FanFic.nl

TVDGZV

Loes Cuddlemonster

Loes loopt de meisjesslaapzaal binnen. Hun slaapzaal is redelijk groot en netjes. Er hangen magisch bewegende posters en foto’s aan de muren. Zijzelf en de andere meisjes hebben die opgehangen om zich wat meer thuis te voelen in deze nieuwe omgeving. Die bij haar eigen bed bewegen niet, omdat ze uit een Dreuzelgezin komt. Terwijl ze naar Janine haar bed loopt kijkt ze even naar haar familiefoto.
‘Janine? Ben je wakker?’ vraagt Loes als ze naast Janine haar bed staat. ‘Nu wel,’ zegt Janine half wakker en ze gaat rechtop in haar bed zitten. Loes moet lachen om Janine als ze haar zo ziet zitten. Ze kijkt niet echt wakker en haar haar, dat half roze, half zwart is, zit door de war.
‘Wat is er te lachen?’ vraagt Janine.
‘Niks,’ zegt Loes, en ze komt met een stukje perkament in haar hand bij haar zitten.
‘Moet je lezen,’ zegt ze en ze geeft Janine het perkament.
‘Heb je ook op voetbal gezeten, of heb je het altijd al willen doen toen je nog niet op Zweinstein zat?’ leest Janine hardop voor en ze kijkt Loes even aan. ‘Lees verder,’ zegt Loes en Janine kijkt weer op het perkament.
‘Dit is je kans om weer eens te voetballen. Tijdens het komende bezoek aan Zweinsveld hebben we een stukje grond dat we met een groepje leerlingen gehuurd hebben en gaan daar kijken hoeveel andere leerlingen ook graag een voetbalclubje willen hebben. Als we genoeg mensen hebben gaan de leraren er een vergadering over houden, en dan mogen we misschien een tijdje een clubje oprichten. Als dat goed gaat mogen we misschien een echte club oprichten in Zweinsveld. We mogen dan een stuk grond gebruiken waar we op kunnen trainen en wedstrijdjes kunnen houden. Dus als je graag wilt voetballen, kom dan naar Zweinsveld. We verzamelen ons bij het begin van de weg naar Zweinsveld en gaan vanaf daar om een uur precies onder toezicht van een van de leraren naar het stuk grond. Wij hopen dat het ons lukt om een voetbalgroepje op te richten.’ Janine stopt met lezen en geeft het perkament weer aan Loes. ‘Cool, een voetbalclubje op Zweinstein,’ zegt Janine dan.
‘Je moet geloof ik aangeven als je daar heen gaat, want ze willen weten hoeveel mensen er komen. Zal ik zeggen dat wij allebei ook komen?’ vraagt Loes.
‘Ja, en vraag je Daniel ook of hij mee gaat? Of kan hij niet voetballen?’
‘Dat weet ik niet, maar ook als hij het niet kan, kan hij komen kijken.’
‘Natuurlijk. Nou ga jij Daniel maar zoeken, dan ga ik me aankleden,’ zegt Janine en ze stapt uit bed.
‘Waarneer gaan we eigenlijk naar Zweinsveld? Dat word dan toch onze eerste keer?’ vraagt Loes terwijl ze van het bed opstaat.
‘Hè, ja. Je hebt gelijk, dat word de eerste keer. Maar, eerstejaars mogen toch nog niet naar Zweinsveld?’
‘Er is een uitzondering gemaakt, omdat het hier om voetbal gaat en niet om Zweinsveld. Normaal zouden we niet mogen, alleen is er geen stuk grond hier bij het kasteel waar we kunnen voetballen. Daarom is het in Zweinsveld.’
‘O, oké. Nou, ik weet niet wanneer dat is. Misschien weet Daniel het wel.’
‘Ja, ik ga kijken of hij in de leerlingenkamer is.’ Loes loopt de trap af naar de leerlingenkamer terwijl Janine zich gaat aankleden. Terwijl Loes de leerlingenkamer inloopt kijkt ze of ze Daniel zit zitten. De leerlingen kamer is groot en er staat banken, stoelen en tafeltjes in. Er hangen ook schilderijen en de muren hebben de kleur van hun afdeling: Ravenklauw. Er zijn bijna geen leerlingen dus ze hoeft niet te zoeken. Ze ziet daardoor ook snel dat Daniel er niet is, maar ze ziet wel een andere jongen die haar vanaf daar gezien bekent voorkomt. Hij zit op de bank bij het haarvuur iets te lezen. Ze loopt naar hem toe en ziet dat het Lesley is, een jongen die bij haar in het eerstejaar zit. Loes kent Lesley al uit de tijd voor ze naar Zweinstein ging, en ze vind hem stiekem heel erg leuk. Lesley heeft een dreuzelvader en een heks als moeder. Ze kent Lesley van voetbal. Zijn vader vond, ondanks dat Lesley een tovenaar is, dat hij wel een normale sport moest doen. Zijn ouders kwamen er namelijk, terwijl hij nog best jong was, al achter dat hij tovenaar zou worden. Daarom wou zijn moeder hem zwerkbal leren. Maar zijn vader wou dat niet, daarom ging hij op voetbal. Daar had Loes hem leren kennen, ze had nooit geweten dat hij een tovenaar was. Lesley is namelijk een heel gewone jongen. Hij is lang, heeft donkerblond haar en bruine ogen. Loes is bijna een kop kleiner dan hem maar wel ouder.
‘Goedemorgen, Lesley,’ zegt Loes en ze gaat naast hem op de bank zitten.
‘Hey, Loesje! Ook goedemorgen.’ Lesley noemt haar altijd Loesje omdat ze kleiner dan hem is.
‘Je weet geloof ik wel wie Daniel is, hé,’ zegt Loes en Lesley knikt. ‘Is hij nog op de slaapzaal of is hij al naar de Grote Zaal?’ vraagt ze dan.
‘Grote Zaal, hoezo?’
‘Ik wou hem wat vragen. Heb je gelezen over dat voetbalgroepje?’
‘Ja, het lijkt me vet leuk om weer eens te voetballen. Ik ga zo melden dat ik mee ga, jij dan?’
‘Ja. Ook al is het zijn we hier nog niet zo lang, ik mis het voetballen nu al.
‘Ik ook. Maar waarom zegt je Daniel dan?’
‘Ik wou vragen of hij ook mee ging?’
‘Ik geloof dat hij niet gaat, tenminste, niet om te voetballen. Hij wist niet eens wat dat is,’ zegt Lesley lachend.
‘Hoe weet jij dat?’
‘Ik zat er zonet op de slaapzaal met iemand over te praten, en toen vroeg hij ons wat voetbal was. Hij zei dat hij jou er ook over had horen praten met die vriendin van je, met haar roze haar, maar dat hij niet wist wat het was. Nou toen hebben we hem dat even uitgelegd, maar hij kon het maar niet begrijpen. Het was echt zo lollig.’
Nu moet Loes ook lachen, want ze kan zich heel goed voorstellen hoe dat eruit gezien zou hebben. Opdat moment komt Janine er ook aangelopen en vraagt: ‘Wat is hier zo grappig?’ Ze blijft bij de bank staan.
‘O, Daniel heeft zonet uitleg gekregen over voetbal,’ zegt Loes.
‘Wat is daar dan zo grappig aan?’
‘Nou, ik bedenk me net dat Daniel volbloed is. Dan is het wel logisch dat hij niet weet wat voetbal is.’
‘O, ja. Natuurlijk, had ik ook niet aan gedacht.’ Janine moet nu ook lachen, dan vraagt ze: ‘Gaan we naar de Grote Zaal? Ik heb honger.’
‘Ja hoor. Ga jij ook mee, of heb je al gegeten?’ vraagt Loes aan Lesley.
‘Nee, ik heb nog niet gegeten,’ zegt hij en hij staat op, Loes doet hetzelfde en met z’n drieën lopen ze naar de Grote Zaal. Loes vind de schilderijen mooi, en ze vind het ook nogal leuk om met de mensen op de schilderijen te gaan praten. Janine merkte dat Loes weer met een portret wil gaan praten. Ze pakt haar bij haar arm en sleurt haar mee. Lesley weet gelukkig de weg naar de Grote Zaal, dus verdwalen ze niet.

Reacties:

narcissa zei op 9 jan 2014 - 17:26:
O tovenaars die gaan voetballen.
Dat wordt leuk!