij hem weg wauw.
maar tog liep ik van hem weg.
toen ik me omdraaide zag ik dat hij ook naar mij keek.
ik wert plots zo rood als een tomaat.
waarom!? waarom!?
ik draaide me snel terug zo dat hij me niet zou zien.

we moesten van meneer hem volgen naar een het einde van het peron.
daar stonde 4 beezems.
'maar we kunnen nog hellemaal niet vliegen' (chloë
'dat weet ik dus ga ik het jullie zo snel mogelijk leeren' (meneer lourits)
nikky vond het duidlijk niks, ik terouwens ook niet.

na een beetje geoefend, en een kortje les waren we dan eindelijk onderweg naar het kasteel.
we kwamen aan op de binnen plaats. daar konde we de bezums gewoon laten staan. en moeste we meneer lourits volgen naar het kantoor van professer Anderling.
meneer riep tegen het standbeeld van de groote vogel, die de ingang vormde "de grote kat!".
en de trap verscheen. we stapte er op, en werde zo naar boven getild.
boven aan stonde we voor een groote houte deur, we klopte aan.
'binnen' (Profeser Anderling)
Chloë maakte de deur open. profeser anderling zat achter haar beuro, en stond op
'fijn jullie te zien, en hoe was de reis?' (profeser anderling)
'goed profesor' (Chloë
'oke we moeten op schieten, de seremonie begind zo. dus iedereen komt omstebuurd op de stoel zitten. het kruikje staat in de groote zaal.dan leg ik de hoed op je hooft. vervolgens gaan we gezamelijk naar de groote zaal, jullie moeten wel via een andere ingang. ik moet via de leraaren kammer. en jullie door de groote deur.' (profeser anderling)
chloe ging als eerst op de stoel zitten, grifoender! riep de hoed bij haar.
toen ging ik op de stoel zitten. ik hoorde een diepe zucht uit de hoed kommen. 'lastig hoor, wat zou je zelf willen?' (de hoed)
ik bedacht me dat ravenklauw me al heel erg intereseerde en dat meisje was mijn schilderij ook van ravenklauw was.
dus dat hoorde doe hoed. 'primma keuze, RAVENKLAUW!' riep de hoed vooral dat laatse was erg hard.
en nikky werd ingedeeld bij huffelpuf.
we kregen van mevrauw nog een schabloon van ieder afdeeling. die we zo snel mogelijk op ons gewaat moesten naaien.

*in de groote zaal*
we slopen vlak achter de 1e jaars door, voordat we gingen zitten knufelde we elkaar even.
ik nam plaats naast saskia, 'heey, zit je in ravenklauw? wat geweldig' (saskia).
'ja, nikky zit in huffelpuf, en hloë bij grifoender.' (ik)
'o de seremonie begind' (saskia)
'als ik je naam roep kom je op het krukje zitten, en zet ik je de sooteer hoed op je hooft. Abelia Adelaer!'
riep een magere kleine vrouw met een hooge stem.
'wie is dat?' (ik)
'profeser konings, ze is het hooft van zwaderig. en een kreng, ze is ook leraar van verweer tegen de zwarte kunste, wedden dat je een hekel krijgt aan dat vak. zo als de meeste'
naar dat alle 1e jaars warren in gedeeld, had profeser anderling nog een troespraap:

ik wil graag iedereen welkom heeten op zweinstaan.
en ik wil de 1e jaars èn de rest van de leerlingen er op wijzen, dat het strikt verbooden is om naar het verbooden bos tegaan. dan zal het warschijnlijk het laatstse zijn dat je doet.
er zijn dit jaar geen veranderingen met leeraaren. en dit jaar is het weer tijd voortoverschool toernooi.
*je hoorde een flink ge klap en gejuig.*
stilte! over ongeveer 3 weeken zullen wij met alle leerlingen die op dat moment 17 zijn, naar Beauxbaton vertreken. niet alle leraaren gaan mee.
Verder heb ik niks meer te melden, dus eet smakelijk!
de profester klapte 2 keer in haar handen en er verscheen een groot bufet op elkr tafel.

na dat we gegeeten hadden. ginggen we met de heelen afdeeling naar de afdelings kamer.
en de slaap zaalen. Lisa Sprank is het klassen hooft van ravenklauw dit jaar. ze is ook 3e jaars.

later in de slaapzaal. ik kan niet slaapen kan alleen maar aan Scorpius denken. wat is er tog met me. als ik er genoeg van heb pak ik me boek die ik gekreegen heb bij goudgrijp.
er stonden echt veel spreuken en bezweringen in. natuurlijk.
maar 1 viel me wel erg op. Bombarda. Deze spreuk laat bijvoorbeeld sloten ontploffen.
die leek me wel bruikbaar, en intresand om te leeren.
ik viel niet veel latter in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.