FanFic.nl

TVDGZV

Jongens kijken en weer voetballen

Janine en Loes praten over Janine haar strafwerk en Lesley probeert Daniel ervan te overtuigen dat voetbal leuk is.
‘En ze mogen hun handen niet gebruiken?’ zegt Daniel verbaast en verward.
‘Alleen de keeper in het doelgebied en een speler bij ingooi,’ legt Lesley uit.
‘Waarom de keeper wel? En wat is het doelgebied?’
Lesley zucht, ‘Kom maar gewoon met ons mee, dan snap je het vanzelf.’
‘Oke.’
‘Wil je nu wel mee?’ vraagt Janine die had zitten mee luisteren.
‘Ja, ik wil nou wel weten wat het is.’
‘Oke, leuk. Hebben jullie genoeg gehad?’ vraagt Loes. De anderen knikken en ze lopen de Grote Zaal uit.
‘Hebben we nog les vandaag?’ vraagt Janine.
‘Vanavond pas weer,’ zegt Daniel, hij kent het rooster al lang uit z’n hoofd. De anderen gebruiken hem als wandelende agenda.
‘Vanavond?’
‘Ja, astronomie. Luister je wel eens naar wat er verteld word?’
‘O ja, sterren kijken.’
‘Het is niet gewoon sterren kijken!’ Daniel begint te vertellen wat het verschil is tussen astronomie en sterren kijken, maar Janine luistert niet. Loes legt hem het zwijgen op. ‘Ja, Daniel. We snappen nu wel wat astronomie inhoud.’
‘Wat gaan we nu doen?’
‘Huiswerk maken,’ stelt Daniel voor.
‘Nee, dat is saai,’zegt Janine en Daniel kijkt beledigt. Hij gaat tegen Janine in en ze beginnen te discussiëren. Loes loopt bij ze weg. Ze gaat naar een schilderij toe en begint er tegen te praten. Lesley moet er om lachen en gaat bij haar staan.
‘Is het leuk?’ vraagt hij.
‘Ja hoor. Moet je ook eens doen, ze vertellen heel interessante dingen.’
‘Echt? Waar praten jullie nu over dan?’
‘Over de geschiedenis van Zweinstein. Waar waren we net ook alweer gebleven?’ vraagt ze aan het schilderij.
‘Ik vertelde je over de vier stichters,’ antwoord het schilderij. Het is een schilderij van een oude man met een lange baard. In zijn baard zitten allemaal bloemen die ook om de lijst van het schilderij heen gewikkeld zitten. Hij zit op een houten bankje in een tuin met een groen met geel gewaad aan. De man verteld weer verder over de stichters van Zweinstein. Terwijl Lesley en Loes luisteren zijn Daniel en Janine nog steeds aan het discussiëren. Na een tijdje word Janine het zat. Ze wil zich omdraaien om wat tegen Loes te zeggen, maar ze ziet dan dat Loes daar niet meer staat. Ze kijkt om zich heen en vraagt dan aan Daniel: ‘Waar zijn Loes en Lesley gebleven?’ Ze kijkt nog eens om zich heen en ziet ze dan bij het schilderij staan. Ze loopt naar ze toe en moet lachen.
‘Sinds wanneer praat jij met schilderijen?’ vraagt ze aan Lesley als ze bij hun is.
‘Sinds nu. Loes had gelijk, ze zijn best interessant.’
‘Oke, dan ben jij vanaf nu ook maf,’ zegt Janine en Loes geeft haar een klap.
‘Ik ben niet maf.’
Janine moet lachen. ‘Dat had je snel door.’
‘Ja, he. Ik denk ook nog wel eens.’
‘Ja, gelukkig wel. Want als jij het niet zou doen moest ik het zelf doen.’
‘Zullen we naar de leerlingenkamer gaan?’ vraagt Daniel.
‘Oke,’ zegt Janine.
Loes en Lesley zeggen doei tegen het schilderij en ze lopen dan alle vier naar de leerlingenkamer. Lesley vraagt Loes of ze nog een potje wil schaken. Ze gaan weer bij het schaakbord zitten en beginnen te spelen. Daniel pakt ondertussen zijn schoolboeken en gaat huiswerk maken.
‘Waarom maak je huiswerk?’ vraagt Janine.
“Omdat dat leuk is,’ antwoord Daniel zonder op te kijken van zijn boeken. Janine loopt naar Daniel toe en pakt zijn boeken af. Dan loopt ze naar het raam en gooit de boeken eruit. Daniel kijkt haar geschokt aan.
‘Waarom deed je dat?’ vraagt hij geschrokken.
‘Gewoon, huiswerk maken is saai,’ zegt Janine droog. Daniel rent de leerlingenkamer uit. Loes moet lachen en gaat dan verder schaken. Even daarna loopt Janine ook de leerlingenkamer uit.
‘Waar gaat Janine heen?’ vraagt Lesley.
‘Jongens kijken,’ zegt Loes. Lesley kijkt haar verbaast aan.
‘Je kent haar toch nog maar net?’ vraagt hij dan.
‘Ja, hoezo?’
‘Gewoon, het viel me op dat jullie elkaar nu al zo goed kennen en het zo goed met elkaar kunnen vinden.’ Toen Lesley dat zei bedacht Loes dat hij gelijk had. Ze kende Janine nog maar net en ze zijn nu al hele goede vriendinnen. Soms heeft ze dat. Bij sommige mensen klikt het meteen. Met zulke mensen kun je het dan heel snel goed vinden.
‘Dat heb je goed opgemerkt.’
‘Jullie kletsen zeker ook elke avond.’
‘Ja, heel gezellig. Wat doen jullie dan s’avonds?’
‘Daniel leerd altijd en de rest praat over zwerkbal ofzo.’
‘Vind je zwerbal niet leuk?’ vraagt Loes verbaasd. Ze weet nog niet veel van zwerbal maar het lijkt haar erg leuk.
‘Jawel, maar voetbal is leuker.’ Loes moet lachen, Lesley is echt gek op voetbal.
‘Haha, anders kom je vanavond maar bij ons. Wij praten wel over voetbal of we gaan gewoon zelf voetballen.’
‘Schaakmat,’ zegt Lesley als hij zijn zet heeft gedaan.
‘Pff, ik ben echt slecht,’ zegt Loes en ze staat op.
‘Klopt,’ zegt Lesley en hij staat ook op. Hij loopt naar Loes toe en gaat recht voor haar staan.
‘Maar dat bij jullie komen is niet zo slecht,’ fluistert hij in haar oor zodat alleen zij het kan horen. Loes word rood en kijkt naar beneden. Dan komt Daniel weer binnen lopen en Loes stapt snel bij Lesley weg. Ze houd haar hoofd naar beneden, want ze wil niet dat iemand haar rode hoofd ziet.
‘Alles gevonden?’ vraagt Lesley.
‘Ja, maar alleen maar door een paar spreuken,’ zegt hij boos. Zijn hoofd is rood van boosheid en inspanning. Hij legt zijn boeken op tafel en kijkt de kamer rond.
‘Waar is ze?’
‘Jongens kijken.’
‘Vluchten bedoel je zeker.’
‘Nee hoor, Janine is niet bang voor jou,’ zegt Loes.
‘Zou ze wel moeten zijn,’ antwoord Daniel. Loes moet lachen. Ze kan het zich niet voorstellen, Janine bang voor Daniel. Daniel loopt met zijn boeken naar de jongensslaapzaal. Als hij weg is met Lesley ook lachen.
‘Wat is hij grappig als hij boos is,’ zegt hij dan.
‘Ja,’ zegt Loes ook lachend.
‘Wat is er grappig?’ vraagt Janine. Ze was net weer binnen komen lopen.
‘He, uitgekeken?’ vraagt Loes.
‘Nee, eigenlijk niet. Er loopt zo’n lekkerding door de school. Alleen had hij les dus dus kon ik niet meer kijken.’
‘Jammer, hoe ziet hij eruit?’
Janine begint opgewonden te vertellen. Ze praat een tijdje over jongens en Lesley luistert mee. Als de jongens uitgebreid besproken zijn stelt Janine voor om buiten te gaan voetballen. De andere twee stemmen er mee in. Ze pakken de bal die Loes mee genomen had en gaan naar buiten. Een paar andere leerlingen komen staan kijken.
‘Willen jullie mee doen?’ vraagt Loes aan ze. Sommigen aarzelen even maar de leerlingen die wel mee willen doen sporen ze aan om ook mee te spelen. Ze maken teams en gaan een wedstrijdje spelen. Als het tijd is om te gaan eten hebben Loes en de anderen er een paar vrienden bij. Ze lopen naar de eetzaal en spreken af om na het eten nog even verder te spelen. Daniel zit niet aan de tafel dus eten ze snel zonder hem. Na het eten voetballen ze tot het tijd is voor de astronomieles. Als ze hun spullen uit de leerlingenkamer halen zien ze Daniel en gezamenlijk klimmen ze de hoogste toren op waar de les is. Daniel zegt niks tegen Janine.

Reacties: