FanFic.nl

Onverwachte liefde

Nacht

“Niet uit gaat komen… niet uit gaat komen…”
Elrond woorden blijven door Legolas’ hoofd galmen. Het kan niet, het mag niet gebeuren. Legolas ligt op zijn rug in bed met zijn hoofd opzij naar het raam gekeerd. Buiten ziet hij een paar sterren, veel te weinig naar zijn zin. De zwoele avondlucht stroomt zijn kamer in. Hij staat op en gaat in het raam zitten, zijn zilveren tuniek glinstert lichtjes en zijn blonde haar golft zachtjes door de wind die naar binnen waait. Aragorn moet wakker worden, hij mag niet bij ze weg. Niet voor ik hem heb leren kennen en heb kunnen liefhebben, denkt Legolas treurig. Wat zou Aragorn van hem vinden als hij wakker word? Als hij wakker word, benadrukt zijn gedachten. Hij hoort Elronds stem weer in zijn hoofd.
“Verder weggezakt… binnenkort kwijt gaan raken…”
Met een zucht staat Legolas op en loopt naar de deur. Zachtjes doet hij deze open en loopt hij over de mossige, zachte vloer. Hij komt niemand tegen en maakt geen geluid. Als hij bij Aragorns kamer is gaat hij snel naar binnen en doet de deur achter zich dicht. Aragorn ligt nog precies het zelfde op bed als hoe Legolas hem daar neer gelegd had die middag. Hij loopt naar het bed toe en gaat voorzichtig op de rand zitten. Voorzichtig strijkt hij door Aragorns haar. Legolas pakt een van Aragorns handen en houd die in zijn eigen. Heel lichtjes voelt hij de man zijn hartslag.
“Binnenkort kwijt gaan raken… kwijt gaan raken…”
‘Nee, het mag niet. Aragorn word wakker, alsjeblieft,’ smeekt Legolas. Er rolt een traan over zijn gezicht naar beneden en valt op Aragorns gezicht. Het lijkt net alsof Aragorns ook huilt. Voor een ogenblik lijkt het alsof de pijn weg is uit zijn gezicht. Zachtjes begint Legolas te zingen.

‘Bij het vallen van deze nacht
Zie ik voor het eerst je pracht
Wonderschoon als ik het zo benoemen mag
Je haren golfend
Als water in het meer
Bruin als een boom uit het geliefde bos
Doch je ogen zijn vooralsnog voor mij verborgen
Je laat ze me niet zien
Ik hoop dat je ze snel opent
Voor de wonderen van de nacht
Je hebt mijn hart gestolen
Ook al ken je me nog niet
Alles wat je hoorde van mij is slechts alleen dit lied
Word alsjeblieft wakker mijn lief’

Steeds weer zingt Legolas dit tot hij voelt dat de zon bijna op gaat komen. Hij strijkt nog een keer door Aragorns haar en geeft een zachte kus op zijn hand.
‘Word alsjeblieft wakker,’ zegt hij nog een keer en dan sluipt hij snel weer naar zijn eigen kamer. Zodra hij in zijn bed ligt valt hij meteen in slaap.

Reacties:

Rukia zei op 12 jan 2014 - 20:31:
kan me alleen maar aansluiten bij de rest, dit is gewoon zo mooi

Loesjeedward zei op 12 jan 2014 - 12:54:
Dank jullie
En @Rivlovee, het is een soort coma, maar ik vind het niet echt bij een fantasy verhaal passen om het een coma te noemen

Andrea zei op 12 jan 2014 - 12:16:
Narcissa heeft gelijk: je moet niet zo onzeker zijn, dit stuk is echt machtig goed gedaan!!! En die gevoelens van Legolas zijn zéér goed gedaan!!! ^^
Doe zo voort zou ik zeggen

narcissa zei op 12 jan 2014 - 11:54:
Woh.
Je moet moet niet zo twijfelen.
Dit is echt een mooi hoofdstuk.
Die gevoelens van Legolas super gedaan.
Super!!!
Ik heb wat met het woord super geloof ik.
Maar dat is ook precies wat dit verhaal is

Love it

RivLovee zei op 12 jan 2014 - 7:52:
Goedd, echt jammer dat Aragorn zo 'n vage slaap heeft (die snap ik nog niet)! Leukkk!!!!!