FanFic.nl

Secrets about his dead

De herinnering aan het begin

Ik loop naar buiten toe. Buiten kijkt Simone me aan en zegt: “Kom je met ons mee?”� Ik schud mijn hoofd en zeg dan: ‘Nee, ik wil even alleen zijn. Alleen met Sunny.”� Ze knikt begrijpend en we nemen afscheid. Gustav georg en bill gaan eerst nog even mee. Georg rijdt. Het is de auto van tom. Toen tom wegging kon hij zijn sleutels niet vinden en was dus maar met mijn auto gegaan. Thuis aangekomen leg ik eerst Sunny in de box. Dan schenk ik voor ons vieren wat te drinken in. Gustav kijkt me aan en zegt: “Red je het wel?”� Ik kijk op en zeg: “Ik moet wel. Ik kan niet altijd op jullie terug vallen. Jullie zijn echt heel lief, en steunen me heel goed. Maar dit moet ik gewoon zelf verwerken. Ik mis tom maar ik moet ook verder zonder hem. Ik wil het niet maar het moet wel. Voor onze kinderen.”�
Gustav kijkt me aan en zegt: “We komen iedere dag even langs. En je kunt ons altijd bellen.”� Ik kijk hem aan en glimlach flauwtjes. Gustav en georg staan op. Bill en ik lopen mee naar de deur. Georg kijkt naar bill en zegt dan: ‘Zorg goed voor haar bill.”� Bill knikt. Dan gaan gustav en georg weg. Bill en ik lopen weer naar binnen toe. Bill gaat het eten regelen. Ik ga op de bank zitten en denk terug aan de dag dat ik tom ontmoette. Het was nu bijna 2 jaar geleden. Het was een warme zomerdag. De hele zomer was warm. Ik zou de volgende dag naar een concert van de jongens toegaan. Maar die dag ging ik naar het strand. Het was niet eens zo druk. De meeste mensen hadden nog school. Het was dan ook begin juni. Maar het was echt warm. De kinderen zaten op school en de meeste mensen moesten werken. Maar ik niet. Ik ging lekker naar het strand toe. Alleen. Daar aangekomen had ik mijn handdoek neergelegd en me shirt en broek uitgedaan zodat ik in bikini was. Ik had mezelf ingesmeerd en was toen even de zee ingegaan. En daarna was ik lekker op mijn handdoek gaan liggen. Totdat er een bal tegen me aankwam. Ik was opgestaan en had om me heen gekeken. Een groepje van vier jongens was op me afgekomen. En ik had ze vrijwel meteen herkend. Heel simpel aan de tatoeages. Ze spraken me aan in het Engels en ik was meteen in het Duits tegen ze gaan praten. Ik had me spullen gepakt en was bij hun gaan zitten. Ik vertelde dat ik ze kende en de volgende dag naar hun concert zou gaan. Gustav had me toen aangekeken en gezegd: “jij behandeld ons gewoon normaal.”� En ik had gewoon doodsimpel geantwoord dat ze dat in mijn ogen ook waren. Ze waren dan wel beroemd maar hadden ook nog een normaal leven.
We hadden een enorm leuke dag gehad. We spraken over nummers uitwisselen maar dat kwam er niet meer van. De volgende dag stond ik al vroeg bij het concert en stond ook vooraan. Kennelijk hadden ze me herkend. Bill kwam naar mij toegelopen en stopte wat in mijn hand. Niemand had het gezien. Ze dachten dat hij me gewoon een hand gaf. Na afloop opende ik het briefje. Er stond een plek in waar ik heen moest komen. Ik had om me heen gekeken en was erheen gegaan. Daar stonden ze dan te wachten. Het eerste wat we deden was nummers uitwisselen. En daarna hadden we nog wat gepraat en vervolgens hadden we afscheid genomen. De volgende dag toen ik achter MSN ging zag ik dat ze me al aangemeld hadden. Maar alleen tom was online. We raakte aan de praat. En na twee weekjes hadden ze een concert tourtje door Amerika. Tom had me gevraagd om daarheen te komen. Ik was op het vliegtuig gestapt. Het voelde gewoon zo goed. De hele tour in Amerika was ik meegereisd. Het was enorm gezellig en tom en ik waren een echt stelletje geworden. Hij werd zo anders.
Ineens word ik uit me gedachte opgeschrikt door bill. Hij komt naast me zitten en zegt dan: ‘Waar dacht je aan?”� Ik kijk op en zeg: ‘Het begin.”� Bill knikt en zegt dan: ‘Voordat jij naar Amerika kwam had tom het gewoon constant over je. En hij kende je pas net. Normaal zou hij die eerste dag al actie hebben genomen maar nu wachtte hij juist. Ik wist meteen dat jij anders was voor hem dan al die andere meiden.”� Ik kijk naar bill. Ik hoor Sunny huilen. Bill staat op en zegt dan: ‘Ik ga wel.”� Ik knik even. Zodra bill weg is denk ik weer aan tom en aan tom alleen. Hoe moet ik verder zonder hem? Ik sta op en loop naar het cd rek toe. De helft is van tom. Hip hop muziek. Ik heb er nooit zoveel aangevonden maar als tom het goed vond vond ik dat ook. En dat had hij met mijn muziek. IK hoor de deurbel gaan en loop naar de deur toe. Er staat zo’n postbode mannetje met een pakje. Ik zet mijn handtekening en krijg dan het pakje. Als ik de kamer binnenkomt kijkt bill me aan en zegt: ‘Wat zit erin?”� Ik haal mijn schouders op en zeg: “Geen idee, tom had het besteld.”� Ik ga op de bank zitten en maak het pakje open. Er komt zo’n canvas doek uit. De foto op het doek is de eerste foto van tom, Sunny en mij. Die blik, die blik terug naar het verleden doet me pijn. Bill kijkt me aan en zegt: “Hij had het vast gekocht voor volgende week omdat jullie dan twee jaar bij elkaar waren. Hij had het erover dat hij groots uit wou pakken.”� Ik kijk naar bill en zeg dan:”�Weetje bill tom was zo veranderd. Het was niks voor hem om meteen ergens op af te gaan na een telefoontje. Zo was hij totaal niet. Hij moest eerst altijd minstens 5 minuten afscheid nemen van Sunny en dan nog eens van mij. Maar nu gaf hij me alleen snel een zoen en was toen weg. Hij wou niet eens zijn eigen autosleutels zoeken. Zo was tom niet. En dat weet jij ook bill.”� Bill kijkt me aan en zegt: ‘Kom we gaan eerst wat eten en dan slapen. Morgen hebben we het daar wel over.”� We doen zoals bill zei. Eerst eten we wat. Dan ga ik in bed liggen. Bill slaapt op de logeerkamer. Voor de zoveelste nacht is het bed voor mij alleen. Geen tom om tegenaan te kruipen. Niet zijn armen om mij heen. Niet zijn stem die me een gevoel van veiligheid geeft. Rondom zijn dood zijn nog zoveel raadsels. En ik weet dat ik geen rust heb totdat ik die raadsels opgelost heb.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.