FanFic.nl

30 jaar na de hongerspelen.

De rij van wagens...

De rij van wagens rijd de buitenlucht in en een straal zonlicht verblind me.
Is dit de buitenlucht of is het een grote zaal die met allemaal trucjes en technische dingen erop lijkt? Ik kijk naar de omgeving om me heen.
Mick die op een groot balkon staat van een wit gebouw.
Een groot, wild, kleurig, juichend publiek die bloemen en knuffels op de weg ,waar de wagens op rijden, gooien.
De 11 wagens die voor ons rijden. Ik kan alleen de twee tributen van district 11 zien. De achterkant van de twee tributen van district 11… En het is raar om dit te denken maar hun achterkant ziet er echt niet heel spectaculair uit. Ik vraag me af of ze een indruk maken.
Nu ben ik gestrest, maken wij wel een goede indruk? Blegh! Waarom denk ik daaraan?
Is dat indruk gedoe niet het gene waar op ik tegen ben? Ik kijk naar Romee.
Ze ziet er hard en emotieloos uit. Ze ziet er dapper uit. Maar is dat echt of is dat een opdracht van haar stylist? Maar als het een opdracht van haar stylist is moet ik dan ook niet dapper doen? Kan ik wel dapper doen? Waarom stel ik de hele tijd vragen in mijn hoofd? Stop daarmee Luca! Stop. Stop. Stop? STOP!
Deze rit duurt te lang. Ik word misselijk! Praat ik nu in mijn hoofd? STOP MET DIE VRAGEN!
Ik voel de warmte van Romee’s hand tegen mijn hand.
Ik kijk naar haar. Haar harde, emotieloze en dappere blik is weg. Ze ziet er nu lief uit. Lief… Ze kijkt naar onze handen. Ik pak haar hand vast. Ze glimlacht.
En dan stopt de wagen. We zijn aangekomen bij het balkon.
Mick zegt wat dingen en gedoe maar ik luister niet. Ik kijk naar mijn hand die Romee’s hand vasthoud. Ik voel mijn hand die klam word en mijn wangen die blozen?
Wat gebeurt er? Dit gebeurt nooit als ik met meisjes ben. Heb ik speciale gevoelens?
Nee! Non! Nein! No! Nopes! Neej! NEE!
Dit is de vriendin van mijn beste vriend dit kan niet.
Ik laat mijn hand los en luister naar de laatste woorden van Mick.
“Fijne hongerspelen!” en dan rijd de rij van wagens terug.
Langzaam terug...

Reacties: