FanFic.nl

Theodoor Noot

hoofdstuk 4 deel 2

Theodoor en Draco hoorde een klagelijk gemiauw.
“Wat is dat?”� zei Draco verbaasd.
“Weet ik veel, maar het komt daarvandaan. Kijken?”�
Draco knikte en liep al richting het geluid, net als Theodoor. Ze zagen een groep jongens van een jaar of 13 in een kring staan. Het geluid kwam uit het midden van de kring. Met arrogante passen liep Theodoor naar de jongens toe. De eerste de beste tikte hij op de schouder.
“Wat zijn jullie aan het doen?”� zei hij met duistere stem. De jongens keken Theodoor honend aan.
“Dat gaat jou niks aan”�, zei de jongen waar Theodoor op de schouder had getikt. Hij was totaal niet onder de indruk geweest van de duistere stem. In Theodoor zag hij slechts een kleine opdonder dat zich met hen bemoeide. Doordat hij zijn hoofd had gedraaid, had Draco gezien wat er was. De jongens waren bezig met een kat te mishandelen. Met een puntige stok staken ze het beestje. De kat kon hoogstens 6 weken oud zijn. Draco trok Theodoor naar zich toe. De jongen had zich inmiddels al omgedraaid.
“Ze zijn een kat aan het mishandelen”�, fluisterde hij.
“Waarmee?”�
“Een stok.”� Het klonk schamper. De twee jongens hadden totaal geen respect voor lichamelijk geweld. Zij zouden het op een andere manier gaan doen, een magische.
“Kijk en leer”�, zei Theodoor arrogant. Hij maakte een kleine bol en gooide die naar de jongens. Gelijk waren ze versteend. Hij pakte een van de jongens op en smeet hem neer. Voorzichtig pakte hij het katje op. Hij zag dat die, net als hem, zwarte haren en rode ogen had. Het oor was een stukje ingescheurd. Theodoor bracht hem naar Draco die hem al even voorzichtig aanpakte. De jongen die hij weggesmeten had, raapte hij weer op en zette hem terug. Ondertussen was Draco al een steegje ingelopen. Nog een bol van Theodoor zorgde ervoor dat de jongens weer konden bewegen.
“Waar is de kat gebleven, net was die er nog.”�
“Wat is er gebeurd?”� De jongens snapte er niks van. Ze draaide zich als een man om en staarde naar Theodoor.
“Jij, het is jouw schuld”�, schreeuwde een jongen woest. Theodoor had ze van hun middag bezigheid gehaald, al wisten ze niet hoe hij dat had gedaan. De jongen sprong op en rende richting Theodoor. Nu de kat weg was, moesten ze iets anders hebben om te molesteren. Snel liet Theodoor een bol omvormen tot een prachtig versierd mes. Dreigend hield hij hem naar de jongen gericht. De jongen draaide zich om wenkte de anderen, het was zo te zien de leider van de groep, en liep weg.
Uit het steegje kwam Draco schaterlachend teruggelopen. Hij gaf de kat aan Theodoor.
“Hier heb je die kat.”�
“Niks tegen die kat”�, zei Theodoor boos, “hij heeft het al zo zwaar gehad.”�
Met de kat zorgzaam in de armen liepen Draco en Theodoor weer naar huis. Theodoor had besloten de kat Devon te noemen. Hij verzorgde hem een paar weken lang erg goed, totdat hij er weer bovenop was. Na enkele onderhandelingen mocht Theodoor de kat houden. Zelfs Leonardo vond dat de kat iets speciaals had. Nu de kat weer kon lopen, volgde hij zijn baasje overal. Maar wie bij hem in de buurt kwam, kon een haal verwachten. Dat deed Devon bij iedereen, behalve bij Theodoor, de jongen die hem gered had.

Reacties: