FanFic.nl

Love can save lives ~ Harry Syles

prologue.

Zachtjes hoorde ik de regendruppels tegen mijn raam tikken. Drup drup. Drup drup drup. Drup drup. Ik glimlachte zwakjes, maar besefte al snel genoeg dat dit de laatste keer zou zijn dat ik op mijn kamer kon genieten van deze Ierse regenbuien. De meeste mensen zullen nu denken: maar regen is toch regen? Ja, dat klopt. Maar sinds ik hoorde dat ik naar Londen zou verhuizen, begon ik van elk klein detail in de omgeving te houden. Van de gepensioneerde buurman die altijd naar iedereen die zijn voortuin durfde te betreden schreeuwde, tot de lelijke paardenbloemen in het gras, waarvan de helft al dood was.
Ik kon het gewoon niet beseffen. Ik moest afscheid nemen van mijn vriendinnen, mijn lieve vriendinnen waar ik alles aan kon vertellen. Ik moest afscheid nemen van mijn huis, waar ik was opgegroeid. Waar ik de liefde kreeg die je van je familie hoort te krijgen. Alles. Mijn leven was niet perfect, maar goed genoeg. Ik had alles wat ik nodig had: lieve ouders, een geweldige halfbroer, een lieve familie en de beste vrienden en vriendinnen die je je maar kon voorstellen. En dat alles – of nou ja bijna alles, want mijn ouders en broer gingen mee- zou ik nu verliezen. En dat allemaal omdat mijn vader een hogere functie had gekregen op zijn werk en nu in Londen moest werken.
Ik pakte de laatste spulletjes van de grond, keek nog één laatste keer uit het raam, en verliet mijn kamer.
Op mijn weg naar beneden gleed ik met mijn hand langs de muren, de trapleuning, de traptreden waar ik net nog op stond, alles wat ik tegen kwam. Ik had duizenden gevoelens tegelijkertijd, en op één na herkende ik er geen een.
Het enige gevoel dat ik herkende was heimwee. Heimwee, waarvan ik al wist dat ik het ging voelen met dat ik de auto in zou stappen.

Reacties: