FanFic.nl

Schrijfwedstrijd Bo

1. Letter of surrender

Hey you,

Het is drie uur in de ochtend en het dondert zo hard dat de ramen trillen, en de bliksem is blijkbaar ergens ingeslagen want de elektriciteit is een half uur geleden uitgevallen, dus ik schrijf dit met een zaklamp in mijn mond. Want ik ben een genie. Een dronken genie. De fles gin is leeg en mijn hersenen zijn zonder mij naar bed getrokken en mijn lever zingt Ierse drinkliederen. Het perfecte moment om een brief te schrijven. Dit komt dik in orde.

Het onweer is een teken van God. Als er nog elektriciteit was, dan had ik jou kunnen mailen. Of skypen. Of bellen. Of sms’en, nadat ik mijn gsm had opgeladen. Of tweeten of facebooken of snapchatten of instagrammen. Nu moet ik gaan zitten en naar een wit blad staren en een potlood tussen mijn luie vingers houden en woorden vormen zonder spellingchecker of autocorrect, en dat is veel moeilijker dan het leek voor ik eraan begon. Ik ben nog maar net bezig en mijn hand doet al pijn, ik ben het zo gewend om enkel met mijn duimen te praten.

Maar goed, geen elektriciteit. Dus ik kan deze brief niet versturen voor morgenochtend. Mijn dronken ik kan mijn nuchtere ik niet weer in de problemen werken door op ‘verzenden’ te klikken zonder eerst toestemming te vragen. Morgen ga ik dit herlezen, met knallende koppijn en een nat gezicht omdat ik zo hard moest kotsen dat het toiletwater tot in mijn neus spatte, en dan ga ik een kaarsje branden voor de Heilige Rita dat ze me voor één keer heeft behoed voor de Vloek van Moderne Technologie. En ik ga dit blad in hele kleine snippers scheuren en door het toilet spoelen, de gin achterna. En dan ga ik douchen tot deze hele nacht in de afvoer verdwenen is.

Of niet. Misschien is dit zoiets als wanneer je lang genoeg in een rechte lijn blijft lopen, je uiteindelijk weer op je beginpunt uitkomt. Misschien heb ik mijn suffe kop eindelijk naar een staat van Totale Verlichting gezopen, en heb ik nu zo’n briljante brief geschreven dat zelfs mijn nuchtere ik morgen niet in staat is om dit meesterwerk de vernietigen, en dan stuur ik het toch op, en...

En ik heb net op mijn blad gekwijld. Met dank aan de zaklamp in mijn mond, een kwijlspoor op mijn Totale Verlichting. Ach ja, één stap tegelijk.

Wat ik wou zeggen is dit: ik schrijf je een brief zodat ik, als ik morgen nog steeds de ballen heb om dit te verzenden, officieel geen enkel excuus meer heb. Geen verkeerd nummer, geen autocorrect, geen vriend die met mijn gsm aan het klooien was. De botte waarheid, in mijn handschrift op papier gekrabbeld en in een envelop gevouwen met jouw naam en adres en een priorzegel erop. Dan kan ik het niet meer terugnemen. En dat is doodeng en mooi tegelijk. Want dan ben ik verlost van dat stemmetje, en dan is het jouw beurt om een antwoord te bedenken. Mensen denken altijd dat het dapper is om de eerste stap te zetten, maar eigenlijk speel ik de bal gewoon door aan jou. Jij moet het zwaarste werk doen, jij moet de echte definitieve beslissing nemen. Ik ga gewoon in een donker hoekje op mijn nagels zitten bijten en afwachten. En zelfs dat kan ik niet als ik niet volslagen lazarus ben.

Jezus, mijn blad is vol en ik heb nog steeds niks gezegd. Wacht. Achterkant.

DRAAI OM.


Ik hou van je.

Ik hou van alles aan jou, en als ik iets minder dronken was zou ik nu een heel slecht gedicht schrijven over hoe mooi je bent en je vergelijken met een vlinder en een zonsondergang en een boeket rode rozen, maar dan moet ik deze brief morgen verbranden en de as begraven in mijn tuin. Dus ik ga het zelfs niet proberen uitleggen. Ik hou van je, en jij weet het, en ik weet dat jij het weet, en dan zitten we allebei maar wat naar elkaar te staren om te zien wie er eerst met zijn ogen knippert. Een spelletje. En na vijftien maanden geef ik me over. Ik knipper niet, ik doe gewoon mijn ogen dicht. Dat is niet tegen de regels. Het is gewoon niet de bedoeling van het spel. Maar ik wil niet meer met jou spelen.

Ik hijs de witte vlag. Ik geef me gewonnen. Ik capituleer. (Ik ben zo trots op mezelf dat ik op dat woord kon komen.)

Hierbij overhandig ik mezelf aan jou.


Slaap lekker.

Reacties: