FanFic.nl

Crucial Moments

Severus Sneep

Severus Sneep trok zijn zwarte mantel aan en keek in de vlekkerige spiegel die in zijn kantoortje stond. Zijn spiegelbeeld was wazig en mogelijks zelfs bleker dan anders. Hij strekte zijn vingers enkele malen en liet ze door zijn vettige haren glijden. Vervolgens stroopte hij zijn mouw op en zuchtte: het Duistere Teken brandde nog steeds op zijn onderarm en riep hem op om zich bij zijn meester te voegen. Straks zou hij het schoolgebouw uitlopen en buiten de poorten van Zweinstein Hogeschool voor Hekserijen en Hocus-Pocus verdwijnselen om de Heer van het Duister onder ogen te komen. Hij liet zijn bleke vingers over het smerige teken glijden. Vanavond was de kans groot dat hij zou sterven, realiseerde hij zich: hij had de Heer van het Duister te vaak gedwarsboomd en bescherming geboden aan degenen die Hij het meest verachtte… Heer Voldemort zou niet mals voor hem zijn.

Maar voor hij zou beginnen aan zijn hachelijke onderneming moest hij eerst nog orde op zaken stellen. Hij zette zich voor zijn schrijftafel en rommelde in de bijhorende laden. Te midden van de vele gedroogde padden die hij er bewaarde viste hij een stuk verfrommeld perkament, een ganzenveer en een flesje inkt op. Hij streek het perkament glad, doopte zijn ganzenveer in de inkt en begon aan een moeilijke, maar eerlijke brief.

Beste Potter

Wanneer deze brief tot jou komt betekent dit dat ik er niet meer ben en dat professor Perkamentus deze brief gevonden heeft tussen mijn persoonlijke spullen op Zweinstein.

Vooraleer: zie dit niet als een daad van barmhartigheid naar jou toe, maar eerder als een persoonlijke biecht van een man die veel geleden heeft.

Ons verleden heeft misschien weinig met elkaar gemeen behalve enkele aspecten waarvan de meesten te verloochenen zijn:
1) We zijn beiden halfbloeden en hebben een jeugd achter de rug waarbij ons veel is ontzegt.
2) We zijn beiden gefascineerd door de Magie van de Zwarte kunsten. Alleen heb ik een voorliefde voor de praktiserende kant ervan en prefereer jij om er tegen te strijden.
3) De derde reden zal vast geen verassing zijn, maar ik zou glashard liegen mocht ik zeggen dat ik geen hartgrondige hekel aan je heb.
4) We hebben alle twee veel gegeven om één vrouw: je moeder.

Laat mij alsjeblieft alles verklaren vooral leer je deze brief zult verscheuren en wegwerpen . Ik kende je moeder nog voor ze naar Zweinstein kwam en heb haar, haar ware identiteit onthult nog voor ze haar brief kreeg. Jazeker we waren vrienden. Lilly was in die jaren een mooi, jong meisje dat het leven vol vreugde omarmde. O, nooit zal ik haar enthousiasme vergeten, haar levenslust en haar zin om goed te doen in deze barre wereld. Evenmin zal ik nooit haar zijdezachte huid vergeten, haar golvende haren en haar opmerkelijke groene ogen… Ogen die jij van haar hebt geërfd Potter. O, hoe vaak heb ik gehoopt dat zij en ik samen een toekomst konden opbouwen?

Helaas de donkere tijden oordeelden er anders over. Jong en naïef als ik was, werd ik verblind door de mogelijkheden van het duistere pad. Ik liet me verleiden door Heer Voldemort die me alle facetten van de Zwarte Magie liet zien. Ja, ik werd een dooddoener en was daar trots op. Je moeder daarentegen weigerde om, om te gaan met zoveel verderf en keerde zich van me af . Enkele jaren later trouwde ze met die vermaledijde James Potter.

Maar toch… toch bleef ik om je moeder geven.

Deze brief heeft je tot nu toe vast met weerzin vervult. Wel, weet dat ik jou altijd een stiekeme hand boven het hoofd heb gehouden. Om te beginnen heb ik na Voldemorts val zoveel mogelijk dooddoeners aan de galg gepraat zodat ze zich niet zouden wreken op jou. Daarnaast heb ik je leven meerdere malen gered toen je eenmaal in Zweinstein was. Het was ik die verhinderde dat Krinkel je om zeep hielp tijdens je eerste Zwerkbalwedstrijd, het was ik die Krinkel constant hinderde in de hoop zijn zoektocht naar de Steen der Wijzen aanzienlijk te vertragen… Waarom ik dit deed? Nogmaals: uit liefde voor Lilly, en ook voor je vader die ooit mijn leven redde.

Uit liefde voor je moeder keerde ik nog voor Voldemorts val terug naar het rechte pad en deed ik wat ik kon om Perkamentus te steunen in zijn verweer tegen de Heer van het Duister. Zonder schroom durf ik te stellen dat ik meerdere levens heb gered in de periode dat ik spioneerde voor Perkamentus.
Ik verwacht hiervoor geen complimenten of een staande ovatie. Ik beweer ook niet dat ik popel om je nog verder te beschermen. Wanneer ik vanavond sneuvel dan nog heb je een legertje aan onderdanen om je te beschermen: Professor Perkamentus, je meer getalenteerde vriendin Griffel, de volledige familie Wemel en die smerige Zwarts zijn er enkelen van… Het enige wat ik wil is dat jij mijn levenswandel kent Potter of beter dat je ze begrijpt. Met deze woorden leg ik mijn pen neer, mogelijks voorgoed… Wie weet wat de Heer van het Duister voor mij in petto heeft? Het enige dat ik zeker weet is dat ik de fascinatie voor je moeder al die jaren als een geheim met me meedraag en dat niemand, zelfs Voldemort deze ooit heeft ontrafelt.

Hoogachtend

De beste vriend van je moeder.
Professor Severus Tobias Sneep

Sneep knipperde met zijn ogen en staarde naar de geschreven brief die voor hem lag: had hij dit echt geschreven? Langzaam gleden zijn ogen over de geschreven tekst. De brief bevatte alle waarheden die hij in zijn hart droeg, maar verzweeg ook de meest verschrikkelijke. Hoe kon hij ooit aan Harry opbiechten dat hij het was die geheel ongewild Lilly Potters verraden had aan de Heer van het Duister? Hoe kon hij zijn spijt hiervoor uitdrukken? Hoe kon hij hier ook maar vergiffenis of begrip voor vragen? Severus voelde tranen opwellen in zijn ogen. Het was al jaren geleden dat hij nog gehuild had om het verleden, maar ditmaal stond hij voor een hartverscheurende keuze: zijn grootste wandaad neerschrijven of het meenemen in een vermoedelijk eenzaam graf… Pas toen de klok in zijn kantoor aangaf dat er een uur was verstreken, nam hij een definitief besluit. Hij nam de brief die hij zo nauwkeurig had opgesteld, verfrommelde die en verbrandde ze vervolgens met de punt van zijn toverstaf.
Daarna sloeg hij zijn mantel stevig om zich heen en beende zijn kantoor uit. Als hij vanavond zou sterven zou hij vast een miezerige herinnering zijn in Harry Potters geheugen wist hij, maar daar had hij om gevraagd. Als hij in leven zou blijven, zou hij verder boete doen voor de zonden uit zijn verleden. Pas als hij zijn schuld had ingelost zou hij Harry recht in de ogen durven kijken en zijn allergrootste misdaad opbiechten. Tot die tijd zou hij met gevaar voor eigen leven Voldemort moeten bespioneren.

Reacties:

Lily zei op 13 juni 2016 - 23:34:
Wat een ongelooflijk indrukwekkend stuk! Ik heb het met plezier gelezen!

Rebella zei op 1 jan 2014 - 14:59:
Ooh
Dit is zo...Severus.
Echt waanzinnig hoe je zijn karakter zwijgend hebt uitgedrukt.
Echt heel goed.
Een puntje op de I.
xx

Rukia zei op 26 dec 2013 - 23:18:
waarom verbrand hij hem nu?
Ah ja, echt goed geschreven, je kon gewoon zo met sneep mee voelen
op naar de volgende

narcissa zei op 26 dec 2013 - 20:08:
Gaaf,
leuk schreven.
Ik wist van begin af aan al dat sneep eigenlijk een schatje was haha.