Hoofdcategorieën
Home » Lord of the Rings » Onverwachte liefde » Eindje rijden
Onverwachte liefde
Eindje rijden
Bij het voelen van de eerste zonnestralen op zijn gezicht word Legolas wakker. Hij knipperd even met zijn ogen tegen het licht, maar zijn ogen wennen er snel aan. Hij rekt zich uit en strijkt zijn blonde haren uit zijn gezicht. De zon schijnt door een raam zijn kamer binnen, want de gordijnen staan open. Het was me helemaal niet opgevallen dat daar een raam zat, denkt de elf dan. Zijn ogen gaan de kamer rond en hij bedenkt zich dat hij de vorige avond wel heel moe geweest moest zijn, want hij had de rest van de kamer ook helemaal niet opgemerkt. De muren zijn donkergroen met goud gekleurde ranken met bladeren erover heen die ook terug te vinden zijn om de randen van het bed. Aan de muren hangen een paar schilderijen van oude elfen families en de bossen waarin ze leven. Legolas staat op uit het bed, waarvan hij ook nu pas door heeft dat hij tweepersoons is. De grond is zacht als vers mos en veerd lichtjes terwijl hij er over heen loopt. Hij vraagt zich af waarom dit zo is, aangezien elfen van zichzelf al heel stil lopen. Tijdens het denken loopt hij langs de schilderijen en blijft plotseling voor een stil staan.
‘Wat doet deze hier?’ vraagt Legolas zich hardop af.
‘Je vader was hier vroeger een veel geziende gast,’ zegt een stem achter hem opeens. Legolas draait zich geschrokken om. Daar in de opening van de deur staat heer Elrond. Hij is gekleed in een lang wit met goud en zilver doorweven gewaad. Zijn donkere haar hangt los onder een simpele diadeem. Ondanks de simpele kleren straalt hij koninklijke macht uit. Zijn knappe gelaat staat in een vrolijke lach.
‘Goedemorgen Legolas,’ zegt hij terwijl hij naar de verbaasde boself toe loopt.
‘Goedemorgen heer Elrond,’ antwoord Legolas met een buiging.
‘Je hoeft niet meer voor me te buigen zolang je hier bent, behalve bij officiële gelegenheden,’ zegt heer Elrond met een knipoog. Legolas knikt en kijkt dan weer naar het schilderij.
‘Dit schilderij is gemaakt voor jij geboren werd, het was tijdens het eerste zomerfeest na de lange winter. Je vader kwam hier dan graag, helaas heeft hij het nu te druk om Imladris vaak te bezoeken. Maar nu ben jij hier.’
‘Ja, maar ik wist niet dat m’n vader hier vaak kwam.’
‘Ach, je kunt niet alles weten. Heb je al zin in ontbijt? Ik eet straks met een groep elfen die je waarschijnlijk vaak tegen gaat komen, dus als je bij ons komt zitten kun je ze alvast leren kennen,’ zegt Elrond terwijl hij naar de deur loopt.
‘Ja, graag. Ik zal mij snel verkleden.’ Elrond loopt de kamer uit en Legolas loopt naar zijn spullen. In de kamer staat een grote kast, maar hij heeft nu geen tijd om zijn spullen daar in te stoppen. In de kleine badkamer frist hij zich op en daarna kleed hij zich om. Legolas trekt een net tuniek aan van zilvergrijs stof en doet zijn haar in een vlecht. Twee losse vlechtjes laat hij los hangen, aan beide kanten van z’n hoofd voor zijn oren lang. Zodra hij klaar is loopt hij de kamer uit. De gangen van Elronds huis zijn lang, hoog en licht. Overal zijn ramen met gouden versieringen. Door de gangen heen staan veel beelden en overal zijn planten, de bomen groeien door delen van het huis heen. Imladris ligt midden in een bos, want heel normaal is voor elfen. ze leven altijd in de buurt van bomen. Al snel vind Legolas de eetruimte, met zijn elfenoren kon hij Elrond en de andere elfen al vanaf een gang terug horen. De deur staat open en hij loopt naar binnen. De kamer is net zo licht als de rest van het huis, elke muur zit vol met ramen.
‘Ah, Legolas, kom erbij,’ zegt Elrond en hij gebaard naar de lege stoel naast hem. Als hij gaat zitten stelt Elrond Legolas voor aan de andere elfen aan de tafel. Zodra iedereen is voorgesteld beginnen ze met eten. Er is brood, vlees en veel fruit, als drinken hebben ze wijn en zoete sappen. Veel van de elfen vragen over het Demsterwold. Legolas verteld over zijn vader Thranduil en over hoe het gaat in het Demsterwold. Sommige van de elfen waren er wel eens geweest en vroegen naar elfen die ze daar kenden. Een van de elfen kende de stalmeester van Thranduil toen jonger was.
‘Eldinar en ik gingen vaak samen uit rijden, hij was toen al dol op paarden. Een van die dagen reden we het Demsterwold uit, langs de rivier. Het was een mooie dag en na het rijden zouden we naar een banket gaan die Thranduil gaf. We hadden voor het rijden onze nette kleren al aan gedaan, maar gingen toch nog even weg met de paarden. We vergaten alleen de tijd dus waren we wat laat. Eldinar stelde een kortere route voor, maar daarvoor moesten we de rivier over springen. Nou, dat was niet heel moeilijk, onze paarden kunnen goed springen,’ verteld Desendir, een van de raadsheren van Elrond. Hij neemt een slok drinken en verteld verder.
‘Ik sprong als eerste met mijn paard over het dunne deel van de rivier en Eldinar wou achter me aan springen. Zijn paard rende naar de rand maar net voor hij moest springen stond hij opeens stil. Eldinar had dit natuurlijk niet verwacht en vloog over het hoofd van zijn paard in de rivier. Hij kwam drijfnat op het banket aan,’ eindigt Desendir lachend en iedereen lacht mee, ook Legolas. Hij kon het zich bijna niet voorstellen dat Eldinar eens van zijn paard is gevallen, want hij was zijn rijmeester geweest. Ondertussen zijn ze klaar met eten en gaat iedereen weg om met de dagelijkse taken bezig te gaan. Desendir loopt naar Legolas toe en vraagt of hij zin heeft om een eindje te gaan rijden. De jonge elf stemt hiermee in en even later rijden ze over de velden van Imladris.
‘Dat verhaal dat u net vertelde had ik al eens gedeeltelijk van mijn vader gehoord. Hij vertelde dat er eens tijdens een feest iemand drijfnat aan was gekomen, al heeft hij er nooit bij verteld dat het Eldinar was en dat er een elf van Imladris bij was geweest.’
Desendir moet lachen.
‘Nee, Thranduil wist ook niet dat ik erbij was, ik was snel ergens tussen aangeschroven’ zegt hij dan. Zijn roodblonde haar golft in de wind. De elf ziet er wel wat ouder uit, maar nog steeds knap, zoals elke elf. Er twinkelden lichtjes in zijn ogen van het lachen.Na een eindje gereden te hebben doven de vrolijke lichtjes in zijn ogen opeens.
‘Hoor je dat?’ vraagt hij dan aan Legolas en hij staat stil.
‘Ja en ik zie ook waar het bij hoort. Daar zijn orks!’ roept hij terwijl hij naar een plek ten westen van hun wijst.
‘Je hebt goede ogen jonge boself, kun je net zo goed vechten?’ zegt Desendir terwijl hij snel naar de plek rijd waar Legolas heen had gewezen.
Reacties:
nice, een natte elf klinkt altijd grappig,
moet lukken dat ik dit lees nu ik net terug ben van de Hobbit,
Legolas is nog steeds even sexy
Spannend!!! ^^
Tip: let er voor op dat alles in dezelfde tijd is geschreven, vooral in 't begin van dit hoofdstuk laat je een paar steekjes vallen
Wauwieeeeee, zet op mijn profiel maar een bericht je als je verder gaat, dit is goeeeed!
Leuk!
en dat huis van Elrond is echt waanzinnig gaaf, bomen die door de muren heen groeien en die grond, woh!.
I still love Legolas.
en ik moest wel lachen bij dat stukje met Eldinar die in het water viel, haha zag het helemaal voor voor!
super gaaf
Ik wil weten hoe dit verder gaat
Jaaa super sexy <333