Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » The fate of the Malfoy family » 11.
The fate of the Malfoy family
11.
De winkelstraat lag er stil en verlaten bij. Ruiten waren dicht getimmerd en winkels waren gesloten. De weinige mensen die er waren liepen een beetje doelloos rond, en wisten eigenlijk niet waar ze heen moesten. De Wegisweg was grauw en grijs anders kon Draco het niet omschrijven. Het leek in niets meer op de winkelstraat die hij zo gewend was. Het enige dat kleur had was een gebouw achter in de winkelstraat en dat er echt uitsprong tussen de gesloten winkels. Tovertweelings topfopshop. De winkel van die walgelijke Wemel tweeling, maar zelfs hun winkel leek nu gesloten te zijn. Draco stapte Klieder & Vlek binnen. Zelfs in de boekwinkel was nauwelijks iemand, terwijl er toch leerlingen van Zweinstein zouden moeten zijn die net als hij schoolboeken moesten halen. Of hadden meer mensen net als moeder het maffe idee gehad om de schoolboeken maar te bestellen? Was er daarom nauwelijks iemand in de winkel.
‘Gelukkig, hoeven we alleen maar dat boek voor verweer tegen de zwartenkunsten te kopen Ginny, Je kunt het oude boek toverdranken krijgen van je broers en pa’s boek dreuzelkunde’ hoorde Draco een mollige roodharige vrouw tegen haar dochter zeggen. Wemels Jak!
‘Ma, dit boek is afschuwelijk!’ zei de Wemel dochter die in een boek bladderde.
Draco liep naar de moeder en haar dochter toe, om te kijken over wat voor boek. Die bloedverraders het hadden. Op de tafel waar ze voorstonden lag een grote hoeveelheid boeken. Op de omslag stond in warrige letters VERVLOEKINGEN en een plaatje van een toegetakelde heks, die om de zoveel seconde een kreet van pijn liet horen. Het was inderdaad een afschuwelijk boek, zoals het Wemelmeisje zo goed verwoord had. Draco begon bijna te geloven dat tante Bellatrix de nieuwe leraar verweer tegen de zwartenkunsten was. Wie anders kon er voor zo’n boek kiezen. En als het zijn tante niet was kon het niet anders dat dat het iemand was, die net zoveel van pijn genood. Hij pakte een van de boeken van de tafel en nam het onder zijn arm. De toegetakelde heksen schreeuwde in koor. Dat ging nog leuk worden tijdens Verweer tegen de Zwartenkunsten lessen. Nu moest hij alleen nog het boek voor Dreuzelkunde zoeken. Maar waar in Merlijnsbaard stond dat. Hij liet zijn blik op de verschillende tafels vallen, maar het boek dat hij zocht, kon hij niet vinden. Als nou nog wist hoe het boek heette dan ging het misschien gemakkelijker, maar eigenlijk was de titel hem al ontgaan tijdens het lezen van zijn boekenlijst en laat het nou net zo zijn dat hij zijn boekenlijst thuis had laten liggen, in zijn haast om weg te kunnen. Even had hij moeder smekend aangekeken maar die bleef er bij dat het niet slim was om naar de Wegisweg te gaan. Dus had er voor Draco niks anders opgezeten dan met de collectebus te rijden, waar hij kotsmisselijk uit was gekomen en dan moest hij straks ook nog terug met de collectebus. Maar daar moest hij nu maar niet veel aandenken, want zo ver was het nog niet. Het belangrijkste op dit moment was dat hij het Dreuzelkundeboek vond. Welke malloot had besloten dat Dreuzelkunde een verplicht schoolvak werd? Al wist Draco hier eigenlijk het antwoord al op. En het deed hem goed om die gene in zijn hoofd een malloot te noemen. Genoeg. Als de Heer van het Duister te horen kreeg dat Draco hem een malloot vond, was diens wraak waarschijnlijk alles behalve zoet. Het boek. Als hij zo doelloos bleef rond kijken vond het natuurlijk nooit. Hij keek om zich heen of hij de winkelier zag maar die was nergens te bespeuren. Er zat niets anders op dan naar de stomme Wemels lopen en het aan hen vragen. De Wemels waren volgens vader experts op het gebied van dreuzels en dat was een verraad aan hun bloedzuiverheid. Draco haalde diep en adem en liep op mevrouw Wezel en haar Wezeldochter af, die inmiddels bij andere boeken aan kijken waren. Boeken die ze nooit konden betalen.
‘Hé Wemel!’ begon hij ,de vrouw keek hem beledigd aan en draaide zich toen om. Hij moest het vriendelijk vragen, maar het was zo moeilijk om aardig te zijn tegen een Wemel. Simpelweg omdat ze dat niet verdienende ze waren de grootste familie van bloedverraders en dan hadden zo iets van zeven kinderen die in de voetsporen van hun ouders stappen, en rond hingen met modderbloedjes. Hij haalde opnieuw diep en adem en slikte en deed toen toch het onmogelijke, dat gene waarvan hij gehoopte het nooit te hoeven doen.
‘Mevrouw, mag u iets vragen?’
Nu draaide ze zich naar hem toe en keek hem vuil aan. Bij Merlijn nu was hij vriendelijk tegen haar en dan was het nog niet goed.
‘Wat dan!’ riep ze een beetje geïrriteerd.
‘Waar ligt het boek voor dreuzelkunde?’ het had aardiger gekund, maar dat verdiende ze eigenlijk niet eens, ze was ook bot naar hem ,terwijl hij juist geprobeerd had om vriendelijk te zijn.
‘Daar!’ zei ze bot terwijl ze op een kast helemaal achterin de winkel wees. ‘Maar het kan ook goed zijn dat het nu op een van de tafels ligt, aangezien het een verlicht schoolvak is geworden, dan moet je daar maar kijken’
Draco mompelde een niet gemeend bedankje en liep naar de kast die de vrouw had aangewezen. De kast stond inderdaad vol met boeken over dreuzels. Maar welke was het? In zijn poging om vriendelijk te zijn, wat gefaald had, was hij vergeten om te vragen hoe het boek heetten. Misschien dat als hij de titel zag hij hem zich weer kon herinneren. Maar dat was niet het geval geweest. Hij zuchtte en staarde naar de kast niet wetend wat hij nu moest doen. Want hij had geen zin om die Wemel opnieuw naar het boek te vragen.
‘Kan ik je helpen?’
Draco draaide zich om en zag een meisje staan met lang zwart haar en fel groene ogen. Ze deed hem denken aan Goedleers een meisje dat in het jaar zat en in de zelfde afdeling. Maar dit meisje was jonger, het kon heel goed dat ze ook in Zwadderich zat, want ergens dacht Draco dat hij eerder had gezien.
‘Je keek zo bedenkelijk, kan je het boek vinden?’
‘Nee, ik ben de titel vergeten’ antwoordde Draco.
‘Gezinsleven en gewoonte der Britse dreuzels’ zei het meisje terwijl ze op een lijst keek. De boekenlijst vermoede Draco. Ze liep naar de kast toe en pakte er twee exemplaren van het boek uit en gaf er eentje aan hem.
‘Bedankt’ mompelde hij. Ze keek hem even doordringend aan en liep toen zonder iets te zeggen weer weg. Met zijn twee boeken liep Draco naar de toonbank en rekenende zijn boeken af, bij de winkelier die weer was verschenen. Met snelle passen liep hij de winkel uit en boste tegen een kleine mollige vrouw aan met roodhaar. Nee, hé, dacht hij, niet dat Wemelmens weer.
‘Kan je niet uit kijken!’ riep ze kwaad toen zij en haar dochter hem voorbij beende. Waar waren Harry Potter en die zoon van haar eigenlijk? Niet dat hem dat ook maar iets kon schelen. Hij had nog geen zin om naar huis te gaan, maar nu hij zijn boeken had was hij klaar op de Wegisweg. Met tegenzin liep hij terug naar de poort die de Wegisweg scheiden van de dreuzelwereld. Hij liep de poort door en kwam in een gezellig cafeetje terecht, waar maar een aantal mensen zaten. Van buiten klonk een ijselijke gil, Draco keek om het hoekje van de deur van de het Café dat de Lekke Ketel heetten. En zag zijn tante staan, ze had haar toverstok in de hand en gierde het uit van plezier. Wat had dat mens nu weer gedaan?
‘Draco!’ riep ze.
Zo snel als hij kon rende Draco weer naar de muur achter in de Lekke Ketel en tikte drie keer met zijn toverstok op de stenen. Voor hem openende de poort zich. Zo snel als hij kon rende hij de Wegisweg weer in.
‘Draco, ik vind je wel, waar je dan ook bent, kom dan uit je schuilplaats!’ hoorde hij zijn tante achter zich schreeuwen. Zo snel als hij kon liep hij een steegje in. Hopelijk kon ze hem hier niet vinden. Dat mens was echt gestoord.
‘Mama!!!!’ gilde een meisjes stem. ‘Mama!!!’
Draco bleef rillend in zijn hoekje zitten, na een tijdje was het stil. Voorzichtig kwam hij uit zijn schuilplaats tevoorschijn en zag het meisje dat hem eerder die dag geholpen had in de boekwinkel, op de grond liggen. Ze lag daar maar doodstil. Draco hoopte dat ze niet dood was. dat Bellatrix- hij was er van overtuigd dat dit het werk was van zijn tante- haar niet vermoord had.
‘Ehum… meisje kun je me horen?’
Reacties:
OEWHHH!!! Awesomeeeeee!
Ik keek vandaag de Reliek van de Dood, part one en two, is ik hoop dat je daar snel aankomt, =).
Want alleen draco loopt naar Youknowho, =)
Kuzzz
ik wil dat mens gewoon slaan, echt belatrix, wat hebben ze uitgestoken toen dat mens geboren was, haar op de grond laten vallen?
jij weet echt hoe je je lezers van je personage 's kan laten houden (of haten in dit geval)