FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Twelve~Burning

Al snel komt hetzelfde meisje terug met het drinken. Voordat ze het neer zet stuur ik haar een stuurse blik. ‘Ik zou het maar niet wagen als ik jouw was..’ Ze wordt rood en zet mijn drinken normaal voor me neer. Ik glimlach naar haar en ze grimast. ‘Heeft u al besloten wat u wilt eten?’ vraagt ze bitter. Ik giechel. ‘Meis, je moet wel een beetje vrolijk zijn hoor, anders lopen de klanten dalijk weg.’ Naast me hoor ik Louis een verstikkend geluid maken, hij probeert waarschijnlijk zijn lach in te houden. Het meisje glimlacht, maar het ziet er zo fake uit dat ik begin te lachen. De anderen jongens bestellen het eten, inclusief dat van Louis en mij, en het meisje loopt weg. Naast me laat Louis zijn lach dan eindelijk vrij en hij grijpt zijn buik vast. ‘Oh my god, Ismay je bent geweldig.’ Hij lacht weer en ook ik kan niet stoppen met lachen. Rechts naast me klinkt ook een lach en al snel lachen we allemaal weer.

Uiteindelijk kalmeren we en ik zucht diep. ‘Phoe, ik heb nog nooit zoveel gelachen op een avond.’ Ze knikken allemaal instemmend en ik glimlach. ‘Dus, vertel ons iets over jezelf,’ zegt Harry. Niall leunt wat achterover, zijn arm op mijn stoel plaatsend, maar ik besteed er verder geen aandacht aan en vertel wat over mezelf. ‘Nou, ik ben dus Ismay, ik ben 19 en kom uit Mullingar. Net zoals deze sukkel hier naast me.’ Ik por Niall tussen zijn ribben en hij giechelt. Zijn neus krinkelt iets op en hij knijpt zijn ogen iets dicht. ‘Awwwhhhh,’ zeg ik. Hij trekt vragend een wenkbrauw op. ‘Wat ahw?’ Ik haal mijn schouders op en glimlach. ‘Je ziet er zo schattig uit als je giechelt.’ Dan prik ik hem nogmaals tussen zijn ribben en maak snel een foto. ‘Hee! Maakte je nou net een foto van me?’ vraagt Niall. Ik knik en zet het als mijn lock screen. Het schermpje laat ik aan hem zien. ‘Kijk Nialler, nou kan ik de hele tijd naar je schattig gezicht kijken.’ Hij bloost en ik giechel. ‘Dat is best gaaf,’ zegt Harry glimlachend, ‘zijn jullie elkaar nog nooit tegengekomen?’ Ik schud mijn hoofd op hetzelfde dat Niall ‘Nee,’ zegt. Ze lachen en ik zucht. ‘Waar blijft ze mannn? Ik heb honger.’ Louis lacht en slaat zijn arm om mijn schouders. ‘Geduld wifey. Het komt snel genoeg.’ Dan plaatst hij een kus op mijn wang en lacht. Ik schud lachend mijn hoofd en neem een slok van mijn drinken.

Na een halfuur, zo niet meer, komt ze eindelijk terug met ons eten. Ik kijk overdreven op mijn niet bestaande horloge en trek dan een wenkbrauw op. Boos kijkt ze me aan en smijt het eten bijna voor me neer. ‘Jezus teringwijf, doe het dan lekker zelf!’ Een deel van de soep (jaja, dit was slechts het voorgerecht) spat over het bord heen en belandt op mijn hand. Ik bijt op mijn lip om een schreeuw van pijn binnen te houden. Niall daarentegen kijkt het meisje woedend aan. ‘Ben je wel helemaal lekker?! Kijk wat je hebt gedaan man!’ Hij staat op en help me overeind. ‘Kom, we gaan dat even onder de koude kraan houden.’ Ik knik timide en samen lopen we weg.


Jaloers kijk ik ze na. Ik wou dat ik zo close met haar was. Ik schrik op uit mijn gedachte als de stem van Louis klinkt. ‘Denk maar niet dat we het hierbij gaan laten. Als zij een brandwond heeft door jou, nou dan kan je wel dag zeggen tegen je baan.’ Het meisje snuift woedend en zet de rest van de borden voor ons neer. ‘Dat wijf doet de hele tijd vervelend. Me uitdagen en zo. Ze heeft gekregen wat ze verdient.’ Langzaam kijk ik de ruimte rond. Verschillende mensen werpen steelse blikken op onze tafel en de bodyguards staan gespannen te kijken, klaar om in actie te komen. ‘Zeg maar tegen je baas dat we je willen spreken,’ zegt Liam, hij gebaart daarbij naar Vincent, ‘Vincent hier zal je begeleiden om er zeker van te zijn dat je het ook doet.’ Ze stampt woedend met haar voet op de grond en loopt dan weg. Zacht lach ik. ‘Ik dacht dat ze alleen in boeken en films met hun voet stampte?’ Zayn lacht ook en haalt dan zijn schouders op. ‘Blijkbaar niet.’ Vincent knikt nog even naar ons en volgt haar dan. Diep zuchtend zak ik onderuit. ‘Wat een meid jongens. Ik haat haar.’ De anderen knikken instemmend en dan wachten we geduldig totdat Ismay en Niall wederkeren.


We lopen het invalide toilet in en Niall zet de kraan aan. ‘Het kan misschien wat prikken,’ waarschuwt hij voordat hij mijn hand onder het water houdt. Een klein geluidje van pijn verlaat mijn mond en ik bijt op mijn lip. Niall slaat zijn vrije arm over mijn schouder en draait met zijn duim geruststellende rondjes op mijn schouder. Langzaam verdooft het koude water het branderige gevoel en ook de rode kleur trekt langzaam weg. Na zo’n tien minuten draait Niall de kraan langzaam uit en dept hij mijn hand droog. Dan bestudeert hij hem even en glimlacht. ‘Helemaal gezond en heel.’ Ik glimlach terug naar hem en hij plaatst een kus op mijn wang. ‘Kom we gaan terug naar de tafel, anders wordt de soep koud.’ Ik knik en we verlaten het invalide toilet. Met Niall’s arm om nog steeds over mijn schouders gedrapeerd lopen we zacht pratend terug naar het restaurant. Zodra de jongens ons in het oog krijgen geven ze ons een brede glimlach. We verhogen ons tempo even en arriveren al snel bij de tafel. We glijden in onze stoelen en ik pak mijn lepel op. ‘Gaat het weer?’ vraagt Louis bezorgd. Ik knik en strek mijn vingers. ‘Geen brandwond.’ Hij glimlacht breed en geeft me een knuffel. ‘Mooi zo, ik wil niet dat mijn wifey gewond is.’ Ik lach en haal zijn vingers en armen los van mijn lichaam. ‘Laat me los Louis,’ lach ik, ‘ik wil eten.’ Hij laat me snel los en pakt zijn eigen lepel op, al snel de eerste hap in zijn mond stoppend. Ik giechel en begin dan ook te eten, de anderen al snel mijn, en louis’, voorbeeld volgend.

Reacties: