FanFic.nl

Harry Potter and the One Shots

Stand by and take your wapon,Coward!

Een nachtelijke bries verstoorde de nachtrust tegelijk met het luide krassen van een uil. Maar de roetzwarte en gigantische hond reageeerde niet. Pas toen er vlakbij hem voelde dat iets naar hem toe kwam.
Zacht grommend zette hij zijn haren overeind. Al snel zag hij de bron van zijn gevoel, een nieuwe dierlijke vriend. Een rossige lichtelijk misvormde kater sprong bijna loom over een gevallen boom heen en trippelde naar hem toe.
De hond was echter verdwenen, in de plaats daarvan stond er een man, lang, met een dusdanig ingevallen gezicht dat het leek alsof hij schedel had dat enkel op zijn plek werd gehouden door het flinterdunne laagje huid.
"En, he je je informatie?" de hondenman zijn stem was schor en zacht, het klonk bijna zo dat hij niet zeker meer wist hoe hij zijn stem moest gebruiken. Hetgeen misschien ook wel zo was. Want praten was wat de afgelopen maanden zo niet jaren niet tot nauwelijks had gedaan. De kater miauwde en liet een opgevouwen stukje perkament aan zijn blote voeten vallen.
De man bukte zich en pakte het op, zich niks aan trekkend van de modder op de bosgrond. Hij was erger gewend, veel erger.
Het perkament was wat klam, maar nog makkelijk leesbaar. Fronsend las de man in het smerige, half gescheurde gewaad de woorden.

Schavuit.
Hondsvot.
Maanziek.

En zo ging het nog een tijdje door tot op het einde het woord Duvelskaters stond. De man keek naar de kat die zichzelf tevreden aan het wassen was. "Dit zijn de wachtwoorden voor de toren van Griffoendor?" vroeg hij verbaasd, dat iemand ze had opgeschreven en het papiertje had laten slingeren. De kat miauwde maar hij kon hem niet verstaan. "Wacht even," hij vouwde het papiertje op en stopte het in zijn versleten gewaad. Om vervolgens weer in een hond te veranderen.
In de taal die geen mens zou verstaan communiceerde de kat en de hond.
De maan kroop langzaam weg naar de rand van de horizon, om opgevolgd te worden door een bleke zon die de wereld in een zacht gloed zette. De hond bedankte de kat en keerde terug naar zijn schuilplaats.
Stilte rondom hem, en hij bereide zijn plannen voor.
Men dacht dat krankzinnig was. Maar hij wist beter.
De wraak zou zoet zijn.
Hij, Sirius Zwarts zou nooit ontsanpt zijn als Hij niet in de krant had gestaan.
Toen die familie de galjoenenlotterij had gewonnen.
Hij was hen veel dank verontschuldigd.
Peter zou dit jaar niet overleven zonder eenmaal in de klauwen van Sirius te zijn geweest.
Nooit.

Reacties: