FanFic.nl

Fire and ice

The ending - or...

De keer er op was ik negen of tien. Tegen die tijd wist ik dat alles buiten de grens anders en slecht was, maar hij was dat toch niet?
Ik besloot dat dat niet zo was toen hij mijn aanbod om tikkertje te spelen aannam. Sinds die tijd begonnen we elkaar steeds vaker op te zoeken. Uiteindelijk besloten we om elkaar in elk geval elke woensdag te zien. We speelden dan van alles samen. De meest interessante ideeën kwamen naar boven. Bovendien konden we urenlang kletsen. Hij begreep hoe stom sommige jongens en ouders konden zijn.

Drie jaar later kwamen zijn vader en mijn moeder er achter. Waarom het zo lang duurde weet ik niet. Ik deed niet veel moeite om het te verbergen. Ze dacht waarschijnlijk dat mijn vriendje bij de grens woonde en niet erover. Helaas kwamen ze er wel achter. Sinds die tijd bleef ik braaf aan onze kant van de grens en zocht ik hem niet meer op. Ik deed meer met mijn andere vriendjes, ik vermaakte me prima, maar vergeten deed ik hem niet. Ik miste hem. Ik miste zijn begrip, zijn woorden... misschien zeiden mijn vrienden wel precies hetzelfde als wat hij zou zeggen, maar dan nog was het niet hij die dat zei. Misschien waren het dan niet zijn woorden die ik miste... Ik weet het niet.
Ik begon te twijfelen of hij echt wel zo goed was. Of ik niet in een fantasie leefde. Al snel kreeg ik het antwoord.

Reacties: