Hoofdcategorieën
Home » Overige » NOG n.v.t. » Proloog
NOG n.v.t.
Proloog
Er viel af en toe een druppel op mijn hoofd, waarna ik deze hevig van me af schudde. De regenbui was net afgelopen en de druppels gleden nog steeds van nieuwe bladeren af waardoor het leek alsof het nog steeds regende. Ik spreidde mijn vleugels terwijl ik opsprong en door het afzetten van de tak viel er weer een baan van druppels naar beneden. Het gevoel van puur geluk verspreidde zich door mijn lichaam heen terwijl ik naar boven klom, boven de toppen van de bomen uit. Het was een gevoel van volkomen vrijheid, ongeremdheid en het één zijn met mijn omgeving. Ondanks mijn nuchtere aard ontstond er een kort geluid van vreugde wat zich uit mijn snavel perste. Kleinere vogels weken uit voor me als we elkaar passeerden en mijn trots vergrootte zich.
Ik was sneller bij mijn volgende bestemming dan ik had gedacht en landde ietwat teleurgesteld, deze teleurstelling verdween alweer snel toen mijn blik zich nieuwsgierig vestigde op de reden waarom ik hier was. Een meisje. Of jonge vrouw. De priesters en priesteressen van Boven zeiden dat zij het was. Tussen de bladeren van de boom keek ik neer op de binnenplaats van het kasteel. Het was geen groot kasteel, niet te evenaren met dat van de koning, maar het leek er een stuk gezelliger. En daar op een klein balkon stond ze. Ik hield mijn hoofd schuin en nam haar in me op. Ze zag er niet uit alsof ze weggelegd was voor de taak die de priesters en priesteressen van Boven voor haar in petto hadden. De jonge vrouw keek op en het leek alsof ze precies keek naar de plek waar ik zat. Tegelijk begon ik te twijfelen aan mijn gedachten.
FOLLOW~!