FanFic.nl

The eyes of the Prophet

Hey old nest-member!

Langzaam maar zeker kwam Eric bij zijn positieven. Zijn hoofd voelde aan alsof het in tweeën was gespleten in zijn nek bemerkte hij een plakkerige substantie die vermoedelijk zijn eigen bloed was. Hij was vastgebonden, besefte hij en hij kon amper nog een vin verroeren. Hij opende zijn ogen en zag dat hij was vastgebonden aan één van de steunpilaren in de hut. Aan de pilaar tegenover hem zat Freya – hij voelde een steek van angst toen hij zag dat ze ineengedoken zat, maar bij nader inzien bleek ze ongedeerd te zijn en huilde ze vooral.

‘Verroer je vooral niet vampier,’ hoorde hij een gehate stem zeggen ‘We hebben linnen lappen rond de zilveren boeien gedaan zodat je, je niet gaat branden eraan. Wanneer je teveel frunnikt verschuift het linnen en komt het zilver op je blote huid terecht, je bent bij deze gewaarschuwd.’
Vanuit zijn ooghoeken zag hij Marnie in zijn gezichtsveld schuifelen. Ze droeg een versleten mosgroene jurk met daarover een voskleurige omslagdoek, haar bloeddoorlopende oogjes keken hem triomfantelijk aan.
‘Jij,’ siste hij nijdig, maar toen hoorde hij plots een uitbundig gelach die hem deed verstijven.
‘Candide!’
Eric draaide zijn hoofd en zag zijn oude nestgenote zich verkneukelen om zijn val. Ze zag er nog altijd uit zoals de laatste keer dat hij haar had gezien: in een veel te diep uitgesneden jurk die haar ietwat verlepte boezem tentoonstelde, warrige blonde haren die waren opgestoken in een te ingewikkeld kapsel en een walgelijke laag make-up.
‘Welkom terug, Eric,’ joelde ze joviaal en ze lachte haar gelige tanden bloot. ‘Alleen overvielen we je nogal hé.’
Babyvampier Dean lachte wansmakelijk, blijkbaar vond hij zichzelf heel wat nu hij een oudere soortennoot te slim af was geweest en in een hoekje zat Moggy de bedoening verveeld gade te slaan.
‘Jullie,’ zei Eric vol ongeloof ‘Wat doen jullie hier?’
‘Dat zou je wel willen weten hé,’ grijnsde Dean en hij stak uitdagend zijn tong uit.
‘Je oude nestgenoten hebben een deal met me gesloten,’ zei Marnie grimmig maar voldaan. Ze porde met haar wandelstok tegen Erics middenrif. ‘Een héél goede deal zelfs.’
Eric lette niet op de oude pad die voor hem stond, maar keek fronsend naar Freya die nog altijd een snikkend hoop je was bij de tegenoverstaande pilaar.
‘Met haar is er niets aan de hand,’ gromde Marnie zonder om te kijken ‘Ze is alleen wat overstuur, blijkbaar verwachtte ze niet dat we je zo goed aankonden.’
Toen ze Erics verbijsterde blik zag bromde ze verder ‘Ik hou Freya al de hele tijd in de gaten sinds ze op de lappen ging met je. Vlak na haar verdwijning nam Candide trouwens contact met me op. Ze wist me behoorlijk wat te vertellen over de plannen van jou en je maker.’
Ze sloop langzaam op Eric af. ‘Ik heb altijd het beste met Freya – én mijn coven voor gehad. Dankzij de bloederige fiasco van het verleden zijn we al ons aanzien kwijt, toen ik hoofd van de coven werd heb ik gezworen om hier een einde aan te maken.’ Ze haalde reutelend adem en vervolgde ‘En dat einde nadert snel, Eric Northman. Dankzij de plannetjes van jou en je maker zal de Azende Aasgier groeien in aanzien als nooit tevoren. We zullen heersen over de andere heksen die ons al die jaren beschimpt en vernederd hebben, we zullen hen domineren en kiezen met welke bloedheksen we willen omgaan.’
‘Als je het beste voorhebt met je coven, waarom neem je me dan gevangen?’ knarsetandde Eric agressief. Naast zich hoorde hij Candide en Dean bulderen van het lachen.
Marnies verweerde lippen krulden zich tot een spottende lach.
‘Juist jou gevangenschap zal de Azende Aasgier doen herrijzen naar zijn oude status,’ sprak ze waardig ‘Ik heb een plan in mijn oude hoofd, meneer Northman, een groots plan en jij zult me helpen met de uitvoering daarvan.’
‘Over mijn lijk,’ snauwde Eric en zijn woorden werden overstemt door de lachsalvo’s van Candide en haar creatie.
Marnie trok één borstelige wenkbrauw omhoog.
‘Het zal inderdaad over je lijk zijn,’ gromde ze geamuseerd en ze schuifelde weer uit Erics zicht. Enkele minuten later kwam ze weer voor hem staan met een oeroud boek. De kaft was vervaardigd uit leer dat zo oud was dat het verbrokkelde in haar knoestige handen en de perkamenten bladzijden en waren vergeeld en bezaait met vieze vlekken.
‘Dit boek,’ begon Marnie plechtig ‘Is stukken ouder dan jij, Northman. Het is geschreven in een Iers klooster zo’n vijfhonderd jaar terug. De kloosterlingen verzamelden alle soorten Duistere Magie die ze konden bemachtigen en schreven ze er neer. Ze hoopten om ooit de metropool te worden voor heksen en om de meest krachtige magie aller tijden te beoefenen. Toen jou menselijke soort -de Noormannen- er binnen viel stalen ze het boek – vermoedelijk omdat ze wisten dat het geld waard was, want de inhoud ervan interesseerde hen vast geen moer. En zo geraakte het boek en zijn hoogstaande magie in vergetelheid… Vele jaren lang zochten de overlevenden van het klooster naar het boek, maar tevergeefs. Tot het zo’n negentig jaar geleden weer bovenkwam drijven.’
Marnie sloeg haar ogen gelukzalig neer. ‘Mijn bedovergrootvader Juan-Antonius kwam het tegen tijdens een van zijn vele verre reizen op het vasteland. Hij trof het aan bij een of ander stoffig dametje dat wist dat boeken geld waard waren, maar zelf ongeletterd was en niet het minste idee had over de schat die ze bezat. Hij kocht het van haar en begon aan het ontcijferen ervan. Pas vele jaren later slaagde hij erin om de code van het boek te kraken en om de geheime inhoud ervan te interpreteren. Het boek bleek nog duisterder en gevaarlijker dan ooit gedacht.’
Marnie pauzeerde even. Het was volslagen stil geworden in de hut, Erics nestgenoten waren gestopt met lachen en zelfs Freya hield het snikken achterwege.
‘Het boek bevat toverspreuken die terug gaan tot het begin ter tijden. Ze beschrijven hoe je tijd en ruimte kunt manipuleren, hoe je de dood kunt beheersen, hoe je magie kunt opwekken en hoe je die kunt versterken.’
Toen ze het woord “versterken” uitsprak begonnen haar ogen koortsachtig te gloeien.
‘Leuk verhaal,’ zei Eric die langzamerhand zijn geduld verloor: zijn handen voelden geïrriteerd aan door de nabijheid van zilver en hij snapte geen lor van Marnies relaas.
‘Het versterken van je magische krachten waardoor deze vele malen sterker worden is een moeizaam en pijnlijk proces.’ Legde Marnie geduldig uit alsof ze hem vertelde dat één plus één twee is. ‘Wanneer dit proces in hang wordt gezet zullen velen het niet overleven… Mochten al mijn covenleden deze ritten uitvoeren zou nog geen tiende het kunnen navertellen om over de zielige resultaten nog maar te zwijgen. Dit boek herbergt echter een formule die het stukken gemakkelijker maakt om aan magische uitbreiding te doen. Een formule die zo simpel is, maar tegelijk zoveel mogelijkheden toestaat is uiterst zeldzaam Northman.’
Toen Eric haar met opgetrokken wenkbrauwen bleef aankijken, snauwde ze:
‘Het belangrijkste onderdeel is vampierbloed, Northman. Hoe ouder, hoe beter.’
Eric lachte vreugdeloos.
‘Je hebt vier vampiers tot je beschikking.’ Sneerde hij kil ‘Waarom gijzel je mij dan? Je zou Candide of Dean perfect kunnen gebruiken hiervoor.’
‘Ik zei: hoe ouder hoe beter,’ fluisterde Marnie poeslief ‘Het bloed van jongere vampiers is bijna waardeloos. Bovendien moet de vampier zelf over uitzonderlijke talenten beschikken.’
Weer verscheen de koortsige glinstering in haar ogen. ‘Je bent een vampier van ruim vierhonderd jaar oud, Northman én je hebt een uitzonderlijk verleden als clanhoofd, strijder en vechtersbaas. Jou bloed is beter dan welk bloed ook.’
Eric snoof minachtend. ‘Dus hiervoor hebben jullie vampierbloed voor nodig? Is dit de reden dat jullie vroeger een covenlid hebben gekeerd tot vampier? Om je te laven aan zijn bloed? Om zijn bloed te gebruiken om jullie goocheltrucjes te versterken?’
Freya kreunde van ellende toen Marnies hand uitschoot en Erics neus brak.
‘Waag het niet om onze magie te beledigen,’ siste ze dreigend. ‘Wij heksen zijn meer waard dan een nachtelijke bloedzuiger als jij.’
Terwijl zijn neus zich in ijl tempo herstelde trok Eric zijn hoektanden uit en toonde deze met opengesperde mond aan de oude toverknol.
‘Dus jij gaat mijn bloed gebruiken om jou gave te versterken? Weet dat als je me één haar krenkt je de volledige Autoriteit over je krijgt. Ik moet maar één kik geven aan mijn maker en hij snelt me tegemoet.’
Marnie lachte schel en de overige vampiers volgden haar voorbeeld.
‘Doe wat je niet laten kunt,’ grimaste ze ‘Deze plaats is zo behekst dat jou boodschappen je maker nooit kunnen bereiken: er zitten voldoende afstotende bezweringen om hem te dwarsbomen en hem een tijdje bezig te houden. Bovendien geeft jou Autoriteit niets om lastpakken zoals jij. De Autoriteit wou Freya omruilen als een stuk vee, wel ze kunnen Freya krijgen, in ruil eis ik jou bloed. Ze zijn enkel uit op Freya’s gave, dat jij daarvoor je kraag gaat laten kan hen geen ene moer schelen en dat weet jij even goed als ik, Northman.’
Eric tanden stonden nu op hun volle lengte en hij siste boosaardig, maar hij besefte met een schok dat alles wat Marnie hem zojuist naar het hoofd had geslingerd, waar was: als hij dreigde te sterven in de Azende Aasgier zou de Autoriteit niet tussenkomen, zeker niet als ze in ruil een zieneres zouden krijgen.

Godric had dit geweten toen hij Eric naar Witchtail stuurde, besefte Eric met een wee gevoel in zijn maag. Daarom was Godric ongerust geweest toen Eric vertrok met Freya en daarom had die venijnige Rosalyn constant gezinspeeld over smaragden en verraad! Ze hadden geweten wat er kon gebeuren! Ze hadden het geweten. Angst sloeg Eric om het hart om hetgeen komen ging en Marnie grijnsde hem zelfvoldaan toe met een sadistische schittering in haar ogen.

Reacties: