FanFic.nl

Harry Potter stand-alones (samen met Rivlovee)

Dementors (Dirk Duffeling)

‘Nou Harry, heb je wel vrienden op je school?’ zeg ik plagerig tegen Harry.
‘Dirk!’ hoor ik mama boos vanuit de keuken, ‘niet over zijn school praten, OOK JIJ NIET!’ Chagrijnig kijk ik naar Harry die zelfingenomen grijnst en knikt. Plezierig loopt hij door naar mijn oude kamer, die nu zijn eigendom is.
‘Mam…’ zeur ik tegen Petunia aan, ‘kan ik wat eten, er is niks!’ Ik probeer een lief gezicht te trekken, maar ik erger me er aan dat ik te dik ben. Maar, mijn dieet was ook niet leuk. En de snoepjes ook niet. Ik ril bij de gedachte dat mijn tong verschrikkelijk dik was. Het kwam doordat die Harry moest logeren, pffff. En die verschrikkelijke broers lieten expres hun snoep vallen zodat ik het zou eten.
‘Dirk, schatje,’ begint mama. Ik zucht, als ze zo begint wil ze iets van me gedaan hebben, en aangezien het donderdag avond is waarschijnlijk mevrouw Vaals vuilnis buiten zetten.
‘Dirk, kan je zo even mevrouw Vaals vuilnis buiten zetten, dan heb ik zo nog een donut voor je,’ zegt mama lief. Zoals ik had verwacht is het inderdaad vuilnis buiten zetten bij mevrouw Vaals, maar mama chanteert me erbij, omdat ik net om eten vroeg.
‘Kan Harry het niet doen?’ verwijs ik mama door. Koppig schud ze haar dunne hoofd.
‘Nee Dirkje, dan krijg je geen donut,’ zegt ze terwijl ze mijn vette haar aait, verschrikkelijk.
‘Kunnen we het niet samen doen, dat ik de donut krijg?’ vraag ik dan, slim als ik ben.
‘Ja hoor, roep hem maar,’ zegt mama niks vermoedend, daar blijkt dus uit dat IK superslim ben, en dat ga ik ook bij Harry proberen, hem om de tuin leiden, haha. Een grote grimas verschijnt op mijn gezicht.
‘Harry, kom je mee vuilnis van mevrouw Vaals buiten zetten?’ roep ik kei-hard omhoog.
‘Nee!’ krijst Harry terug.
‘Moet van mama!’ roep ik nog eens, denkend slim te zijn. Zuchtend hoor ik Harry de trap af lopen, tot mijn grote genoegen. Mijn mondhoeken krullen om zonder dat ik het in de hand heb.
‘Zo doe je het wel hè?’ treiter ik hem. Harry knikt boosaardig en kijkt me vuil aan waar min gevoel alleen maar beter van word.
‘Kom,’ bijt ik hem nog eens toe. Harry trekt een gezicht maar loopt toch mee, erg tegen zijn wil. Zweigent lopen we naar buiten, richting het doodlopende eind van de straat. Zijn veel te ruime kleren bewegen zacht in de lichte bries. Het valt me op dat de maan al vroeg aan de hemel staat en er amper wolken aan de lucht zijn. Chagrijnig belt Harry aan bij mevrouw Vaals en samen lopen we naar binnen terwijl mevrouw Vaals ons ongewoon begroet. Harry pakt het vuilnis op, zodat ik niks hoef te dragen, precies mijn plan.
‘Dirk, pak ook eens wat, laat Harry niet zo zielig alleen achter,’ hoor ik mevrouw Vaals zeggen, dat kreng ook. Erg chagrijnig pak ik ook een zak vuilnis en breng die naar buiten. Nog geen 10 meter weg van het huis van mevrouw Vaals rollen er opeens wolken over de lucht en word het ijskoud. Geschrokken kijk ik om maar Harry blijft rustig, het zal dus wel aan mij liggen, of het waait gewoon opeens heel hard. Wel word het steeds kouder en ik zie naast me Harry een beetje om zich heen kijkt. Dan staat hij stokstijf stil.
‘Kom op watje, je kan toch wel tegen kou!’ schreeuw ik stoerder dan ik me voel. Ik kan er eigenlijk ook niet tegen, het is raar en verdrietig. Helaas word het gevoel alleen maar sneller en met de seconde neemt het toe, tot ik ook stil blijf staan. Dan pakt een onzichtbare hand mijn keel en verschijnen er vlekken voor mijn ogen.
‘Harry! Mooi dat je kon kommen!’ De stem klinkt ver weg maar word steeds duidelijker en dan verschijnt ook de grote gestalte van Hagrid de reus. Hij heft een grote roze paraplu op en een gele straal volgt daaruit en uit mijn kont groeit een klein roze staartje. Ook mijn neus word te pakken gekregen, die verandert in een roze varkens staart.
‘Harry is een tovenaar,’ hoor ik Hagrid nog zeggen voor het beeld vervaagd.
‘Oeps,’ hoor ik één van die achterlijke tweeling zeggen en verschillende snoepjes rollen over de grond.
‘Ruim op Fred!’ spreekt hun vader ze toe, maar tot mijn grootste genoegen laten ze een snoepje over. En snel, als niemand het ziet pak ik het snoepje op en stop hem in mijn mond. Meteen één tel later voel ik mijn tong groeien.
‘Hammaah!’ zeg ik met mijn reuze tong. Hij stopt niet met groeien en ik stik bijna door mijn tong. Ver weg hoor ik de tweeling lachen.
‘Expecto patronum!’ hoor ik Harry zeggen voor ik weer wegzak.
‘Gadverdamme, ze laten zo ’n crimineel toch niet ontsnappen!? En ze zeiden niet eens van welke gevangenis!’ zegt mama. Het beeld word wazig.
‘Mijn peetvader, Sirius Zwarts,’ zegt Harry triomfantelijk
‘Dirk, Dirk? Gaat het weer?’ Het bezorgde gezicht van Harry hangt boven mijn hoofd. Boos sla ik het weg.

Reacties:

Bella01 zei op 12 jan 2014 - 11:48:
Wooow, dit is zoo goed. O.o
Hoe jij de gedachten van Drik schrijft.. Zoo goed!
I'm proud!

Xo

bramowicz zei op 10 jan 2014 - 15:49:
dirkies vervelenste gebeurtenis is toveren leer er maar mee te leven dirk


le text c'est super

Andrea zei op 10 jan 2014 - 15:47:
Hihi, nu weten we eindelijk wat Dirk allemaal hoorde en zag toen hij werd aangevallen door de dementors :p De gedachten en gevoelsmens van Dirk zijn echt goed gedaan
En inderdaad wie zal nu zijn donut opeten?

narcissa zei op 10 jan 2014 - 11:56:
Wauw!!!!!
deze goed!
arme Drikkemansje nu loopt hij zijn donut mis, door de Dementors!
super gedaan!