FanFic.nl

'goodbye' PAUZE

6: Don't be dead

'SHERLOCK!'
John zag hoe Sherlock zich voorover liet vallen, zijn enige vriend. Zonder Sherlock was hij niemand. Hij kende niemand.
Nóg voordat Sherlock de grond raakte, voelde John plotseling een steek in z'n zij. Meteen viel hij op de grond. 'O, mijn god. Het spijt me verschrikkelijk.' John zag vaag hoe een wielrenner hem bezorgd aankeek. Hij was tegen John aangeknalt. 'H-help me... ik moet naar mijn vriend en-' stamelde John. De wielrenner hielp hem overeind en bood nogmaals zijn excuses aan. John luisterde niet en dacht maar één ding: Ik moet naar Sherlock! Een beetje kreupel liep hij naar het groepje mensen, ze stonden rondom Sherlock. Ook de ambulance was er al bij. 'Laat me er langs! Hij is mijn vr- hij is mijn vrr..' John duwde iedereen opzij. 'H-hij is mijn vriend...'
Daar lag een bruine krullenbol met een bloederig hoofd, op de brancard. 'Nee...' stamelde John in shock. De ambulancebroeders tilden de brancard op, en plaatsten 'm in de ambulance. En voordat John het wist, reden ze weg.


-Drie dagen later-
Mrs. Hudson en John stonden voor de grafsteen van Sherlock.
'Ik eh - Ik laat jullie wel even alleen. Ik zie je thuis John,' zei Mrs. Hudson en ze verliet zachtjes de begraafplaats.
John wist niet wat hij moest doen. Een speech houden? Huilen? Boos zijn? Dat heeft toch geen zin.
'Ehm, hallo Sherlock. John hier..
Ik eh - Ik vind het heel vervelend wat is gebeurd. Waarom, Sherlock? Je hebt me nooit verteld waarom je dit hebt gedaan...' John zweeg even.
'Ik wens je... het beste en-' Nee, dit ging niet werken. De man zuchtte even. 'Sherlock, laat dit stoppen. Laat het stoppen. Alsjeblieft, kom weer tot leven. Ik weet niet wat ik moet doen, Sherlock. Ik zal bidden... bidden dat je weer zult leven.' John keek naar de grafsteen, en slikte zijn tranen weg.

Wat John natuurlijk niet zag, was dat zo'n tien meter verderop iemand stond mee te luisteren. Het was Sherlock.


Song: Over Again - One Direction

Reacties: