FanFic.nl

Mister Dangerous|| Liam Payne [Afgerond]

2~What

Langzaam kom ik steeds dichterbij het centrum. Lichtjes hangen vrolijk te branden boven te straten, terwijl de felle lichten van de winkels ook op de straat schijnen. De afstand van ons huis tot aan de winkelstraat valt eigenlijk nog best wel mee. Ik heb zo’n zeven minuten gelopen. Ik glimlach en adem diep in. Het ruikt naar bos, terwijl het dichtstbijzijnde bos toch zo’n kwartier verderop is. Mensen lopen langs me heen, altijd met zijn tweeën. Verward kijk ik ze na. Waarom altijd met zijn tweeën? Dan komt er een meisje vanuit een winkel naar me toe gerend. ‘Ben je helemaal gek geworden? Hoe kan je hier lopen in je eentje?!’ Ze pakt mijn arm vast en probeert me mee naar binnen te trekken. Met een ruk trek ik me los. ‘Pardon?’ Met grote ogen kijkt ze me aan. ‘Je kent hun toch wel?’ Nog verwarder dan eerst kijk ik haar aan. ‘Ik-nee ik ben nieuw hier.’ Voor een moment is ze stil, dan ontspant ze iets. ‘Oke, goed ik zal je het vertellen, maar dan moet je echt meekomen. Je bent niet veilig alleen.’ Ik gehoorzaam haar en loop met haar mee de winkel in. ‘Ik ben Jade Tearly,’ stel ik mezelf voor. ‘Malika Adams,’ antwoordt het meisje. Terwijl ze voor me uit loopt neem ik de tijd om haar te bestuderen. Ze draagt een jurkje met bloemetjes patroon dat tot net boven haar knieën komt. Daaronder draagt ze roze hakken. Over haar jurkje draagt ze een kort, roze vestje. Haar bruine haren zijn samengebonden in een staart en ze draagt enkele armbanden om beide polsen. ‘Jade?’ Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk Malika aan. Ze staat nu achter de toonbank en kijkt me nieuwsgierig aan. ‘Sorry, ik was in gedachten.’ Ze lacht en haar bruine ogen stralen mee. Mijn oog valt op haar ketting. ‘Zach?’ Malika pakt het kettinkje tussen haar vingers en glimlacht. ‘Mijn vriendje.’ Ik glimlach en leun met mijn onderarmen op de toonbank. ‘Dus….’ Ze kucht. ‘Juist. Laten we beginnen met elkaar voorstellen?’ Ik knik instemmend. ‘Nou, ik ben dus Jade Tearly en ik ben 17. Ehm, ik kom uit London en woon hier sinds vanmiddag. Mijn hobby’s zijn zingen, lezen en dansen. Ik ben enigst kind en mijn vader is een schrijver. Mijn moeder daarentegen is een personal trainer voor de sterren en dat was het wel.’ Malika giechelt. ‘Oke. Nou ik ben dus Malika Adams en ik ben ook zeventien. Ik ben geboren en getogen hier in Wolverhampton en mijn hobby’s zijn zwemmen, shoppen, wandelen en fotograferen. Ik ga naar de Wolverhampton Academy enne dat was het wel.’ Ik schud haar hand en ze lacht. ‘Nou aangenaam. En nu, wat was al dat gezeur over hen en dat ik niet veilig was?’ Ze zucht diep en begint dan kleding op te vouwen die op de toonbank lag. ‘Nou, dat is een lang verhaal…’ Ik kijk op mijn horloge. ‘Ik heb alle tijd. Ik moet pas om tien uur thuis zijn.’ Ze schud lachend haar hoofd, terwijl haar handen nog steeds vakkundig aan het vouwen zijn. ‘Goed, ik zal het je vertellen, maar niet hier.’ Ze komt achter de toonbank en neemt me mee naar de personeelskamer, die overigens helemaal leeg is. ‘Dus, vertel,’ zeg ik. Ze zucht diep en speelt met haar armbandjes. ‘Ik vertel je het verhaal dat alle kinderen al zo’n 7 jaar te horen krijgen, oke?’ Ik knik en ze ademt diep in, dan begint ze te vertellen.

Verdwaast loop ik naar huis, niet echt luisterend naar wat Malika vertelt. Volgens mij ging het over haar vriendje? ‘Jade. Jade. JADE!’ Ik schrik op en kijk Malika aan. ‘Ja?’ Ze lacht. ‘Was je er wel helemaal bij?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Niet echt, maar maak je maar geen zorgen. Dat heb ik wel vaker.’ Ze lacht weer. ‘Dat heb ik wel gemerkt ja.’ Samen lachen we en dan arriveren we bij mijn oprijlaan. ‘Nou, hier woon ik dan.’ Malika knikt en wijst dan naar de oprijlaan tegenover die van mij. ‘Daar woon ik.’ We geven elkaar een high five en een knuffel. ‘Zie ik je dan morgen? Ik weet namelijk niet waar die school zit dus..’ Ze knikt en geeft me een kneepje in mijn schouder. ‘Natuurlijk. Is het goed als ik je samen met twee andere vriendinnen kom ophalen?’ Ik knik en dan nemen we afscheid van elkaar. Snel steekt ze de straat over, schichtig om zich heen kijkend, en loopt dan de oprijlaan op. Met een zucht draai ik me om en loop naar het huis. De sleutel haal ik met een rinkelend geluid uit mijn zak en ik open de deur. Terwijl ik me gympen uitschop roep ik door het huis; ‘Ben thui-huis!’ Mijn vader steekt zijn hoofd om de hoek van de woonkamer. ‘Hey schat! Hoe ziet de stad eruit?’ Ik glimlach naar hem. ‘Ik ga me eerst even omkleden en dan kom ik weer naar beneden, oke?’ Hij knikt en ik huppel de trap op. Blij met de nieuwe vriendin die ik heb loop ik mijn kamer in en sluit de creme kleurige gordijnen. Ik knip de kerstlampjes rond mijn bed aan en trek mijn jurkje uit. Ik schiet in een simpele joggingbroek en een tanktop. Vervolgens trek ik daar overheen een warm vest aan en maak in simpele, slordige knot van mijn haar. Met geroutineerde bewegingen haal ik mijn make-up eraf en loop dan weer naar beneden, klaar om het verhaal aan mijn ouders te vertellen.

Zayn Jawaad Malik

Met de capuchon van mijn hoodie diep over mijn hoofd getrokken en mijn handen in de zakken van mijn spijkerbroek volg ik de meiden. Vandaag had ik dienst in dit gedeelte van de stad en just my luck stuitte ik op het nieuwe meisje. Helaas werd ze ontdekt door Malika voordat ik haar ook maar kon benaderen. Erg jammer, maar goed. Malika kletst maar door, terwijl het nieuwe meisje eruit ziet alsof ze ver in een andere wereld is. Dan zegt Malika iets tegen haar en schrikt ze op. Ze lachen samen en lopen weer verder. Af en toe kijkt Malika om, maar ik ben altijd snel genoeg en verstop me in de schaduwen. Uiteindelijk arriveren we in de eerste straat van de ietwat rijkere buurt en blijven ze staan. Ik glip langs ze heen en verberg me in de schaduwen van een grote spar. Ze geven elkaar een knuffel en Malika loopt naar haar eigen huis. Het meisje draait zich met een zucht op en loopt vlak langs me heen, de oprijlaan op. Ze opent de deur en stapt naar binnen. Met een glimlach op mijn lippen verschijn ik weer vanuit de schaduwen en steek een sigaret op. Dat nieuwe meisje lijkt me erg interessant, net zoals Malika. Haar heeft Hij al een tijdje in het oog, maar haar vriendje Zach maakt het moeilijk haar te bereiken. Dan gaat het licht in de kamer aan de voorkant van het huis aan en verschijnt het meisje. Snel laat ik mezelf weer opslokken door de schaduw, maar blijf mijn blik op het raam gericht houden. Ze kijkt even naar buiten en sluit dan de gordijnen. Ik vloek en trap dan mijn sigaret uit. ‘Nou ja, tijd om dit te gaan melden dan maar.’

Reacties: