FanFic.nl

I'm not different, I'm a human too [AFGEWERKT]

23. Kamperen

Als ik ’s morgens wakker word is het eerste waar ik aan denk Tom. Daar schrik ik toch wel van. Normaal gezien denk ik altijd eerst aan Sam en aangezien Sam naast mij ligt zou het toch normaal zijn dat ik eerst aan hem denk maar het is niet zo, ik denk eerst aan Tom. Ik kijk even naar Sam om te weten of hij nog slaapt. Als ik er zeker van ben dat hij het volgende half uur niet wakker zal worden kruip ik uit bed en sluip de kamer uit naar die van Tom. Hij was gisteren blijkbaar heel moe, zijn deur is gewoon los. Zachtjes open en sluit ik de deur en loop naar het bed waar Tom zich in het deken gewikkeld heeft. Giechelend kruip ik naast hem op de matras. Hij was blijkbaar echt heel moe, hij wordt niet eens wakker. Pas als ik dichter bij hem ga liggen gaan zijn oogjes open. “Goeiemorgen.”� glimlach ik en krijg een glimlachje terug. “Ik heb je gemist.”� fluistert Tom schor in mijn oor en slaat zijn arm om me heen. “Ik moest echt bij Sam blijven.”� leg ik uit. “Hij heeft het uigemaakt met Bill.”� “Ik weet het. Bill is er kapot van.”� Tom rolt zich op zijn rug en staart naar het plafond. “Beloof je dat hun ruzie niet op onze relatie zal wegen?”� vraag ik hem voorzichtig. “Natuurlijk.”� antwoordt Tom meteen. “Ik laat je nooit meer gaan.”� Hij neemt mijn hand en wijst naar mijn ring. “Dat heb ik hiermee beloofd en ik hou me aan die belofte.”� Glimlachend druk ik mijn lippen op de zijne maar schrik op als er iemand op de deur klopt. De deur gaat meteen open en Bill komt in zijn boxer de kamer ingelopen. “Ik ben weer weg.”� zucht ik en rol uit bed. “Lot, komaan.”� zeurt Tom en probeert me terug in bed te krijgen. “Ik moet terug naar Sam.”� zeg ik enkel en loop de kamer uit. Sam zit ongerust overeind in bed. “Waar was je?”� vraagt hij bezorgd. “Ik was even bij Tom.”� antwoord ik. “Tot Bill kwam.”� “Lot, jij moet Tom niet negeren omdat Bill en ik ruzie hebben.”� zegt Sam serieus. “Dat hebben we al afgesproken.”� Ik ga terug naast Sam zitten. “We krijgen geen ruzie.”� “Goed.”� Sam gaat terug liggen en trekt me mee zodat ik met mijn hoofd op zijn borst terecht kom. “Moe.”� kreun ik zacht. “Ga dan nog wat slapen.”� antwoordt Sam en dat lijkt me eigenlijk een goed idee.
Ik word weer wakker door iemand die een kusje op mijn lippen drukt. “Goeiemorgen.”� fluistert de stem van Tom in mijn nek. Kreunend draai ik me om. “Nog niet.”� “Jawel.”� giechelt Tom. Ik voel zijn naakte borst tegen mijn rug en zijn handen glijden langzaam onder mijn T-shirt. “Ieh Tom, niet doen.”� gil ik lachend als zijn nagel plagerig over mijn buik krast. Ik spartel lachend met mijn benen in de hoop dat Tom zal stoppen maar dat zet hem alleen maar aan om verder te doen waarmee hij bezig is. ‘Oké oké!”� roept ik uiteindelijk. “Ik word wel wakker, ook al was ik dat al.”� Dat laatste mompel ik net hard genoeg dat Tom het zou horen. “Weet ik wel.”� grijnst Tom. Hij slaat zijn beide armen stevig om me heen en verbergt zijn hoofd zijn mijn nekholte. Genietend sluit ik mijn ogen en val bijna terug in slaap tot Tom een kusje in mijn nek drukt. Kreunend open ik voor de zoveelste keer mijn ogen. “Waar is Sam eigenlijk?”� vraag ik nadat ik de kamer rond gekeken heb en geconstateerd heb dat Sam er niet is. “Die is met Bill gaan praten.”� antwoordt Tom. “Ik hoop dat die twee terug samen komen.”� Ik knik instemmend en draai me dan uiteindelijk met mijn gezicht naar Tom. “Sorry dat ik daarstraks zomaar wegliep.”� fluister ik bijna onhoorbaar. “Geeft niet.”� glimlacht Tom terwijl hij over mijn wang streelt. “Ik was helemaal niet kwaad ofzo.”� Glimlachend druk ik een kus op zijn lippen en ga dicht tegen hem aanliggen. Ik besef dat ik hier altijd zo wil blijven liggen, alleen Tom en ik, dat zou perfect zijn. Maar aan alle perfecte momenten komt een einde. Net als gisterenavond klinkt Sam z’n stem door de hele hotelverdieping. “Bill, ik hou godverdomme van je en jij houdt ook van mij! Dat weet ik gewoon! Waarom luister je altijd naar dat management van je?!”� Weer knalt er een deur toe. Zuchtend kruip ik uit bed. “Sorry.”� zeg ik nog even tegen Tom voor ik naar Sam loop die neergezakt is tegen de muur. Ik wil net iets zeggen als de deur van Bill zijn kamer opengaat en Bill zelf met betraande ogen voor ons staat. “Sam, ik hou verschrikkelijk veel van je maar mijn management weet wat het beste is voor mij, ik moet naar hen luisteren.”� “Bill, denk nu eens na!”� roep ik kwaad. “Je weet zelf goed genoeg dat een normaal management dat nooit zou doen. Ontsla ze gewoon en zoek een ander management! Zo moeilijk zal dat niet zijn. Er zijn genoeg mensen die met jou willen samenwerken.”� Tijdens mijn geroep ben ik vlak voor Bill gaan staan en kijk ik hem doordringend aan. “Ik weet dat je van mijn broertje houdt en dat je alles voor hem zou doen dus ontsla ze alsjeblieft.”� zeg ik wat rustiger. “Ik wil niet dat jullie ruzie hebben.”� De tranen rollen over Bill z’n wangen als hij naar Sam kijkt die mij met grote ogen aankijkt. “Maak het nu maar terug goed.”� zucht ik lachend. Sam komt terug recht en loopt meteen naar Bill toe. Ik draai me glimlachend om als ze in elkaar verstrengeld Bill zijn kamer in strompelen. “Het is weer goed tussen die twee.”� beantwoord ik Tom z’n vragende blik. “Oef.”� zucht Tom opgelucht. “Ik ben ook blij.”� glimlach ik als ik naast hem op de matras ga zitten. “En, wat zou je zeggen van een douche met je toekomstige man?”� grijnst de stem van Tom in mijn oor. “Lijkt me perfect.”� antwoord ik lachend. Hand in hand lopen we terug naar Tom z’n kamer en glippen giechelend naar de badkamer als een duidelijke kreun van Sam te horen is. Liefdevol druk Tom zijn lippen op de mijne en trekt terwijl voorzichtig mijn T-shirt over mijn hoofd. Ik strompel lachend naar de douchecabine en laat Tom staan met mijn T-shirt nog steeds in zijn handen. “Kom hier jij.”� Tom komt luid lachend naar me toegelopen en grijpt me bij mijn middel onder het warme water. “Tom!”� gil ik geschrokken en trek snel mijn slipje uit voor het te nat wordt. “Sorry schatje.”� pruilt Tom maar kan een lach niet verbergen. Ik druk snel een kus op zijn lippen om hem duidelijk te maken dat het niet erg was. We blijven 10 minuten kussend onder het water staan tot Tom beslist om verder te douchen.***“Tom, waar gaan we naartoe?”� vraag ik voor de zoveelste keer en weer antwoordt Tom niet. Na het ontbijt had hij me gevraagd om wat kleren in een sporttas te steken en daarna heeft hij me meegenomen. Hij wilt niet zeggen waar we naartoe gaan, niets werkt. “Toohoom.”� Zeurend kruip ik dichter tegen hem aan maar ook dat helpt niet. “We zijn er bijna.”� antwoordt hij dan eindelijk. Nieuwsgierig kijk ik uit het raam. We rijden in de buurt van een bos, geen idee waar we eigenlijk zijn. “Kom.”� Tom parkeert de auto en stapt uit. Hij neemt verschillende dingen uit de koffer en loopt het bos in. Nog altijd even nieuwsgierig loop ik hem achterna. Een glimlach verschijnt op mijn lippen als ik Tom een tentje zie opzetten. Hoe weet hij dat ik van kamperen hou? En waarom doet hij dit? Hij haat kamperen. “Tom, waarom doe je dit?”� vraag ik onbegrijpend. “Sam zei dat je van kamperen houdt dus wou ik je verassen.”� antwoordt hij terwijl hij een piket in de grond steekt. “Maar jij haat kamperen.”� “Voor jou doe ik dit graag.”� glimlacht hij en komt naar me toegelopen. Zijn armen vlechten zich rond mijn middel. “Er is zelfs een meer.”� “Echt?”� vraag ik blij. Tom knikt. “Sam heeft gezegd dat je dat leuk vindt.”� “Je bent veel te lief.”� glimlach ik met tranen in mijn ogen. “En ik dacht dat je wel wat ontspanning kon gebruiken na al die concerten.”� zegt Tom er nog bij. Glimlachend kijk ik hem aan, ik besef nu hoe gelukkig hij me maakt. Ik besef dat ik hem verschrikkelijk gemist heb, ik wil hem nooit meer kwijt en dat meen ik nu echt. Tom neemt mijn hand en neemt me mee naar het meer waar hij over sprak. Het is vrij groot en echt prachtig. Tom slaat langs achter zijn armen om me heen, legt zijn handen op mijn buik en zijn hoofd op mijn schouder. Met ingehouden adem voel ik zijn handen onder mijn T-shirt glijden. “Nu niet, Tom.”� fluister ik. “Sorry.”� zegt hij zacht en laat zijn handen weer naar beneden glijden. “Vanavond oké.”� Ik draai me naar hem om en sla mijn armen rond zijn nek. “Ik dwing je nergens toe, Lot. Ik wil niet dat je denkt dat ik het elke avond wil doen.”� “Dat denk ik niet.”� glimlach ik. “Maar ik denk niet dat we nog eens de gelegenheid zullen hebben om het in de vrije natuur te doen.”� grijns ik in zijn oor. Tom lacht luid. “Je bent bijna even erg als ik vroeger was.”� Verontwaardigd kijk ik hem aan en sla zijn armen van me af. “Lot, ik bedoel het niet kwaad.”� zegt Tom als ik wegloop. “Het was maar om te lachen.”� “Was jij echt zo erg vroeger?”� vraag ik bot en blijf bruusk staan. “Soms.”� antwoordt Tom. “Maar ik ben veranderd. Vraag maar aan Bill. Sinds ik jou ken ben ik helemaal anders.”� “Eerlijk?”� vraag ik onzeker. Ik kan hem eigenlijk nog niet helemaal vertrouwen. Ik wil wel maar het is zo moeilijk. “Heel eerlijk.”� Tom neemt mijn handen vast. “Ik hou van je, Lot, ik hou verschrikkelijk veel van je. Waarom denk je dat ik je gisteren ten huwelijk gevraagd heb? Ik wil voor altijd bij je zijn, mijn leven met je delen.”� Dat overtuigd me, ik geloof hem als hij het zo zegt. “Het is oké.”� glimlach ik en druk een kus op zijn lippen tot er een gsm begint te trillen. “Oh fijn.”� zucht Tom als hij de trillende stoorzender uit zijn broekzak haalt. “Ja, David?”� Hij loopt van me weg en begint opeens kwaad te roepen. “Die laat ik best even alleen.”� zeg ik tegen mezelf en loop terug naar het tentje dat Tom aan het opzetten was. Hoofdschuddend merk ik dat ze helemaal niet goed opgezet is. Ik breek het tentje terug af en zet het nu op de goede manier op.***’s Avonds liggen Tom en ik in mekaars armen aan de rand van het meer. Tom had ook voor eten gezorgd. Een grote mand met eten staat naast ons en ze is nog niet eens halfleeg. “Gaan we zwemmen?”� vraag ik aan Tom en sta al recht. “Ik heb geen zwemshort bij.”� stribbelt Tom tegen. “Dat moet toch niet.”� antwoord ik en trek met trui, T-shirt en broek uit. Tom kijkt me even verbaasd aan maar trekt dan ook zijn T-shirt en broek uit. “Ik zal je wel verwarmen als je kou krijgt.”� stel ik hem gerust en trek hem lachend het water in. Ik zwem een paar meter van Tom weg en wenk hem dan met mijn vinger. Met grote slagen zwemt Tom naar me toe en slaat meteen zijn armen om me heen. Uit routine druk ik onze lippen tegen elkaar en sla ik mijn armen rond zijn nek. Grijnzend in de kus strompel ik achteruit tot ik een rotsblok in mijn rug voel duwen. Ik gil even gesmoord als iets scherp zich in mijn rug boort. Ik ben er zeker van dat Tom het niet gehoord heeft, anders had hij al lang bezorgd gevraagd wat er was maar dat wil ik niet. Ik wil gewoon dat deze avond perfect is. Volgens mij is mijn rug wel aan het bloeden en steekt er een stukje steen in maar ik probeer het te negeren. Ik sla mijn armen wat steviger rond Tom zijn nek en verplaats mijn lippen naar zijn nek. Als ik even in zijn nek bijt kreunt Tom even maar eigenlijk is het van de pijn dat ik bijt. De tranen prikken in mijn ogen maar ik vertik het om te wenen, ik wil het moment niet verpesten. Snel haak ik mijn vingers in Tom z’n boxer voor ik teveel aan dat stukje steen in mijn rug denk. Tom klikt mijn bh al open en gooit hem op de steen. Ook ik gooi zijn boxer op de steen en mijn slipje komt er ook te liggen. Bijtend op mijn lip druk ik Tom tegen me aan en boor mijn nagels in zijn rug in de hoop dat de pijn mindert of weggaat. Ik gil luid van de pijn als Tom mijn rug streelt en per ongeluk tegen het stukje steen stoot waardoor het nog dieper in mijn vel geboord wordt. “Lot?”� vraagt Tom ongerust en kijkt me aan. Nu laat ik mijn tranen lopen. “Er zit een stukje steen in mijn rug en dat doet verschrikkelijk veel pijn.”� geef ik snikkend toe. “Waarom zei je dat niet?!”� roept Tom geschrokken en draagt me het water uit. Snel gris ik ons natte ondergoed mee. “Trek snel iets aan.”� Tom legt me neer in ons tentje, trekt snel een droge boxer aan en loopt terug naar het meer om alles te gaan halen. Snikkend trek ik droog ondergoed en wring me in een shortje. “Tom, ik kan geen T-shirt aan doen.”� snik ik als Tom bij me in het tentje kruipt. “Laat dat maar. Ik breng je naar het ziekenhuis.”� Hij trekt zelf een T-shirt en een broek aan en draagt me naar de auto. Met hoge snelheid rijdt hij naar het ziekenhuis. Ik leun met mijn schouder tegen de zetel zodat mijn rug niet teveel pijn doet. Aangekomen bij het ziekenhuis draagt Tom me naar binnen en klampt de eerste verpleegster die hij tegenkomt aan. “Sorry maar jullie zullen moeten wachten.”� zegt ze verontschuldigend. Tom wilt dingen roepen maar ik hou hem tegen. “Het gaat, Tom.”� “Nee, het gaat niet.”� zegt hij streng en richt zich terug tot de verpleegster. “Als we je een handtekening geven, wordt ze dan eerst behandeld?”� “Tom, doe dat nu niet. Je weet dat je geen misbruik mag maken van je beroemdheid.”� spreek ik hem tegen. “Oké, ga daar maar zitten. Ik zal een dokter gaan halen.”� glimlacht de verpleegster en loopt weg. “Tom, doe dat nooit meer.”� zeg ik streng maar hij luister niet naar me. Hij draagt me naar de kamer die de verpleegster had aangewezen en zet me op het bed dat in de kamer staat. Al snel komt er een dokter de kamer ingelopen met de verpleegster achter zich. “Laat eens kijken.”� Ik grijp naar Tom zijn hand als de dokter zachtjes over mijn rug wrijft. “Shht, rustig.”� stelt hij me gerust. “Ik zal je eerst plaatselijk verdoven voor ik het eruit trek.”� zegt de dokter. “Daarna moet ik nog kijken of je bloed schoon is. Daarvoor kun je ofwel hier blijven ofwel bellen we je morgen om de resultaten door te geven.”� “Bel maar.”� zeg ik snel. Ik wil hier niet blijven. Ik wil gewoon terug naar het hotel en liefst zo snel mogelijk. “Lot?”� hoor ik een bekende stem vragen. Ashley komt de kamer ingelopen en springt naast me op het bed. “Wat is er gebeurd?”� vraagt ze bezorgd. “Stukje steen in mijn rug.”� antwoord ik. “Ik leg nog wel uit hoe het daar gekomen is.”� De dokter komt de kamer terug ingelopen met een spuit in zijn handen. “Ik waarschuw je, het gaat pijn doen.”� zegt hij. Snel grijp ik ook naar Ashley haar hand. Ik bijt op mijn onderlip en knijp in beide handen als een naald in mijn rug geboord wordt. Waarom moest dat stukje steen in mijn rug terechtkomen en niet in mijn arm? Dat had minder pijn gedaan. “Ga maar even liggen.”� zegt de dokter als hij de spuit terug uit mijn rug haalt. Nog steeds bijtend op mijn lip ga ik op mijn buik liggen en sluit mijn ogen. Na een tijdje verdwijnt het gevoel in een deeltje van mijn rug en verdwijnt ook de pijn. Ik haal even opgelucht adem maar besef dan dat de pijn straks terug gaat komen. “Ik ga even David bellen.”� zegt Tom en neemt zijn gsm al uit zijn broekzak. “Ik ben direct terug.”� Hij drukt een kus op mijn haren en loopt de kamer uit. “Ik blijf bij je, Lot.”� stelt Ashley me gerust als ik de dokter terug zie en deze keer met een pincet in zijn handen om het steentje uit mijn rug te halen. “Klaar?”� vraagt de dokter en ik knik. Ashley legt me uit wat de dokter aan het doen is. “Het is er bijna uit.”� zegt ze na 10 minuten. Ik zucht even en knijp terug in haar hand. “Nog even.”� fluistert ze. Als ik iets in een bakje hoor vallen ontspan ik weer helemaal. “Het is eruit.”� glimlacht Ashley. “Nu nog even een pleister en dan mag je weer naar het hotel.”� “Zo klaar.”� hoor ik de dokter zeggen. “Ik moet wel nog bloed nemen dus wil je nog even blijven zitten.”� Ik knik en ga met mijn rug tegen het kussen zitten. Van bloed nemen heb ik geen schrik, dat heb ik al veel meegemaakt. Na een minuut heeft de dokter al genoeg bloed en wordt er ook op mijn arm een pleister geplakt. “Zo, ik bel morgen wel met de resultaten.”� De dokter schudt mijn hand en loopt met het tubetje bloed de kamer uit. “Lot, gaat het?”� David komt samen met Tom de kamer ingelopen. “Ja, het stukje steen is eruit. Ze bellen morgen met de resultaten van het bloedonderzoek.”� antwoord ik. “Ik zal ze snel mijn nummer geven zodat ze naar mij bellen.”� mompelt David en loopt de kamer weer uit naar de dokter. Glimlachend neem ik Tom z’n hand vast en spring van het bed. “De volgende keer zeg je dat je pijn hebt.”� waarschuwt hij me en ik knik braaf.

Reacties: