FanFic.nl

Crucial Moments

Knikkebeen

Als jongeling woonde ik bij een oude heks Eleonora Leeflang genaamd. Ze was een intelligent en liefhebbend mens die er een grote collectie zilverwerk, pratende poppen andere snuisterijen op nahield. Ondanks haar warrige manier van doen was ik enorm gehecht aan deze meesteres – afgezien van de keren dat ze me aanzag als een van haar wansmakelijke poppen en me een kanten tutu probeerde aan te doen. Enfin, op een gezegende leeftijd van 175 jaar kwam mijn geliefde meesteres te overlijden en werd ik samen met haar andere hebbedingetjes verdeeld onder haar resterende bloedverwanten. Haar felbegeerde zilverwerk ging naar de nicht met de grootste poeha en de uitgebreidste vloekenkennis, haar porseleinenkast ging naar een verre nicht in Albanië, de poppencollectie kwam terecht bij een antiekminnende neef en ga zo door. Uiteindelijk wou iedereen wel iets, behalve mij, niemand wou mij, want ik was te lelijk.

Nou zit het zo: ik heb geen gladde vacht, maar een pluizige, ik ben niet egaal van kleur, maar beschik over alle tinten oranje die je, je maar kunt indenken. Ben ik daarom lelijk? Ik heb vier kromme poten zoals sommige mensen O-benen hebben, ben ik daarom minder goed? Als het innerlijk zo belangrijk is waarom werd ik dan door achterneef Xenofilius Leeflang anoniem gedumpt in een groezelige dierenwinkel op de Wegisweg? Niet dat ik er een punt van maakte om verkocht te worden in een Magische Dierenwinkel, integendeel! Ik hoopte vurig dat er al vlug een bekwame heks of tovenaar mijn magische talenten zou herkennen en me zou kopen. Spijtig maar helaas: de meeste bezoekers van de winkel waren dom genoeg om te denken dat ik enkel een uitzonder lelijke kat was en kochten vlug een ander dier. Aan de uitbaatster van de zaak had ik ook al niets, want ze was drukker bezig met de roddels in de Heks & Haard dan met haar nieuwste aanwinsten in haar winkel. Er waren ook andere beesten te koop gaande van gewone postuilen, vuurkrabben, ukkepulks en touwtje springende ratten… die verkochten als zoete broodjes omdat ze gegeerd waren bij het publiek, maar de meesten konden mij niet evenaren als het op magische talenten aankwam. Ze moesten eens weten! Ik kan dwars door bezweringen en vermommingen heen kijken! Ik heb mijn bazin meerdere malen gewaarschuwd wanneer een klant haar kaboutergoud wou aansmeren en ik kan de magische eigenschappen van andere wezens sneller achterhalen dan zij met haar jarenlange ervaring! Zo wist ik wanneer er een egel tussen de Knarls zat nog voor ze met melk op de proppen kwam, had ik direct door wanneer Levilius Lorrebos haar gewone raven wou aansmeren en geen Gallische Gromraven zoals hij beweerde. Tja talent wordt niet altijd gewaardeerd zoals het zou moeten…

Jarenlang verbleef ik in die Magische Dierenwinkel in de hoop dat er ooit iemand me wou hebben, maar eigenlijk had ik die hoop al lang opgegeven. De wereld is nou eenmaal dun bezaait met mirakels. Waarom ik niet gewoon wegliep? Gewoon ik had het idee dat mijn lotsbestemming bij de winkel lag of ik nou verkocht zou worden of niet. Het was de keuze om te blijven die er toe leidde dat ik de “Mooiste Dag van Mijn Leven” beleefde.

De Mooiste Dag van Mijn Leven ging als volgt:

Het was het einde van de zomervakantie en onze winkel was zoals ieder jaar geteisterd door luidruchtige kinderen die allemaal én een postuil wouden én een kat – liefst een met een paarse, turkooisblauwe of knalroze vacht. Mijn bazin was voldaan over de opbrengst van de zomer en enigszins tevreden over het feit dat het bijna herfst was en de winkel daardoor rustigere tijden tegemoet ging. Ze had zich net weer een portie touwtjesspringende ratten aangeschaft, deze op de toonbank gezet en had zich terug getrokken in haar achterkamer om haar documenten op orde te houden. Ikzelf lag op de bovenste plank van de zaak te snoezen, ver uit het zicht van mogelijke klanten die zich zouden vergapen aan mij en steevast begonnen of ik al dan niet met mijn snuit tegen de muur was gekwakt of niet. Ik hoorde de deurbel rinkelen en drie paar voeten de ruimte binnen schuifelen. Op zich niet zo bijzonder, maar ik voelde de aanwezigheid van vier mensen, terwijl er maar drie waren binnengekomen. Ik hoorde stemmen en kon opmaken dat er twee jonge tovenaars binnen waren gekomen en één jonge heks. Van de flarden van hun gesprek kon ik opmaken dat de jongen heks was gekomen om zich een postuil aan te schaffen. Ik hoorde hoe nog altijd drie paar voeten rondstapten in de winkel terwijl de eigenaars de magische bewoners bewonderden: de Gehoornde Hongaarse Padden en de met edelsteen bezette schildpad waren al een tijdje de grootste favorieten van de zaak als het op kijklustige toeschouwers aankwam. Even later voegde de bazin van de winkel zich bij hen en voelde ik vijf mensen aan terwijl ik maar stemmen hoorde voor vier personen… Stiekem gluurde ik naar beneden en keek neer op het gezelschap die zich nu rond de toonbank had geschaard. Een tovenaar met vuurrood haar – waar ik stiekem jaloers op was – begon te klagen over zijn oude rat die zich ziekelijk gedroeg. Maar toen hij het dier op de toonbank legde zag ik geen rat – maar een man die zich vermomd had als rat.

Mijn bazin nam de rat op en bestudeerde hem. Ze wist niet wat ze ervan moest denken toen ze hoorde dat de rat al meer dan twaalf jaar in het bezit was van zijn familie, want ratten worden nou eenmaal vier à vijf jaar oud. Ik kon een schamper gesnuif voor mijn bazin amper onderdrukken: ze was door en door onbekwaam! Het was toch een kleintje om te zien dat deze rat een faunaat was? Ik schudde de minachtende gevoelens voor mijn bazin van me af en zocht contact met de als rat vermomde tovenaar. Spontaan voelde hij mijn belangstelling en hij hief zijn rattensnoet naar me op. Ik kneep mijn ogen samen en stuurde hem de vraag wie hij was en waarom hij zich als rat voordeed in een tovenaarsfamilie. Hij reageerde echter als door een wesp gestoken, dat ik me niet moest moeien met zijn zaken!

De geur van angst en een verdorven verleden bereikten echter mijn neus en ik sprong op hem af. Met een doffe plof kwam ik op de toonbank terecht, maar mijn prooi glipte als een stuk zeep uit mijn klauwen. Mijn bazin krijste mijn naam en pakte me beet nog voor ik de achtervolging kon inzetten. De betoverde rat sprintte de winkel uit, met de twee tovenaars op de hielen. Alleen de heks bleef in de winkel, verbijsterend kijkend naar mij. Ik hief mijn snoet op en rook vers perkament en een hoop intelligentie. De jonge heks had een bos haar dat even warrig en pluizig was als het mijne, ze had nogal forse voortanden, maar haar ogen stonden vriendelijk en ze nam me curieus op.
‘Trek het je niet aan meid, het is Knikkebeen maar!’ kakelde mijn bazin als een kip zonder kop terwijl ze me wou optillen en wegmoffelen onder de toonbank.
‘Wat een schatje is hij,’ kirde de heks echter en ze stak haar hand naar me uit. Ik rook aan haar hand en kon ik het niet laten om haar een kopje te geven.
‘Oh,’ zei mijn bazin die totaal de klus kwijtwas. Ik wrikte me uit haar handen en trippelde op de jonge heks af en keek haar aan met mijn grote amberkleurige ogen. ‘Nou, niemand moet hem eerlijk gezegd hebben… eh… volgens mij vinden de klanten zijn uiterlijk maar niets.’
De heks hoorde haar echter niet. Ze begon me over mijn rug te aaien en kittelde zelfs achter mijn oren. Ik begon spontaan te spinnen, ze mocht dan wel niet doorhebben dat ik getalenteerd was, ze was vriendelijk en vond me mooi op een haar manier.
‘Euhm, wou je geen postuil?’ vroeg mijn bazin voorzichtig.
‘Oh, neen,’ zei de heks nonchalant en het volgende moment kon ik mijn pluizige oren niet geloven ‘Ik heb me bedacht, ik denk dat ik liever een kat wil. Is Knikkebeen te koop?’

Enkele minuten later verliet ik de Magische Dierenwinkel voorgoed in de armen van mijn nieuwe meesteres. Ze was geroerd toen ze zag hoe mijn haren vonkten in het zonlicht. ‘Wat ben je mooi,’ kirde ze steeds ‘Je zult het vast geweldig vinden op Zweinstein.’ Ik miauwde mijn toekomst tevreden tegemoet in en besefte dat ik me geen lieftalligere en leergierigere meesteres kon wensen als zij.

En zo werd de dag dat mijn nieuwe meesteres Hermelien Griffel me kocht: De Mooiste Dag uit Mijn Leven.

Reacties: