FanFic.nl

Secrets about his dead

De fans en de herdenking

De volgende ochtend ben ik vroeg wakker. Alweer een nacht bijna niet geslapen. Vandaag moesten we naar iets toe wat door fans geregeld was. Ik kleed me aan, doe mijn haar en make-up en ga dan naar beneden toe. Bill heeft al ontbijt gemaakt en Sunny aangekleed. Als ik hem zo bezig zie doet hij me zo denken aan Tom. Als we klaar zijn stappen we in de auto. De auto ruikt nog naar tom. Alles doet me denken aan tom. Sunny, het huis, de auto, bill.
Na een tijdje komen we aan. Het is al druk. Gustav en georg zijn er ook al.
Met z’n vijven lopen we naar binnen toe. Binnen aangekomen krijgen wij een speciale plek.
Als het begint vertellen een aantal fans over hun ervaringen. Ook wat meiden die kort wat met tom hadden vertellen hun verhaal. Een van de meiden die het georganiseerd heeft staat naast me. Ik leg mijn hand op haar arm en zeg dan: ‘Zou ik zo wat mogen zeggen?”�
Ze knikt en gaat het meteen regelen. Na nog wat mensen gehoord te hebben mag ik. De jongens lopen met me mee. Als ik bij de microfoon sta geef ik Sunny aan gustav.
Ik zet de microfoon terug en kijk de zaal in. Dan zeg ik: “Tom zou het fijn gevonden hebben om te weten dat zoveel mensen om hem geven. Maar niet alleen om hem geven maar ook de mensen steunen van wie hij zoveel hield. En om wie hij zoveel gaf. Het heeft ons allen goed gedaan om te zien hoeveel fans er gisteren langs de weg stonden. En om dan nog maar te zwijgen over al jullie brieven. Ik heb er een aantal gelezen maar nog lang niet allemaal. Er waren 3 dingen echt belangrijk de laatste periode van tom’s leven. Zijn gezin, zijn familie en vrienden en de band. Vlak voordat tom overleed had ik een gesprek met hem. Ik heb hem wat beloofd en hij mij. Ik heb hem beloofd dat ik zijn plek in zou nemen bij de band. Ik heb met de jongens overlegd. Ik neem tom’s plek in. Al zou ik het niet zo willen zien. Ik ga voortzetten wat voor hem zo belangrijk was. Tom’s vrienden en familie zijn mijn vrienden en familie. En ze steunen dat gene wat zo belangrijk was voor tom. Ik en onze dochter. Over 8 maanden zouden tom en ik gaan trouwen. Maar het was ons niet meer gegegund. Maar wat niemand wist en de meeste mensen sinds gisteren weten is dat gisteren een belangrijke dag zou worden in het leven van mij en tom. Gisteren zouden tom en ik namelijk iets beken maken. Nu heb ik dat gedaan. Weliswaar met tom bij me maar niet op de manier zoals het moest zijn. Gisteren zouden tom en ik bekend maken dat we over 5 maanden opnieuw ouders zouden zijn. Gisteren was ik precies 4 maanden zwanger. Tom was geweldig tijdens de zwangerschap van Sunny, en nu moet ik het helemaal alleen doen zonder de man van wie ik hou. Zonder de meest geweldige vader op deze wereld. En natuurlijk krijg ik veel hulp. Maar niets vult die leegte. Sinds tom’s dood logeert bill bij mij en Sunny omdat iedereen wil dat er constant iemand bij mij in de buurt is. Vanochtend had bill alles geregeld. Het ontbijt, Sunny aangekleed. En toen ik beneden kwam gaf hij Sunny te eten. Toen hij daar zat deed hij me zo denken aan tom. Alles doet me denken aan tom. En alles doet me beseffen dat ik hem kwijt ben. Echt kwijt ben. Maar niet alleen ik ben hem kwijt. Nee, Sunny is haar vader kwijt en als mijn andere kindje er straks is heeft het zijn of haar vader nooit gekend. De jongens zijn een goede vriend kwijt. Bill zijn tweelingbroer. En een moeder haar kind. Die pijn moet ondragelijk zijn. Ik ben nu zelf moeder en moet niet indenken Sunny te verliezen. Een leven zonder tom. Alsof ik terug word gegooid in de tijd. Soms lijkt alles zo perfect. En dan verandert 1 klein dingetje je hele leven. Blijf je met vragen zitten. Raadsels die opgelost moeten zijn voordat je het een plekje kunt geven. Maar ik weet dat tom nooit dood is. Hij pas dood als niemand meer aan hem denkt. En ik weet dat hij altijd voortleeft in onze harten. En in die van jullie. Dankjulliewel.”� Ik neem Sunny weer over van gustav en met z’n vijven lopen we terug naar onze plek. Het meisje loopt naar voren toe en zegt dan: ‘Kirsten zou jij nog even naar voren willen komen.”� Verbaasd geef ik Sunny aan bill en loop dan naar voren toe. Als ik daar sta pakt ze een grote fotolijst. Ze kijkt me aan en zegt dan: “Namens alle fans willen wij je dit aanbieden. Dit is een deel. Op deze foto staat een van de eerste foto’s van jullie samen die met jullie toestemming is gemaakt. We hebben er ook een met de eerste foto van Sunny en nog een paar. We willen je deze graag aanbieden.”� Ik neem de foto van mij en tom in ontvangst. Ik kijk haar aan en zeg: ‘Ik wil jullie allemaal enorm bedanken dit betekent heel veel voor mij. Ze zullen een mooi plaatsje krijgen. Thuis.”�
Ik haal met mijn hand even de tranen weg. Er gebeuren nog wat dingen en dan loopt de zaal langzaam leeg. Het meisje blijft. Ik loop naar haar toe en zeg: ‘Hoe heet je?”� Ze kijk me aan en zegt: “ Ik ben Zoë, ik vind het echt heel erg voor je.”� Ik kijk haar aan en zeg dan: ‘Het is vreselijk maar de steun die ik van alle kanten krijg is gewoon echt geweldig en onvoorstelbaar. In het begin werd ik echt bedreigd mensen vonden niet dat hun tom moest veranderen. En toen had tom een interview en zei hij dat hij niet veranderde maar dat ik gewoon het beste in hem naar boven haalde.”� Ik merk dat er weer tranen komen. Zoë kijkt me aan en zegt: ‘gaat het wel?”� IK knik even. De jongens komen erbij staan. Gustav kijkt Zoë aan en zegt dan:’Klinkt misschien raar maar heb het idee dat ik je ergens van ken.”� Ik kijk op en zeg dan:’ja dat had ik dus ook al.”� Zoë kijkt me aan en zegt: ‘Ik zou het niet weten.”� Ik kijk haar aan en zeg dan: “Heb jij soms een tijdje in Amerika iets gedaan?”� Ze kijkt me aan en zegt dan: “Ja dat klopt ik was reisleidster.”� Ik kijk op en zeg:’Dat is het. We hebben toen die ene dag een reis door New York gemaakt tom en ik. Jij was onze reisleidster en gustav jij kent haar van de foto’s.”� En ineens wordt alles me teveel. Ik kijk op en zeg: ‘Sorry, kom anders morgen langs nu wil ik naar huis.”� Ze knikt begrijpend. Georg en gustav blijven nog even en bill, Sunny en ik gaan terug. Die reis was geweldig. Niemand wist nog van ons. Ik was bij zoveel mogelijk concerten aanwezig en Tom en ik maakte die geweldige reis door New York. Waarom nu? Waarom komen er mensen uit ons verleden naar boven? Er zijn nog zoveel vragen. Bill legt zijn hand op mijn been en zegt dan: “Wat is er?”� Ik kijk hem aan, Hij rijdt op dezelfde manier zoals tom dat altijd deed. Ik zucht even en zeg dan: “Er zijn zoveel raadsels rondom tom’s dood bill. Teveel raadsels misschien wel. Wat moet ik daar nou mee. Ik wil er antwoord op hebben maar dat gaat niet. En toch moet het. Ik moet antwoorden hebben voordat ik verder kan.”� Bill kijkt mij heel even aan en kijkt dan weer naar de weg. Dan zegt hij: “Ik ga zoeken naar antwoorden ik wil ze weten. Net als jij er klopt iets niet. Dat weten wij beide. Tom ging niet zomaar weg en hij ging altijd met zijn eigen auto. Hij zou alleen gaan als ze dreigde jouw of Sunny wat aan te doen. Werd tom bedreigd?”� Ik haal mijn schouders op en zeg: “Voor zover ik weet niet maar als het wel zowas bill dan zou hij dat nooit tegen mij gezegd hebben. Hij deed alles om mij en Sunny te beschermen en sinds we wisten dat ik zwanger ben werd dat alleen maar erger. Hij werd nog beschermender bill. Als tom bedreigd werd dan weet ik dat niet bill. Echt niet.”�
De rest van de rit zijn we beide stil. Tom zou bedreigd kunnen zijn. Het zou kunnen.
Als we thuis aankomen ga ik zonder wat te eten naar bed toe.

Reacties:

MyReflection zei op 4 mei 2009 - 16:30:
ik ga morgen verder lezen,
maar wat ik totnutoe al heb gelezen,
is hartstikke mooi,


xx