Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Ik geef niet op! [pauze] » 03 - Daar gaan we weer!
Ik geef niet op! [pauze]
03 - Daar gaan we weer!
De volgende morgen duurde het even voordat ik weer wist wat er de afgelopen avond was gebeurd en waarom de wekker al zo vroeg ging. Ik kreunde bij de gedachte dat ik hem weer zou moeten zien.
Meteen viel mijn oog op zijn telefoon die nog steeds op mijn nachtkastje lag. Ik pakte hem even op om hem te bekijken. Ineens lichtte het scherm op en er stond dat de telefoon vierentwintig gemiste gesprekken had van verschillende bellers. Er kwam een klein lachje door mijn lippen heen en hoofdschuddend stopte ik de telefoon in mijn tas.
Met wat moeite sleepte ik mezelf mijn bed uit en sprong onder de douche. Terwijl ik bezig was met mijn ochtend ritueel probeerde ik niet te veel aan wat er van me te verwachten was vandaag. Terwijl ik mijn haren aan het borstelen en voor de zoveelste keer de gedachte aan Liam uit mijn hoofd probeerde te zetten begon ik te lachen.
Dit was toch belachelijk? Ik had die jongen in totaal nog geen uur gezien en hij wist gewoon mijn hele humeur te verpesten al voordat ik echt wakker was. Ik grinnikte even in mezelf dat ik dit toe liet en tijdens het ontbijt wat bestond uit een schaaltje cornflakes kwam Liam geen seconde voor in mijn gedachten.
Nadat ik mijn spullen netjes had afgewassen en opgeruimd, liep ik richting de garage. Boven aan de trap bleef ik nog even staan om mezelf te bekijken in de spiegel. Ik zag er weer belachelijk uit in mijn chauffeursoutfit vond ik zelf en na een korte zucht liep ik de trap af, naar de garage.
“Goedemorgen lieverd,” zei mijn vader vanuit zijn kantoortje toen ik de deur door kwam. Ik liep zijn kantoor binnen en glimlachte naar hem.
“Goedemorgen pa,” zei ik. Mijn vader stak zijn hand uit en reikte me een klein stapeltje met papieren. “Dit is de informatie die je vandaag nodig hebt,” legde hij uit toen ik hem vragend aankeek. Ik knikte en pakte de papieren aan. Ik las ze vluchtig door en zag dat ik de jongens naar drie aparte locaties moest brengen vandaag en dan ’s avonds laat weer terug naar het hotel waar ik ze gisteravond ook had afgezet.
“Het pasje boven op het stapeltje heb je nodig om het hotel in te komen,” legde mijn vader uit en die stak ik in de zak van mijn jasje om er straks makkelijk bij te kunnen.
“Nou, dit wordt in ieder geval geen saaie dag,” zei ik met een glimlach. Stiekem had ik er wel zin in om te gaan werken, al was het alleen al om even niet te denken aan de A level examens die er over twee weken aan zaten te komen. Oké, veel tijd om er niet aan te denken had ik er niet voor, ik had twee boeken in mijn tas gedaan want ik mocht vandaag waarschijnlijk veel wachten tot de jongens klaar waren met hun afspraken.
“Nou, dan ga ik maar eens,” zei ik met een glimlach en ik draaide me om om naar de garage te lopen. Mijn vader stond op en liep achter me aan. In de garage stond nog maar één auto, het busje waarin ik de jongens gisteren ook had vervoerd.
“Het is duidelijk welke auto ik moet hebben,” zei ik met een grijns tegen mijn vader en ik liep op het busje af. Ik stapte in, zette mijn tas op de bijrijdersstoel en startte de motor. Ik zwaaide nog even snel naar mijn vader en reed toen de garage uit.
Veel te vroeg kwam ik aan bij het hotel, het was pas tien over half 10. Ik was weer naar de achteringang gereden omdat er voor het hotel nog steeds een hoop tienermeisjes stonden. Ik was benieuwd welk bekend persoon er in het hotel verbleef maar niet nieuwsgierig genoeg om het te gaan vragen aan de meisjes. Ik parkeerde het busje, pakte mijn tas en stapte het busje uit.
Ik klopte op de deur wat de achteringang moest voorstellen en wachtte tot er open gedaan werd. Toen de deur open ging stond er een lange man voor mijn neus. Hij keek me aan met een minachtende blik. Snel pakte ik het pasje wat ik in mijn jasje had gestopt en liet hem zien aan de deurwaarder. Hij trok zijn wenkbrauw omhoog in verbazing en zette een stap opzij.
“Kom binnen, ik breng u naar de jongens,” zei de lange man en hij gebaarde dat ik binnen moest komen. Ik stapte naar binnen en stond in een kleine gang. Omdat ik niet wist waar ik heen moest gaan, keek ik wat om me heen en ik wachtte tot de man zei waar ik heen moest gaan. Misschien had ik de papieren die ik van mijn vader had gekregen toch wat beter moeten lezen, bedacht ik me ineens.
“Volgt u mij maar,” zei de man en hij liep naar de eerste deur aan de rechterkant van de hal. Snel volgde ik hem en toen we de deur door waren kwamen we in de grote entreeruimte van het hotel. Ik bleef even stil staan om alles te bekijken in de hal. Achter de receptie zat een blonde vrouw tijdens het bellen druk te typen. Achter haar hing een prachtig schilderij van een middeleeuws kasteel en ik vroeg me af wie de schilder was want ik zou dat schilderij best als poster boven mijn bed willen.
Door de glazen deuren zag ik de groep meiden die buiten stond en er stonden twee brede mannen in zwarte pakken voor de deur, waarschijnlijk om ongewenste gasten tegen te houden. De lange man was inmiddels al doorgelopen naar de lift en snel volgde ik hem want de liftdeuren sprongen open en de man stond ongeduldig op me te wachten.
De liftdeuren sloten toen ik er net in stond en ik zag dat de man verdieping vijf had ingedrukt. Binnen no-time waren we op de goede verdieping en de man stapte uit en liep naar links in de hal. Ik volgde hem en na een paar meter stond de man stil voor een deur waar hij drie keer kort op klopte. Na nog geen tien seconden werd de deur opengedaan en stond Harry in de deuropening.
“Hi!” zei hij vrolijk en hij gooide de deur verder open om mij binnen te laten. Ik glimlachte naar Harry, ik knikte even naar de lange man als bedankje en liep toen langs Harry de kamer in. Ik stond in een klein halletje en zag dat deze leidde naar een grote woonkamer.
“Leuk dat je er bent, kom binnen,” zei Harry en we liepen de woonkamer in. Niall keek op van de bank en glimlachte naar me toen hij me zag. Ik keek de woonkamer rond en zag dat deze luxe en licht was ingericht en stiekem vroeg ik me af hoeveel pond het kostte om één nacht hier te mogen slapen. Ik was er zeker van dat mijn vader en ik er zeker een maand van konden leven en ik vroeg me af hoe deze jonge jongens het konden betalen.
“Uhm, we hebben ons gisteren nog niet voorgesteld,” zei Harry die nog naast me stond. Hij wees naar Niall op de bank en zei: “Dat is Niall en ik ben Harry,” Ik knikte naar ze en schonk ze een vriendelijke glimlach. Ik wist natuurlijk al wel hoe ze heetten maar ik vond het leuk dat ze zichzelf ‘officieel’ voorstelde.
“Ik ben Maeve, maar alsjeblieft, noem me May,” zei ik met een scheve glimlach. Harry knikte en gebaarde dat ik moest gaan zitten op de bank. Toen ik op de bank zat zag ik dat Niall me onderzoekend aankeek.
“Ben je Iers” vroeg hij uiteindelijk nadat ik hem een vriendelijke glimlach had geschonken.
“Half, mijn moeder was Iers en mijn vader is een Amerikaan,” legde ik uit met een glimlach en Niall trok zijn wenkbrauwen op in verbazing. Ik hoopte dat niemand merkte dat ik de verleden tijd gebruikte voor mijn moeder, ik had geen zin om uit te leggen wat er was gebeurd met haar.
“En je woont in England,” zei Harry lachend die naast me kwam zitten. Ik knikte, grijnsde naar hem en haalde mijn schouders op.
“Gaaf, kom je wel eens in Ierland?” vroeg Niall, “Ik ben Iers, ik kom uit Mullingar, Westmeath,”
“Ik dacht al zoiets,” zei ik lachend. Zijn naam en zijn accent hadden het al heel lang verraden dacht ik bij mezelf. “Mijn moeder is geboren in Gaillimh, Galway. Ik ben er alleen niet meer geweest sinds…” Ik zweeg toen ik dacht aan de begrafenis van mijn moeder. “Sinds een tijdje,” glimlachte ik.
“Ik ken het, ik ben er ook al een tijdje niet meer geweest. Wat jammer is want het is echt het mooiste land van de wereld,” zei Niall en zijn ogen werden glazig toen hij aan zijn thuisland dacht.
“Ja, dat ben ik wel met je eens,” zei ik en Niall en ik glimlachte naar elkaar. Ik keek even op mijn horloge, het was pas tien uur en ik vroeg me af waar de rest van de groep was. Als geroepen hoorde ik de deur open en dicht gaan.
“Look who’s here on time!” hoorde ik een veel te bekende stem zeggen en twee andere stemmen grinnikte. Ik sloot mijn ogen heel kort en draaide toen mijn hoofd om naar de andere jongens te kijken.
“Zijn jullie niet trots op me?” vroeg Louis die zelf heel erg trots klonk. Ik glimlachte om zijn reactie en keek toen heel even vluchtig naar Liam. Onze blikken kruiste elkaar en toen ik zag dat hij me chagrijnig aankeek wendde ik mijn blik snel af. Ik pakte mijn tas en graaide er in rond tot ik de iPhone van Liam voelde. Onzeker stond ik op en liep op hem af met de telefoon in mijn hand. Pas toen ik voor hem stond durfde ik hem weer aan te kijken.
“This is your phone I believe,” zei ik beleefd en het lukte me ook nog om een glimlachje op mijn gezicht te krijgen. Liam keek me verveeld aan en pakte zijn telefoon aan. Zonder wat te zeggen liep hij langs me heen en ging op de bank zitten. Ik stond ondertussen nog steeds op dezelfde plek met een open gevallen mond en ik moest moeite doen om niet tegen hem te schreeuwen dat hij me ook wel even zou mogen bedanken. Ik ademde even diep in en uit en baalde er van dat ik beleefd moest blijven tegen die jongen. Wie dacht hij wel niet wie hij was om me zo te behandelen.
“Liam,” zei Louis en hij klonk streng. Ik draaide me om naar Louis en maakte een gebaar met mijn hand dat het niets uitmaakte. Hij trok zich er niets van aan en zei nog een keer Liam’s naam.
“Yeah, well,” begon Liam en ik draaide me naar hem om. Ik perste een klein glimlachje op mijn gezicht met wat moeite.
“Thanks,” mompelde Liam en overdreven beleefd antwoordde ik: “Geen probleem hoor, het was geen moeite voor me,” Ik hoorde achter me Louis grinniken en ook Niall en Harry hadden een grote grijns op hun gezicht. Liam daarentegen keek me aan alsof zijn ogen vuur konden schieten. Toen ik dat zag werd mijn glimlach vanzelf een stuk breder, dit was hilarisch hoe die jongen tegen me deed.
“I’m May by the way,” zei ik en ik draaide me om naar Louis en de jongen met het zwarte haar om me voor te stellen. Liam negeerde ik met opzet, als hij wat aardiger ging doen tegen me dan zou ik ook aardiger doen.
“Louis,” zei Louis met een grote grijns die waarschijnlijk nog op zijn gezicht zat door mijn opmerking. Toen keek ik naar de jongen met het zwarte haar en die stelde zich voor als Zayn.
“Uhm, zou ik misschien even naar de wc mogen voordat we gaan?” vroeg ik zacht aan Louis en hij glimlachte naar me en liep met me mee naar een deur waar waarschijnlijk de wc achter zat.
“Dank je,” bedankte ik hem en ik ging de kamer in. Het was een lichte, luxe ingerichte badkamer, precies zoals ik hem had verwacht. Snel ging ik naar de wc en toen ik mijn handen waste keek ik even in de spiegel. Mijn violet kleurige ogen keken me verward aan en hopeloos probeerde ik een glimlach op mijn gezicht te krijgen. Ik wendde mijn blik af van de spiegel, droogde mijn handen af aan de handdoek die er lag en liep de badkamer uit.
“Nee, ik hoefde haar helemaal niet te bedanken,” zei Liam toen ik weer in de woonkamer stond.
“Jawel,” zei Zayn, “Wat is er mis met je? Wat heb je tegen dat meisje?” Ik kuchte even als teken dat ik weer in de kamer stond en vijf paar ogen keken me wat verschrikt aan. Ik stond er wat verloren bij want ik had geen idee wat ik moest zeggen.
“Ik denk dat we maar eens naar beneden moeten gaan, Paul staat vast al op ons te wachten,” zei Niall die de ongemakkelijke stilte verbrak. Ik liep naar de bank waar Liam op zat en pakte mijn tas die naast hem stond en toen ik zag dat hij me aankeek deed ik mijn best om hem te ontwijken.
voor mensen die mijn andere verhaal lezen: Ik stop er niet mee, had een stukje geschreven maar die beviel me totaal niet dus heb het weer verwijdert en schrijf nu opnieuw, het duurt nu dus gewoon even wat langer 
Reacties:
Wat heeft liam......??
Dit verhaal is FANTASTIC!!
Echt heeeeeel leuk!
AMAZAYN!!! SNEL VERDER XX