FanFic.nl

'goodbye' PAUZE

3: I Don't Count

Sherlock werd wakker van een geluid uit zijn telefoon. Hij sperde zijn ogen wijd open en las een nieuwe sms.

"I don't count, Sherlock" staat er.

Het is een berichtje van Molly. Sherlock haalde een hand door zijn donkere krullen en reageerde.

"You DO count. You've always counted. I've always trusted you. Only you"

Sms verstuurd.

Sherlock stapte uit bed, en trok een badjas aan. Hij liep naar de keuken en maakte voor zichzelf een ontbijt. Precies op dat moment kwam John de keuken binnen. 'Goeiemorgen,' mompelde hij. 'Goeiemorgen, waar is je grote liefde?' vroeg Sherlock. 'Ze, eh... Ze is al vroeg vertrokken. Het... het ging toch niks worden.' Niet? dacht Sherlock. Dus dan is het zomaar... over? 'John?' vroeg hij. 'Hm.' Sherlock schraapte zijn keel. 'Uhm. Hoe voelt dat? Eh - verliefd zijn?' vroeg hij twijfelachtig. John keek zijn huisgenoot aan. 'Sorry?' Laat maar zitten, dacht Sherlock. Domme vraag. Ik ben Sherlock Holmes, ik moet dit zelf onderzoeken. Ik kan dit, ik moét dit doen.
Plotseling begon de vaste huistelefoon te rinkelen. 'Ik ga wel,' zei Sherlock, en hij nam de telefoon op. 'Nee, sorry agent Donovan. Ik ben zelf al bezig met onderzoek, ik kan u niet helpen. Tot ziens.' Sherlock hing op en dacht na. Moest hij wel zoveel moeite doen voor dit 'onderzoek'? Stel nou dat hij echt gevoelens voor Molly zou hebben... het zou niks uitmaken. Helemaal niks. Molly is verloofd, ze gaat trouwen. Het is te laat. Toch?

'John, ik ga. Ik ga naar het ziekenhuis.' Sherlock pakte zijn jas, deed zijn sjaal om... John kwam voor hem staan. 'Gaat het, Sherlock? Je lijkt zo... gefrustreerd. Misschien ben je ziek. Zal ik met je mee gaan? Ik ben tenslotte je assistent. En vriend.'
Sherlock pakte zijn portemonnee. 'Ik heb geen vrienden John, dat weet je. Niemand vind mij leuk en aardig en normaal genoeg daarvoor. Ik ben een professionele detective. Ik kan aan iemands stropdas zien wat voor beroep diegene heeft. Ik ben anders, John. Ik ben raar.' Sherlock vertrok.

'TAXI!' De auto stopte voor Sherlock's neus, en hij stapte in. 'Naar het ziekenhuis in het centrum, graag,' zei hij tegen de taxichauffeur. Sherlock deed zijn gordel om een keek naar buiten. 'Waar ben ik mee bezig...' dacht de man. Hij keek naar de auto's die voorbijscheurden. Af en toe dacht hij dat hij Molly zag, maar het waren maar verbeeldingen.
Na zo'n tien minuten stopte de taxi en Sherlock stapte uit. Hij betaalde en liep richting de ingang van het ziekenhuis.
'Ik zoek Molly Hooper, ze werkt hier.' zei Sherlock tegen de vrouw achter de balie van het ziekenhuis, en ze vertelde hem waar hij haar kon vinden. De detective nam de lift naar boven, en vond de juiste kamer, aan het eind van de gang. 'Wat moet ik straks zeggen? Als ze vraagt wat ik kom doen?' vroeg Sherlock zich af. Hij haalde diep adem, en klopte op de deur. 'Ja?' klonk de lieve stem van Molly vanuit de kamer. Sherlock opende de deur en liep de kamer binnen. Molly zat aan haar bureautje een formulier in te vullen, en keek op. 'Oh, Sherlock! K-kom verder!' In Sherlock's ogen leek het, heel even, alsof Molly bloosde. 'Ik eh - Ik heb je sms ontvangen. Gaat alles goed met je?'



Song: A Drop In The Ocean -Ron Pope

Reacties: