Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » The fate of the Malfoy family » 12
The fate of the Malfoy family
12
Het meisje bewoog niet, haar lange zwarte haar lag als een sluier op de grijze kille stenen. Ze was zo stijf als een plank en reageerde niet , liet geen teken van leven blijken. Hoe hard Draco ook sprak. Bellatrix had haar vermoord, het kon niet anders. Hij wilde niet dat het meisje dood was, ook al had hij haar maar één keer heel kort gesproken, hij wist dat ze aardig was. Ze verdiende het niet om gedood te worden. Ze leek nog zo jong - hooguit een jaar of vijftien – zoals ze daar lag.
'Meisje, alsjeblieft zeg dan wat!' fluisterde Draco wanhopig. 'Alsjebieft'
smeekte hij. Maar het meisje bleef roerloos liggen. Angstig keek Draco om hoog naar de grauwe lucht boven, maar er was geen duister teken te zien, er was geen moord gepleegd, het meisje moest nog in leven zijn, dat moest. Hij schudde haar stijve lichaam heen en weer. Werd iemand die dood was al zo snel stijf? Ze was nog niet echt lijkbleek viel hem op, dan moest ze toch reageren. Waar was haar moeder eigenlijk? Had die de gil van haar dochter niet gehoord? Hij proefde de ijzersmaak van bloed toen hij hard op zijn lip beet om niet in huilen uit te barsten, om niet te gaan huilen om een meisje dat hij nauwelijks kende, waar hij nauwelijks mee gesproken had. Wat was er met hem gebeurt, vroeger, een jaar geleden had hij, het meisje gewoon laten liggen, sterker nog dan was hij haar arrogant voorbij gelopen, had hij haar geen blik geschonken. Dan was ze gewoon een van de vele geweest die hem niets konden deren, waar hij niets mee te maken wilden hebben. Hij had gehoopt dat hij op de Wegisweg kon vluchten van alle ellende thuis, maar nu hij hier zo op zijn knieën naast een lichaam zat, waar geen beweging in te krijgen was, begon Draco bang te worden dat de Heer van het Duister een vloek over zijn familie had uitgesproken, een vloek die er voor zorgde dat ze zich nergens meer veilig konden voelen. Woest veegde hij de traan weg die over zijn wang liep, nog nooit in zijn zeventien jaar was hij zo ongelukkig geweest. Als hij moediger was geweest en de kracht had om het te doen, had hij zich zelf van het leven berooft, maar die moed had hij niet, hij was te laf, daarbij dat kon hij moeder niet aan. Hij kon het gewoon niet, hij staarde naar het gezicht van het meisje, er was iets vreemds aan het gezicht, al kon hij niet zeggen wat.
Ze liep met grote arrogante passen de Lekke Ketel binnen. Draco was zo'n dom jong. Natuurlijk was hij meteen gevlucht, ze had ook niet anders verwacht. Draco zag gewoon niet in hoe gaaf het was om iemand te doden, om iemand voor het laatst in de ogen de kijken, zo ook de dreuzel die ze gedood, vlakbij de Lekke ketel omdat de vrouw tegen haar opgelopen was, en niet de moeite nam om sorry te zeggen. Niet dat ze dat zelf gedaan zal zou hebben, maar het ging er om te ze een reden had, om zich zelf een plezier te gunnen, om te kunnen genieten van de aanblik van het levenloze lichaam midden in de winkelstraat van Londen. Heerlijk! En dan dat domme kind dat voor Zwik & Zwachtels gestaan had. Dapper als ze was had ze, haar Bellatrix van Detta een vriendelijke blik toegeworpen, wat ze nooit had moeten doen, het was nog maar de vraag of het meisje de vloek kon overleven. Ze leefde nog, want Bella had een zelf bedachte vloek op haar uitgesproken. Een vloek die niemand van haar verwachten en juist daarom was hij zo leuk. Iemand zal ooit op de gedachten komen dat ze een vloek bedacht die alleen ongedaan gemaakt kon worden met ware liefde. Want zij Bellatrix haatte liefde. Liefde was zo zoet en dat haatte ze, zoet. Als het meisje niet binnen vierentwintig uur haar ware liefde vond wat zeer onwaarschijnlijk was, was ze dood, Bellatrix lachte vals bij de gedachten. Over vierentwintig uur kon ze weer springen van geluk, geluk dat iemands leven voorbij was.
Reacties:
Dat, is echt heel slim van haar. Cool! Eigen bezwering! Vooral dat het over liefde gaat. Ware liefde. Sommige mensen die trouwen hebben niet eens ware liefde
dus dan is het inderdaad moeilijk om niet binnen 24 uur te sterven.Dusja nu weten we dat dat meisje Draco's vrouw word, waarvan de naam me even ontschoten is. (Shame on me!)
Snel verder! Ik ben benieuwd wat er verder gebeurd.
Fijne feestdagen!
Jemineee...
Dat einde is idd geniaal!
Heb ik al gezegd dat je grandioos bent!?
Dat einde geeft hoop, hoop die Draco nog niet heeft gevoeld.
Ik hoop echt.
Ik vindt het bijzonder hoe je mensen kan beschrijven dat je ze kan liefhebben, haten, of dat je je machteloos voelt.
Echt vet knap!
I do like it!
xx
Ik moet allang slapen, maar ik lees het toch even snel. *smiles*
Dit is zoo freaking cool! Je bent geniaal meis! (;
Nu ga ik slapen, want ik ben echt doodop.
Xo
Het is inderdaad een mooi einde van dit hoofdstuk.
Ik ga snel weer verder met lezen! Helaas nog maar 1 hoofdstuk