FanFic.nl

The eyes of the Prophet

Emerald

De bewusteloze Freya werd naar een van de zijkamertjes gebracht en op een stro zak gelegd. Enkele mensen die als bloeddonor optrokken met de Autoriteitsleden ontfermden zich over haar en weerden alle hulp van Eric.
‘Ik weet best hoe ik voor haar moet zorgen.’ Donderde hij kwaadaardig. ‘Ga op zij! Ik heb slagvelden meegemaakt als krijger, ik weet hoe ik iemand moet oplappen.’
‘Dat is al een hele poos geleden.’ Sprak een mollige vrouw met vurige lokken en diverse littekens in haar hals. ‘Wij daar in tegen weten wél nog hoe het is om mens te zijn.’
Dus moest Eric toezien hoe Freya door een hoop onbekende handen werd verzorgd. Een bleke, gespierde jongeman streek haar haren naar achter en depte haar bezwete gezicht schoon. De mollige vrouw haalde een pot mosterd en deed de vuilgele smurrie tegen de zieneres haar lippen. Na enkele minuten verroerde Freya zich weer.
‘Ze komt bij.’ Zei de mollige vrouw opgelucht maar niet zonder trots tegen Eric. ‘Maar hou je kalm, de eerste uren moet ze zich rustig houden en zeker niet gaan slapen.’
Eric wuifde haar goede raad echter in de wind en knielde onmiddellijk neer naast het verzwakte meisje. Freya’s ogen stonden wazig en haar lippen vormden enkele onhoorbare woorden.
‘Freya! Het is Eric hier.’ Probeerde hij zo voorzichtig mogelijk en hij beroerde haar hand. Freya keek hem vermoeid aan, zelfs de groene kleur van haar ogen was opmerkelijk doffer dan anders. ‘Freya.’
‘Het is goed met mij.’ Mompelde ze uitgeput. ‘Hoe was mijn voorspelling?’
Geen flauw idee, wou Eric zeggen maar in plaats daarvan murmelde hij: ‘Best goed, de Autoriteit is momenteel aan het beraadslagen.’ Freya sloot haar ogen en kreunde zachtjes. Blijkbaar deed heel haar wezen pijn. Eric boog zich voorover en fluisterde zo zachtjes dat niemand anders het kon horen. ‘Als je wilt kun je mijn bloed drinken… Een paar druppeltjes en je voelt je direct beter.’
Freya kneep haar lippen afkeurend samen en haar blik sprak boekdelen. Even later kwamen haar twee menselijke soortgenoten het kamertje weer binnen. De vrouw droeg een kom warme soep met zich mee en de knaap had een teil water in zijn armen. ‘We gaan je even verfrissen, meid.’ Kwetterde de vrouw opgewekt ‘En daarna krijg je van ons een soep op basis van paardenbloed, kruiden en bonen. Hij smaakt niet al te best, maar het is een echt krachtmiddel wanneer je volledig uitgeput bent. Ik en Edward kunnen het weten.’ Ze grijnsde haar gelige tanden bloot en stuurde Eric naar buiten. ‘Jij hebt hier niets te zoeken, vampier. Dit is een menselijke aangelegenheid. En wees nou niet zo jaloers op Edward die zou veel liever jou wassen dan dit grietje hier.’
De leefruimte was grotendeels leeggestroomd: de drie belangrijkste Autoriteitsleden hadden zich afgezonderd in een aangrenzende ruimte en de meeste vampiers deden zich discreet tegoed aan de opgesloten mensen in de schuur naast de hoeve. Eric zocht tevergeefs naar zijn maker en hield zijn blik gericht op de houten deur waarachter werd beslist over zijn toekomst. De twee vampiers die aan de deur stonden konden het niet weten, maar Eric ving meer op dan hijzelf wou: af en toe klonk de brute lach van Rosalyn afgewisseld door de koude stem van Salome. Het angstzweet brak hem uit, nog even en hij zou het verdict te horen krijgen. Hij ijsbeerde door de hoeve en hield er pas mee op toen Freya zich weer aan zijn zijde voegde. Ze was volledig gewassen en op haar wangen was weer wat kleur te bemerken. Ze glimlachte hem bemoedigend toe: ‘De Autoriteit heeft de vergaderingen afgerond.’ Deelde ze mee ‘Binnen enkele minuten doen ze hun uitspraak.’
Zwijgend knikte Eric terwijl zijn ogen nogmaals door de ruimte gleden in de hoop een glimp op te vangen van Godric. Enkele minuten later vloog de deur open en stapten de drie autoriteitsleden naar buiten, op de voet gevolgd door Godric. Eric fronste: had Godric dan iets in de pap te brokken? Salome stapte op Eric en Freya af. Verbeeldde Eric het zich of was haar gelaatsuitdrukking ietwat zuur alsof ze het niet eens was met de beslissing?
‘De Autoriteit heeft geoordeeld.’ Zei ze met galmende stem en alle vampiers troepten in geen tijd samen in de leefruimte om het verdict te aanhoren.
‘Aan de hand van Freya’s demonstatie kunnen we afleiden dat ze wel degelijk een zieneres is en de toekomst kan ontwasemen. De Autoriteit keurt haar aanvraag om haar diensten te verlenen aan de Vampiergemeenschap goed.’
De aanwezige vampiers applaudisseerden. Eric zuchtte opgelucht en Salome sprak verder met een verbitterd mondje: ‘Dit betekent dat Eric en Godric die haar hebben voorgedragen, recht hebben op vergiffenis voor hun eerder begane fouten en terug een respectabel aanzien krijgen binnen de kringen van de Autoriteit. Freya is bij deze ook verplicht om haar menselijke leven op te geven en zich te laten keren. Wanneer ze dit moet doen staat voorlopig vrij.’
‘De Autoriteit is benieuwt wat je ons in de toekomst zult bieden.’ Schalde Rosalyns stemgeluid, ze ging brutaal voor Salome staan en gaf Eric en Freya een bemoedigende klap op de schouder.
‘Je zult je ook moeten aanpassen aan je nieuwe functie.’ Kirde ze vervolgens tegen Freya. ‘Kom met me mee dan geef ik je kleren die passen bij een positie bij de Autoriteit.’ Ze greep Freya bij de hand en leidde haar weg. Godric glimlachte flauwtjes terwijl hij het tafereel gade sloeg. Salome keek echter beteuterd en sneerde verbitterd. ‘In dat geval ga ik maar. De Autoriteit kan niet lang zonder zijn oudste vertegenwoordiger.’ En ze schreed de leefruimte uit in een golf van blauwe stof.
De rest van de avond werd Freya’s goedkeuring van de Autoriteit gevierd: er werd muziek gespeeld en de aanwezige vampiers deden zich nu openlijk te goed aan mensenbloed. In de nabijgelegen hoeve werden worstelwedstrijden tussen vampiers gehouden – iets wat door de enorme kracht en snelheid van vampiers voor groots spektakel zorgde. Eric liet al het feestgedruis aan hem voorbij gaan en zocht krampachtig naar een ogenblik om Godric te spreken, maar hij had de indruk dat zijn maker hem meed. Ruim een uur na de uitspraak kwam Freya weer de leefruimte in, arm in arm met Rosalyn die haar fascinatie voor de zieneres niet onder stoelen of banken stak. Rolsayn had Freya helemaal opgetut en Eric kon zijn ogen niet meer van haar houden. Freya’s haar glansde meer dan gewoonlijk en was opgestoken met behulp van een gouden diadeem die één enkele smaragd bevatte. Ze droeg een nauwsluitende jurk uit een of andere donkergroene stof waarvan het lijfje was afgezet met brokaat. Rond haar hals ging een gouden medaillon met het embleem van de Autoriteit aan een eenvoudig zwart lint. Rosalyn zag hem kijken en kwam grinnikend naar hem toe terwijl de andere vampiers zich verdrongen rond Freya om haar nederig te begroeten.
‘Eric Northman is het niet?’ kwetterde ze op haar gebruikelijk, luidruchtige manier van doen. ‘Je bent vast opgelucht dat je minnares dubbel en dik geslaagd is voor de Ultieme Test.’
‘Ze is mijn minnares niet.’ Zei Eric bot.
‘Je blik verraadt anders wel dat je ernaar hunkert.’ Zinspeelde Rosalyn op haar gebruikelijke poeslieve stemgeluid en ze keek Eric schattend aan met haar priemende kraaloogjes.
Eric wende zijn blik af. ‘Ik ben gewoon bezorgd om haar,’ mompelde hij met op elkaar geklemde kaken. ‘Ze heeft een uitzonderlijk talent.’
‘Ze heeft inderdaad een uitzonderlijk talent.’Gaf de roodharige vampier toe ‘Maar dat is niet de enigste reden waarom je zoveel om haar heeft.’
Rosalyn kwam een stap dichter en Eric hield zijn blik krampachtig op Freya gericht die nu in gesprek was met de vampiervrouw die hen gisterennacht had ontvangen.
‘De Autoriteit heft belasting en kan juwelen eisen als schade vergoeding.’ Mompelde ze zachtjes en zoet ‘Toevallig had ik nog een fraai juweel bij me, maar ik heb hem zojuist doorgegeven aan Freya. Het is een diadeem die vermoedelijk tweehonderd jaar oud is, met in het midden een smaragd…’
‘Waarom heb je dat gedaan? Wat zijn je diepere bedoelingen?’
‘Waarom ik het heb gedaan is mijn zaak.’ Snauwde Rosalyn hard en vervolgens verviel ze weer in haar suikerzoete manier van doen. ‘Je weet toch wat de Christenen geloven omtrent smaragden?’
Eric schudde van nee en ze vervolgde ‘Volgens de overlevering hadden de engelen van God een prachtige gouden kroon gemeden om de hemel mee te sieren, maar plots pleegde één engel verraad. Dat verraad was zo schokkend dat er een schokgolf door de hemel ging. Door die schok kwam één van de edelstenen in de kroon los en viel deze op aarde.’
Eric murmelde iets en haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op, hij begon zich hoe langer hoe meer te ergeren aan de vampiervrouw. ‘Die steen was een smaragd.’ Grijnsde Rosalyn ‘En diezelfde steen zou nog één keer gezien zijn op het laatste avondmaal. Hij was vervat in de zilveren beker waaruit de Messias dronk en niet veel later werd er weer verraad gepleegd.’
‘Wat wil je nou zeggen?’ Grauwde Eric agressief en diverse bewakingsvampiers begonnen te knarstanden, maar Rosalyn lachte enkel honend alsof hij een klein kind was dat zich aanstelde.
‘Dat zal de tijd laten blijken.’ Schaterlachte ze en ze spreidde haar armen joviaal ‘Tijd is een remedie tegen alles zei mijn moeder me en ze had nog gelijk ook.’
Ze riep haar nakomelingen bij zich en waggelde vervolgens weg met hen, met achterlating van een verwarde en gefrustreerd Eric. Hij bleef zo staan totdat een lichte hand zijn arm beroerde: het was Freya.
‘Gaat het een beetje?’ vroeg ze bezorgd en ze nam hem op met haar groene ogen.
‘Jawel,’ loog hij en ze ontspande zich.
‘Wat vind je van mijn kleren?’ vroeg ze en ze draaide sierlijk rond haar as, waardoor de rokken van haar jurk opbolden.
‘Prachtig,’ En ditmaal meende Eric het echt. Het vampierorkest veranderde dat ogenblik van melodie en voerde nu een stuk op dat Eric vaag herkende als een overwinningslied. Freya lachte dromerig en begon voorzichtig enkele danspassen. ‘Je kent deze dans?’ vroeg hij verbijsterd en Freya lachte. ‘De vrouw van Antonius was een zigeunerin met een ruime muziekachtergrond, in de jaren dat ze bij ons verbleef speelde ze vaak dergelijke muziekstukjes voor mij en haar kinderen. Ze danste zoals de vissen zwemmen.’ Ze maakte een sierlijke pirouette en weer bolde haar jurk wat op, waardoor Eric een smakelijk zicht kreeg op haar bleke enkels. De overige personen in de ruimte kenden de dans blijkbaar ook want overal rond hen deden mens en vampier de dans ook, blijkbaar speelde de muziekgroep wel vaker voor de Autoriteit. Freya stapte vastberaden op Eric af met de juiste danspassen. Ze maakte een klein sprongetje en hij ving haar moeiteloos op en in zijn sterke armen. Vervolgens dansten ze samen. Onder dwang van Godric had Eric de populaire dansen van de laatste twee eeuwen ingestudeerd en die kwamen nu goed van pas: de rest van de nacht kon hij verder met Freya dansen. Wanneer zij een dans niet kende legde hij deze geduldig uit en Freya bleek een bewonderenswaardige leerlinge te zijn. Eric had nooit veel op gehad met dansen, tenzij hij er vrouwen mee kon verlijden, maar hij moest toegeven dat hij zich goed met Freya vermaakte om heel andere redenen. Hij vond het fijn om bij haar te zijn en bewonderde haar vanwege haar achtergrond en haar moed. Hij nam zich voor om zo snel als mogelijk af te dalen naar Witchtail daar orde op zaken te stellen en haar vervolgens op te eisen als zijn vrouw. De kaarsen die waren aangestoken, veranderden in stompjes en mens en vampier raakten afgemat van het dansen naarmate de ochtend naderde. Luttele uren voor zonsopgang zwakte de muziek af naar zachte achtergrondmuziek en Eric hield Freya stevig in zijn armen terwijl zijn neus haar lichaamsgeur probeerde op te snuiven.
‘Eric mag ik je iets persoonlijks vragen?’ vroeg ze plotseling en hij bromde bevestigend. ‘Is het waar dat je afstamt van Noormannen?’
‘Natuurlijk,’ gromde hij met trots in zijn stem. ‘Ikzelf was de zoon van een machtige krijger.’
‘Wat betekende mijn naam in jullie cultuur.’ Vroeg Freya plompverloren.
‘Freya was de godin van de liefde, de magie en de vruchtbaarheid,’ zei Eric ‘We vereerden een hoop goden en Freya was een van de belangrijksten. Heeft Marnie je dat nooit verteld?’
Ze schudde het hoofd ‘Neen,’ zei ze ietwat triest ‘Marnie had alleen maar oog voor de toekomst niet voor het verleden.’
‘Dom van haar, want de toekomst is meestal de herhaling van het verleden.’ Mompelde Eric.
‘Wie zegt dat?’ vroeg Freya verbaast.
‘Godric,’ antwoordde Eric. Hij bracht zijn hoofd dichter bij het hare en kon nu ieder detail van haar gezicht zien: haar fijne wimpers, de kleine frons in haar voorhoofd, de zachte welving van haar lippen… Zijn ademhaling versnelde en hij bracht zijn lippen bij de hare. ‘Waarom stelde je me die vraag?’
‘Oh, Rosalyn zei dat ik dat aan jou moest vragen, omdat er blijkbaar veel gelijkenissen zijn tussen ik en die godin van je. Eric wat is er?’ Vroeg ze ongerust toen Eric zich met een woeste kreet oprichtte. Woedend keek hij om zich heen in de hoop om die vervloekte Rosalyn te vinden en een verklaring te eisen voor haar verdorven gedrag. Die smerige, ouwe rat was iets van plan, dat was in tussen tijd zo klaar als pompwater voor hem. Maar voor hij haar echter kon ontwaren in de drukte verkilde zijn wezen door een langgerekte gil die door merg en been ging. Met een ruk draaide Eric zich om en hij zag nog net hoe Freya naar haar borst greep voor ze neerviel op de grond met een van pijn verwrongen gezicht.

Reacties: