Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze] » Nineteen
Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]
Nineteen
We liepen door een gang die ons naar de ingang moest brengen.
“Hoe kom jij thuis?” vroeg Harry en hij bestudeerde mijn gezicht. “Toch niet met de bus hè?!” Ik glimlachte warm naar me omdat hij zo lief was om daar aan te denken.
“Nee, ik word opgehaald door Tobias, die kan hier elk moment zijn,” legde ik hem uit. “Ze vonden het thuis ook niet zo’n goed idee om me alleen naar huis te laten gaan met de bus,” We stonden nu stil en ik hing half tegen de muur aan om Harry goed te kunnen zien.
“Oh, gelukkig maar, anders had ik wel wat geregeld hoor,” zei hij ernstig en ik moest lachen om zijn reactie.
“Dat weet ik wel Haz,” en ik legde mijn hand even op zijn arm. Harry keek van mijn hand naar mijn gezicht en weer terug. Toen keek hij me diep aan in mijn ogen en ik kon mijn blik niet van hem afwenden, hoe graag ik dat ook had gewild.
“Harry,” zei ik zacht maar toen viel ik stil omdat ik geen idee had wat ik moest zeggen. Zijn gezicht kwam voor de tweede keer deze avond dichterbij en hij zette zijn hand naast mijn hoofd neer tegen de muur. De vlinders gierden door mijn lijf en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Toen onze neuzen elkaar bijna raakten sloot ik mijn ogen en op het moment dat ik zijn lippen op de mijne voelde, gingen mijn gedachten uit. De kus was totaal anders dan alle andere kussen die ik ooit had gehad van jongens, wat er wel welgeteld 2 waren.
“Dat was…” zei Harry bedenkelijk en ik knikte.
“Dat was totaal verkeerd hè,” zei ik met een lach en Harry knikte.
“Ik dacht echt dat ik je leuk vond,” zei hij verbaasd en grijnsde breed.
“Ik dacht ook dat ik jou leuk vond!” en we moesten beiden hard lachen.
“Laten we het maar bij vrienden houden,” zei Harry grijnzend en hij sloeg een arm om mijn schouder heen. Het was raar hoe snel de gevoelens die ik voor Harry dacht te hebben waren verdwenen maar ik was er wel ontzettend blij mee dat ik eindelijk wist wat ik wilde.
“Dat klinkt geweldig,” zei ik met een lach en we liepen zo verder.
“Ik weet wel dat Niall je leuk vind,” zei Harry zacht in mijn oor toen de rest van de groep in het zicht kwam. Ik gaf Harry een vriendschappelijk duwtje en ik voelde dat ik rood werd.
“Echt?!” zei Harry toen hij mijn gezicht zag. “Hou je mond!” zei ik met grote ogen, we stonden bijna bij de groep en ik was bang dat Niall het zou horen. Harry begon hard te lachen toen hij Niall’s vragende blik zag. Hij klapte dubbel van de lol die hij in zijn eentje had en ik keek hem wat verveeld aan. Toen hij weer wat bijgekomen was en mijn gezicht zag, viel hij bijna op de grond van het lachen.
“Wat heeft hij nou?” vroeg Liam die moest grinniken om Harry.
“Anna,” hikte Harry en hij wees naar me. “Ze is echt hilarisch,” zij hij tussen het lachen door. Ik kreunde, hij kreeg het ook elke keer weer voor elkaar om me ongemakkelijk te laten voelen.
“Hou je mond, Haz,” zei ik wat benauwd omdat ik bang was dat hij zou zeggen waarom hij zo aan het lachen was.
Niall was naast me komen staan en keek me vragend aan. Ik schudde mijn hoofd en zei: “Ik weet niet waar hij het over heeft,” en ik voelde dat ik nog roder werd dan dat ik al was.
“Hoe ga je zo naar huis?” vroeg Niall die Harry negeerde die nog harder aan het lachen was nu.
“Ik word zo opgehaald,” zei ik met een glimlach, hij was ook al zo lief en ik voelde me helemaal warm worden van binnen.
“Gelukkig maar,” zei Niall en hij liet me een scheve glimlach zien waardoor ik niet anders kon dan terug glimlachen.
“Wil je heel even meekomen?” vroeg Niall die ineens heel serieus was. Ik werd zenuwachtig, wat was hier aan de hand. Omdat ik mijn nieuwsgierigheid het toch won van mijn zenuwen, knikte ik ja en liepen we samen even weg van de groep.
Toen ik nog even snel naar achteren keek zag ik dat Harry was opgehouden met lachen en ons grijnzend achterna keek. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht door hem en ik schudde even mijn hoofd.
Vandaag hadden mijn emoties in een achtbaan gezeten en het leek alsof het nog steeds niet voorbij was. Niall en ik stonden nu buiten gehoorsafstand van de rest en we stonden stil. Ik keek hem met een vriendelijke, verbaasde blik aan.
“Uhm, ik wil je wat vragen,” zei Niall en hij leek zenuwachtig. Hij zag er zo echt enorm schattig uit en ik werd rood bij die gedachte. Ik knikte naar Niall als teken dat hij verder moest gaan.
“Jij en Harry hè…” zei hij zacht en hij durfde me niet aan te kijken.
“Zijn alleen vrienden,” maakte ik zijn zin af en toen hij naar me op keek, keek ik hem veelbetekenend aan. Er verscheen een grote glimlach op Nialls gezicht en ik voelde een schok door mijn lichaam gaan.
“Goed,” zei hij en hij knikte in zichzelf. Ik grinnikte even omdat ik zijn reactie weer ontzettend schattig vond. Ik zag aan hem dat dat niet hetgene was dat hij wilde vragen.
“Dus, zoals je weet gaan we over twee weken op tour,” en hij keek me met een wat onzekere glimlach aan. Ik knikte, want dat wist ik inderdaad.
“Nou, ik vroeg me af of je misschien… Uh, of ik je misschien voor die tijd een keer.. Uhm, mee uit mag nemen?” en zijn stem sloeg over bij de laatste paar woorden. Er verscheen een grote glimlach op mijn gezicht.
“Dat lijkt me erg leuk,” zei ik verlegen en ik voelde dat ik weer rood werd. We stonden allebei verlegen naar elkaar te kijken en we wisten allebei niet goed wat we moesten zeggen.
“Goed,” zei Niall weer en ik moest weer grinniken om zijn reactie.
“Ja,” zei ik breed grijnzend en Niall kreeg ook een grijns op zijn gezicht.
“Zou ik dan misschien je nummer mogen? Dan kunnen we een beetje contact houden en dan is het wat makkelijker wat afspreken,” zei Niall en zijn wangen waren helemaal rood geworden.
“Tuurlijk,” zei ik en Niall gaf mij zijn telefoon. Ik zette snel mijn nummer erin en gaf hem met een glimlach weer terug aan hem.
Hij klooide even wat met zijn telefoon en ineens voelde ik mijn telefoon trillen in mijn broekzak. Ik viste mijn telefoon uit mijn zak en zag dat ik een berichtje van een onbekend nummer had.
“Gelukkig, je hebt me wel je echte nummer gegeven,” zei Niall grijnzend en ik moest lachen.
“Tuurlijk!” zei ik verbaasd en ik stuurde hem een blije smiley terug. Ineens trilde mijn telefoon weer en toen ik keek zag ik dat Tobias me belde.
“Oh, even wachten hoor,” zei ik tegen Niall en ik nam de telefoon op.
“Hey Toob,” zei ik in de telefoon en ik hoorde Tobias lachen.
“Ik sta buiten hoor, maar ik kom niet binnen dus je moet hier heen komen,” zei Tobias.
“Ja tuurlijk, ik kom er aan!” zei ik, “Ik zie je zo!” Ik hing weer op en keek Niall aan.
“Ik moet gaan,” zei ik met een spijtige glimlach en hij knikte.
“Mag ik een knuffel?” vroeg hij heel snel en het duurde even voordat ik door had wat hij had gezegd. Ik voelde het bloed weer naar mijn wangen stromen en ik knikte.
Wat ongemakkelijk gaven we elkaar een knuffel en liepen we naar de rest van de jongens.
“Ik ga er vandoor,” zei ik met een glimlach en ik negeerde Harry’s blije hoofd expres omdat ik wist dat hij anders een flauwe opmerking ging maken.
“Dank jullie wel voor de geweldige avond!” zei ik en ik keek iedereen - behalve Harry - even aan.
“Leuk dat je er was,” zei Liam met een lach en Zayn knikte.
“Ja, je moet vaker mee gaan, het ging echt super vanavond,” zei Louis lachend. Ik glimlachte om zijn opmerking en draaide me toen om naar Harry.
“Harry,” zei ik en toen ik zijn grijnzende gezicht zag moest ik hard lachen. “Dank je wel voor de verhelderende avond,” zei ik in zijn oor toen we elkaar een knuffel gaven.
“Je hoeft niet zo rood te worden als je met Niall praat hoor,” zei hij plagend in mijn oor. Toen we elkaar loslieten gaf ik hem even een zachte klap op zijn schouder en deed alsof ik boos op hem was.
“Je bent gemeen,” zei ik lachend en ik zwaaide even naar iedereen voordat ik richting de uitgang liep.
Reacties:
Ik heb dit met een gigantische lach op mijn gezicht gelezen! Super gedaan.
Dit is echt super leuk!!! Je kan echt super goed schrijven!!
Super cute en leuk!